ஆரோக்கிய வாழ்வு தரும் தன்வந்திரி பகவானுக்கு கோயம்புத்தூர் ராமநாதபுரத்தில் கோயில் உள்ளது. இங்கு சுவாமிக்கு படைக்கும் பால்பாயசத்தை சாப்பிட்டால் ஆரோக்கியத்துடன் வாழலாம்.
தேவர்களும் அசுரர்களும் பாற்கடலைக் கடைந்தபோது பாற்கடலில் இருந்து தோன்றியவர் தன்வந்திரி. கையில் அமிர்த கலசத்துடன் வந்த அவர் மஹாவிஷ்ணுவை வணங்கினார். தேவர்கள் அவரை அப்சா என அழைத்தனர். தேவர்களுக்கு இணையாக தனக்கும் அமிர்தத்தில் பங்கு அளிக்கும்படி கேட்டார் அப்சா நீ தேவர்கள் அவதரித்த வெகு காலத்திற்குப் பிறகே பிறந்தாய். உன்னை அவர்களுக்கு இணையாக கருத முடியாது. நீ என்னுடைய அவதாரமாக பூமியில் பிறக்கும் போது தேவர்களில் ஒருவர் என்னும் அந்தஸ்தை அடைவாய். ஆயுர்வேத சிகிச்சையில் சிறந்து விளங்குவாய் உலகம் ஆயுர்வேத அதிபதியாக போற்றுவர் என்று சொல்லி மறைந்தார் மஹாவிஷ்ணு.
அதன்படி காசி மன்னரின் மகனாகப் பிறந்தார். ஆயுர்வேத மருத்துவக் கலையில் கைதேர்ந்து விளங்கினார். இவருக்கு கோவை ராமநாதபுரம் பகுதியில் தன்வந்திரி கோயில் அமைக்கப்பட்டுள்ளது. மலர்ந்த முகத்துடன் கைகளில் பின்னிரு கைகளில் சங்கு சக்கரம் ஏந்தியும் முன்னிரு கைகளில் அட்டைப்பூச்சி அமிர்த கலசத்தை தாங்கியும் நின்ற கோலத்தில் மேற்குத் திசை நோக்கி காட்சியளிக்கிறார். கோயில் வளாகத்தில் நுழைந்ததும் மலைப்பிரதேசம் போன்ற உணர்வு ஏற்படுகிறது. பசுமையான மரங்கள் சூரிய ஒளி கூட ஊடுருவ முடியாத அளவு அடர்த்தியாக உள்ளன. நெய் தீபங்களின் வாசனை ஹோம குண்டங்கலிருந்து வரும் நறுமண புகை பரவசப்படுத்துகிறது. உலக அமைதிக்காக சுடர்விடும் ஆளுயர விளக்கு வளாகத்தில் பிரகாசிக்கிறது. வினாயகர் துர்கை உமா மகேஸ்வரி சுப்ரமணியர் அனுமன் ஐயப்பன் பகவதியம்மன் நவக்கிரகம் ஆகியோருக்கும் சன்னதிகள் இங்குள்ளன..கேரள பாரம்பரிய முறையில் கோயிலில் பூஜைகள் நடக்கின்றன. யோக முத்திரைகளுடன் மந்திரங்களை உச்சாடனம் செய்து நம்பூதிரிகள் பூஜை செய்கின்றனர். உடல் நலத்துடன் வாழ ஆயுள் ஹோமம் தினமும் நடக்கிறது. பக்த்ர்கள் தங்களின் பிறந்த நட்சத்திரத்தன்று இதில் பங்கேற்று பலனடைக்கின்றனர் யாகம் நடத்த விரும்புகிறவர்கள் முன்பதிவு செய்வது அவசியம் யாகத்தில் தன்வந்திரி பகவானுக்கு பிடித்த பால்பாயசம் படைக்கப்படுகிறது.
எப்படி செல்வது
கோவை திருச்சி சாலையில் 6 கிமீ
விசேஷ நாட்கள்
ஆனி அஸ்தம் பிரதிஷ்டை விழா தன்வந்திரி ஜெயந்தி பவுர்ணமியன்று சத்ய நாராயண பூஜை
அப்பா குறுக்கிட்டு “அதெல்லாம் ஒண்ணும் இல்ல. அம்மா இப்படித்தான் ஏதாவது சொல்லிண்டிருப்பா. உன் ப்யூச்சர் முக்கியம். ஒண்ணு பண்ணலாம். நாளைலேந்து சுதேசமித்திரனை நிறுத்திட்டு ஹிண்டு வாங்கறேன். அதுல வர அட்வர்டைஸ்மெண்ட பார்த்து அப்ளை பண்ணு. கிடைச்சவுடனே கிளம்பிடு. என்ன?” என்றார்.
“இல்லப்பா. அதெல்லாம் சரிப்பட்டு வராது. அங்க போய் உட்காந்து தேடினாதான் கிடைக்கும்.”
“அதுவும் சரிதான். நம்ம கிருஷ்ணமாச்சாரிகூட அங்கதான் புரசவாக்கத்துல இருக்கான். அவனுக்கு லெட்டர் போடறேன். தூரத்து உறவுதான். போய் கொஞ்ச நாளைக்கு அவனோட இருக்கலாம். அப்புறமா வேற இடம் பாத்துக்கோ.”
“நீங்க வேற, அவன்தான் சின்ன வயசு, போறேன், போறேன்னா நீங்களும் டிக்கெட் வாங்கிக் கொடுத்து ரயில் ஏத்திவிட்டுவிடுவேள் போல இருக்கே. கண்ணா, இன்னும் ஒரே ஒரு வருஷம் இங்கே இருந்துட்டு போயேண்டா.”
“இல்ல அம்மா. இங்க இந்த மாடு, நிலத்தையெல்லாம் என்னால கட்டிண்டு அழ முடியாது. (சொன்ன உடனேயே பல்லைக் கடித்துக்கொண்டேன். சொல்லியிருக்கக் கூடாது). அது இல்ல, நான் என்ன சொல்ல வரேன்னா, இங்கேயே இருந்தா எனக்கு லைஃப்ல முன்னுக்கு வரவே முடியாதுமா.
‘உங்களுக்கெல்லாம் இப்ப புரியாது. வேலை கிடைச்ச அடுத்த மாசமே திருவல்லிக்கேணில ஒரு வீட்ட வாடகைக்கு எடுத்து உங்களையெல்லாம் கூட்டுண்டு போய் வைச்சுக்கப் போறேன். நீங்களும் தினமும் கார்த்தால பார்த்தஸாரதி கோவிலுக்கு போயிட்டு வரப்போறேள். அப்ப தெரியும்.”
அம்மாவுக்கு கண் லேசாக கலங்கியதுபோல் தெரிந்தது.
“நான் நம்ம ஊர் பெருமாளை விட்டுவிட்டு எங்கேயும் வருவதாயில்ல.” என்றார் அப்பா.
ஒருநாள் அம்மா ட்ரங் பெட்டியை எதற்கோ திறந்தபோது அதில் இரண்டு புடவைகளைப் பார்த்தேன். ஒன்று அரக்கு கலர், மற்றொன்று மஞ்சள், சிவப்பு, பச்சை வர்ணத்தில் சிறு,சிறு கட்டங்கள் போட்ட புடவை.
“ஏம்மா இதையெல்லாம் நீ கட்டிக்கிறதே இல்லை?”
“இதெல்லாம் பட்டுப் புடவைடா. நீ பொறக்கறதுக்கு முன்னாடி வாங்கினது. ஏதாவது கல்யாணம் கார்த்திகைனாதான் கட்டிக்க முடியும். ரொம்ப நாளா எடுக்காதனால மடிப்புல எல்லாம் இத்து போயிடுத்து. இப்ப கட்டிக்க முடியாது, தூக்கி எறியவும் மனசு வரல்லை.”
“உன் கல்யாணத்துக்கு வாங்கினதா அம்மா?”
“ஆமாண்டா, ஒண்ணு கூறப் புடவை”. இந்த வயதிலும் முகத்தில் லேசாக வெட்கம்.
“இப்போ ஏதாவது கல்யாணம்னா என்ன பண்ணுவ?”
“ஏன், நீ வாங்கித் தர மாட்டயா?”
“அம்மா, எனக்கு வேலை கிடைச்சவுடன முதல் மாச சம்பளத்துல உனக்கு ஒரு பட்டு புடவை வாங்கித்தரேன்.”
முதல் மாத சம்பளம் வாங்கிய பிறகுதான்
புரிந்தது, அது ரூம் வாடகைக்கும், மெஸ் கூப்பனுக்கும், பஸ் பாஸுக்குமே சரியாக இருக்கும் என்பது. ஒரே மாதத்தில் என் பைனான்ஷியல் ஸ்டேட்டஸ் நன்றாக புரிய, என் லைஃப் ஸ்டைலை உடனடியாக மாற்றிக்கொண்டேன். தனி ரூமை விட்டு மூன்று பேர் இருக்கும் ரூமுக்கு மாறினேன். பஸ்ஸுக்கு பதிலாக டிரெயின் ப்ளஸ் இரண்டு கிலோ மீட்டர் நடை. மதியம் லிமிடெட் மீல்ஸ். இரவு ஸ்பெஷல் மசாலா அல்லது ரவா தோசை, காப்பியை துறந்து ஒரு ப்ளேட் இட்லி. “என்ன சார், டயட்ல இருக்கீங்களா?” என்றார் சர்வர்.
இந்த ஒரு வருட சிக்கன நடவடிக்கையாலும், ஓவர்டைம் செய்து கிடைத்த எக்ஸ்ட்ரா வரும்படியாலும் ஓரளவுக்கு பணம் சேர்ந்தது. அடுத்த வாரம் வரப்போகும் தீபாவளிக்கு அம்மாவுக்கு கரும்பச்சை நிறத்தில் மாங்காய் ஜரிகை பார்டர் போட்ட அழகான பட்டுப் புடவை வாங்கிக் கொண்டேன். ரூமுக்கு வந்து அதை ஊருக்கு எடுத்துச் செல்லும் பெட்டியில் பத்திரப்படுத்தும்போது மனதுக்குள் ஒரு பெருமிதம். லேட்டானாலும் சொன்னபடி வாங்கிவிட்டேன். அம்மாவிடம் இப்போது சொல்லப் போவதில்லை. தீபாவளியன்று சர்ப்ரைஸாக கொடுக்க வேண்டும்.
தீபாவளிக்கு இன்னும் மூன்று நாட்கள்தான் இருக்கும் போது காலை ஆறு மணிக்கு லாட்ஜ் ஆபீஸ் பையன் கதவைத் தட்டினான். “கண்ணன் சாருக்கு போன்.” இந்த டயத்துல யார் போன்? என்னவா இருக்கும். கொஞ்சம் திகிலோடுதான் போனை எடுத்தேன். ஊரிலிருந்து மாமாதான் லயனில் இருந்தார். “கண்ணா…ஒண்ணும் இல்ல…அம்மாவுக்கு கொஞ்சம் உடம்பு சரியில்ல. நீ உடனே புறப்பட்டு வா.”
இரவு பத்துபாத்திரங்களை அலம்பிவிட்டு வந்து படுத்தவள் காலை எழுந்திருக்க வில்லையாம். “என்ன, இன்னும் வாசல் தெளிக்கும் சப்தம் கேட்க வில்லையை என்று அப்பா எழுந்து வந்து பார்த்தபோதுதான் தெரிந்ததாம். அப்போதெல்லாம் என்ன காரணம், ஹார்ட் அட்டாக்கா, ஸ்ட்ரோக்கா என்றெல்லாம் அலசுவது கிடையாது. உள்ளூர் கம்பௌண்டர் வந்து நாடி பார்த்து உதட்டைப் பிதுக்குவார். அவ்வளவுதான். “ஆயுசு முடிஞ்சுடுத்து. போயிட்டா.” கொடுத்து வைச்சவளாம். சுமங்கலியா போயிட்டாளாம்.
போயிட்டானு சொன்னால் எனக்கு ஷாக் ஆகிவிடும் என்று அப்பாதான் மாமாவிடம் உடம்பு கொஞ்சம் சரியில்லை என்று போனில் சொல்லச் சொல்லியிருந்தார். மாமா நேரில் பார்த்தபோது சொன்னது.
“உன்கூட வந்து கொஞ்ச நாள் இருக்கணும்னு அடிக்கடி சொல்லிண்டே இருப்பாள். நான்தான் வேலைல செட்டில் ஆகி தனி வீட்டுக்குப் போகட்டும், நாமும் போகலாம்னு சொல்லுவேன்” அப்பாவுக்கு தொண்டை அடைத்தது.
காரியங்கள் முடிந்து பதிமூன்றாம் நாள் மாலை ஆபீஸுக்கு கடிதம் எழுதிக் கொண்டிருந்தேன்.
அப்பா வந்தார். “கண்ணா, நீ கேக்கறதுக்கு முன்னாடி நானே ஒண்ணு சொல்லிடறேன். இந்த வீடு, நிலம், மாடு, கன்று இதையெல்லாம் விட்டுட்டு என்னால உன்கூட மெட்ராஸ்ல வந்து இருக்க முடியாது. அப்படியே நான் வந்தாலும் இதையெல்லாம் பாத்துக்கறத்துக்கு இங்க மனுஷா கிடையாது.”
கோயில்என்பது தெய்வத்தின் இருப்பிடம் மட்டுமில்லை. கோயில் என்பதுவிஞ்ஞானபூர்வமாக மனிதனுக்கு உடல் ரீதியாகவும் மன ரீதியாகவும் பலநன்மைகள்செய்வ
தற்காக அமைக்கப்பட்ட ஒரு கிளினிக் என்று சொல்லலாம்.
சாஸ்திரப்படிஅமைக்கப்படும் கோயில்கள், பூமியின் காந்த அலைகள்அடர்த்தியாக பாயும் இடத்தில் அமைகின்றன. ஊர்க்கோடியிலோ, ஊர்நடுவிலோ, மலையுச்சியிலோ எங்காயினும் கோயிலுக்கென்று இடம் அந்தக்காலத்தில் அமைக்கப்பட்டது இந்த அடிப்படையில் தான்!
இந்த உயர் காந்த அலைகள் (ஹை மேக்னடிக் வேவ்ஸ்)அடர்ந்திருக்கும் இடத்தின் மையப்பகுதியில் கர்ப்பக்கிருகம் (மூலஸ்தானம்) அமைக்கப்படுகிறது. அதனால்தான் கர்ப்பக்கிருகத்தில் மூல விக்கிரகத்தின்அடியில், யந்திரங்கள் பதித்தார்கள்.
சில உயரிய மந்திரங்கள் பொறிக்கப்பட்ட செப்புத்தகடுகளே யந்திரங்கள்! பூமியின் காந்த அலைகளை செப்புத்தகடுகள்உள்வாங்கி சுற்றுப்புறத்துக்கு அதைப் பாய்ச்சுகிறது.
இந்த விஞ்ஞான அடிப்படையில்தான் மின்சாரத்தைக் கொண்டுசெல்ல செப்புக்கம்பிகளை உபயோகப்படுத்துகின்றனர். கர்ப்பக்கிருகத்தை பிரதட்சணமாக (க்ளாக்வைஸ்)சுற்றும் பக்தர்களின் உடலில், தானாகவே இந்த காந்த சக்திமென்மையாகப் பாய்கிறது. அடிக்கடி கோயிலுக்கு வந்து பிரதட்சணம் செய்யச் செய்ய இந்த காந்தசக்தி உடலில் கணிசமாக ஏறுகிறது.
இதனால்உடலில் பாஸிடிவ் எனர்ஜி உண்டாகிறது. இந்தச் சக்தி பூரணமாக பக்தர்களை சென்றடைவதற்காகவே, மூலஸ்தானம் மூன்று பக்கமும் பெரிய ஜன்னல்கள் இல்லாமல் அடைக்கப்படுகிறது.
இதனால் கர்ப்பக்கிருகத்துக்கு வெளியில் நின்றுதரிசிக்கும் பக்தர்களின் மேல் யந்திரத்தின் காந்த சக்தி முழுதாகப் பாயமுடிகிறது. மூலஸ்தானத்தில் ஏற்றப்படும் விளக்குகள், உஷ்ணசக்தியையும்
பூஜைமுடிந்ததும் பக்தர்களுக்கு வழங்கப்படும் தீர்த்தத்தில் ஏலக்காய், துளசி, கிராம்பு போன்றவை கலக்கப்படுகின்றன. இந்தப் பண்டங்கள் எல்லாமே மனிதஆரோக்கியத்துக்கு உதவுவதால், தீர்த்தம் புனிதமானதாக மட்டுமில்லாமல் உடல்வளத்துக்கு உபயோகமானதாகவும் ஆகிறது.
பெருமாள் கோயிலில் மஞ்சளும்,குருவாயூரப்பன் கோயிலில் சந்தனமும், சிவன் கோயிலில் திருநீறும், பொதுவாகக்குங்குமமும் பிரசாதமாகக் கொடுக்கப்படுகின்றன. இவை எல்லாமே மருத்துவகுணமுடைய வஸ்துக்களைஉள்ளடக்கியது
பெருமாள் கோயிலில் தீர்த்தத்தில் கலக்கப்படும் பச்சைக்கற்பூரம்,வாசனையாகவும் வித்தியாசமான சுவையுடையதாகவும் இருக்கும். உடலில் ரத்தக்காயம் ஏற்பட்டால், நாம் உடனே காயம் செப்டிக் ஆகாமல் இருக்க தடவுகிறோமே பென்சாயின் !
அது வேறொன்றுமில்லை, பச்சைக் கற்பூரக் கலவையில் உருவாவது தான். கர்ப்பக்கிருகத்தில் நம் மேல் பாயக்கூடிய பாஸிடிவ் காந்த அலைகளைப் பெற்றுக்கொள்வதற்காகத்தான் பல கோயில்களில் ஆண்கள் சட்டை அணியாமல் வர வேண்டும் என்று சொல்கிறார்கள்.
பொதுவாகப் பெண்கள் அணியும் தங்க நகைகளில் கலந்திருக்கும் செம்பின் மூலம் அவர்களுக்கும் இதே எனர்ஜி பாய்கிறது. கோயில்பிராகாரத்தை 11 முறை, 108 முறை என்று பிரதட்சணம் செய்யும்போது, நமதுஉடலின் கொழுப்பு தானாக எரிந்து ஆரோக்கியம் கூடுகிறது.
அந்தக்காலத்தில் கோயிலுக்குச் சென்று பிரதட்சணம் செய்ததாலேயே சர்க்கரை வியாதி, ரத்தஅழுத்தம் போன்ற வியாதிகள் தவிர்க்கப்பட்டன. இதோடு வேத கோஷமும், பிரார்த்தனை சுலோகங்களும் சொல்லும்போது, உடலுடன் சேர்ந்து உள்ளமும் புத்துணர்ச்சிபெறுகிறது.
*காஞ்சி மகா பெரியவரின் உன்னதமான பக்தை கர்நாடக இசை பாடகி திருமதி. M.S சுப்புலட்சுமி அம்மையார் ஆகும். அவர் காஞ்சி பெரியவரிடம் மிகுந்த பக்தியும் அன்பும் கொண்டிருந்தார். ஒருநாள் தன் கணவர் திரு. சதாசிவத்துடன் M.S அம்மையார் காஞ்சி பெரியவரை தரிசிக்க காஞ்சி மடத்திற்கு வந்திருந்தார்*._
*_அப்போது பெரியவர் ‘நீ புட்டபர்த்திக்கு போக வேண்டிய நேரம் வந்துவிட்டது. சென்று பாபாவை தரிசித்து விட்டு வா’ என்று கட்டளை பிறப்பித்தார். இதைக் கேட்ட திருமதி M. S அம்மையார் அதிர்ந்து போனார்._*
*மெல்ல தயக்கத்துடன் பெரியவா நீங்க இருக்கையிலே எனக்கு வேறு ஒரு குரு எதற்கு என்று தயங்கியபடி கேட்டார். அதற்கு பெரியவா ‘நான் வெறும் குரு, அவர் இந்த உலகத்துக்கே ஜகத்குரு’. ஒருமுறை சென்று வா உனக்கே எல்லாம் புரியும் என்று அவர்களை வழியனுப்பி வைத்தார்.*
*பொதுவாக திருமதி M.S சுப்புலட்சுமி அவர்கள் ‘குரு வாக்கே வேதவாக்கு’ என நினைத்து வாழ்பவர். அதனால், தன் குரு சொல்லை தட்டாமல் ஒருநாள் செவ்வாயன்று கணவன் மனைவி இருவரும் புட்டபர்த்திக்கு வந்து சேர்ந்தார்கள்*.
*மனக் குழப்பத்தில் இருந்த M.S அம்மையார் தரிசனத்தில், முன்வரிசையில் அமர்ந்து இருந்தார்கள். சிவந்த சூரியனாய் புன்னகை முகத்துடன் உள்ளே நுழைந்த பகவான், பக்தர்களுக்கு தரிசனம் கொடுத்த பின்னர் கணவன் மனைவி இருவரையும் நேர்காணல் அறைக்கு அழைத்துச் சென்றார். கிட்டத்தட்ட நேர்காணல் இரண்டே கால் மணிநேரம் நடந்தது. நேர்காணல் முடிந்த பிறகு, பாபா அவர்களை வெளியே அழைத்து வந்தார்*.
*வந்தவர்கள் பகவானின் திருக்கமல பாதத்தை பற்றிக்கொண்டு சுவாமி சுவாமி என்று ஏதோ கேட்டுக்கொண்டிருந்தார்கள். பாபாவும் அவர்களுக்கு ஆசிர்வாதம் செய்து அவர்களை அனுப்பி வைத்தார். அன்று முதல் திருமதி M.S சுப்புலட்சுமி அம்மையாரின் குடும்பம் தீவிர சாயி பக்தர்களாக மாறினார்கள். அதன்பிறகு புட்டபர்த்திக்கு பலமுறை சென்று பகவானை தரிசித்து, கச்சேரியும் நிகழ்த்தி உள்ளார்கள்*.
*ஒரு முறை கர்நாடக இசை பாடகியும், M.S அம்மையாரின் நெருங்கிய தோழியான திருமதி பட்டம்மாள், M.S அம்மையாரின் பெரும் மாற்றத்திற்கு காரணமான பாபா உடனான அந்த நேர்காணல் அறை அனுபவத்தை பற்றி கேட்டபோது M.S அம்மையார் ‘இது எங்களின் தனிப்பட்ட அனுபவம். அதனை நேரம் வரும்போது நானே சொல்கின்றேன்’ என்று சொல்லி அதனை சொல்ல மறுத்துவிட்டார். பின்பு அவர் கடைசிவரை அந்த அனுபவத்தை யாரிடமும் பகிர வில்லை என்பது குறிப்பிடத்தக்கது*.
*காஞ்சி மகா பெரியவா பக்தர்களுக்கு பரிச்சயமான பெயர் திரு. ரா. கணபதி அவர்கள். இவர் காஞ்சி பெரியவரின் முக்கிய புத்தகமாக கருதப்படும்* *தெய்வத்தின் குரல்* *என்ற புத்தகத்தை எழுதியவர் இவரே. இந்தப் புத்தகத்தை அவர் முழுவதுமாக எழுதி முடிக்காமல் புட்டபர்த்திக்கு சென்று பாபாவிடம் கொஞ்ச நாட்கள் தங்கி இருந்தார்*.
*அப்படி அவர் தங்கியிருந்த சமயத்தில் தான் பாபா அவரை அழைத்து, முதலில் போய் தெய்வத்தின் குரல் புத்தகத்தை முழுவதுமாக முடித்து உன் கடமையை நிறைவேற்று. நீ செய்யும் இந்த பணி, ஒரு மகத்தான பணி. போய் உன் கடமையைச் சிறப்பாக செய் என்று அவரை அனுப்பி வைத்தார். இவ்வாறுதான் அவர் அந்த புத்தகத்தை முழுவதுமாக எழுதி முடித்தார்.*
*மேலும் ரா கணபதி அவர்கள் தன்னுடைய அனுபவத்தை விவரிக்கும் போது, புட்டபர்த்திக்கு போகும்போதெல்லாம் பாபா, காஞ்சிப் பெரியவரை பற்றி நலம் விசாரிப்பார். அதேபோல், தான் காஞ்சி மடத்திற்கு வரும்போதெல்லாம் பெரியவா பாபாவைப் பற்றி கேட்பார் என்று தன்னுடைய அனுபவத்தை பகிர்ந்துள்ளார்*.
*ரா.கணபதி அவர்கள் பகவான் சத்ய சாய் பாபாவை பற்றி பல புத்தகங்களை எழுதியுள்ளார். அதில் குறிப்பிடத்தக்க புத்தகமான ‘சுவாமி’ என்ற புத்தகத்தில் அவர் எண்ணற்ற பாபாவின் மெய்சிலிர்க்கும் அற்புதங்களை பதிவு செய்துள்ளார். சத்ய சாயி பாபாவின் அற்புதங்களை விரிவாக படிக்க விரும்பும் அன்பர்கள் இந்த புத்தகத்தை படிக்கலாம்*.
*அதேபோல் சென்னை திருவல்லிக்கேணியை சேர்ந்த சீனிவாச அய்யங்கார் என்ற ஒரு அன்பர், காஞ்சி மடத்திற்கு அடிக்கடி சென்று மகா பெரியவாவிடம் ஆலோசனை கேட்டு வருவார். அவர் ஒருமுறை புட்டபர்த்திக்கு தன் நண்பரோடு சென்றிருந்தார். சென்றவருக்கு கிடைத்தது அதிர்ஷ்டம். பாபா அவருக்கும், அவர் நண்பருக்கும் சேர்த்து நேர்காணல் கொடுத்தார்*.
*நேர்காணலில் அவர் குடும்ப கதை எல்லாம் பேசி முடித்த பிறகு கடைசியாக பாபா ஒரு மாங்கனியை ஸ்ருஷ்டித்து ஐயங்காரிடம் கொடுத்தார். பின்னர் ‘நீங்கள் இங்கிருந்து நேராக காஞ்சி மடத்திற்கு செல்கிறீர்கள் அல்லவா?’ என்ற ஐயங்காரிடம் கேட்டார். அதற்கு அவர் ஆம் சுவாமி என்று பதில் உரைக்க, போய் இந்த மாங்கனியை உங்கள் பெரியவரிடம் கொண்டு போய் சேருங்கள் என்று கொடுத்து அனுப்பினார்.*
*பின்னர் அவரும் காஞ்சி மடத்துக்கு வந்து சேர்ந்தார். அவர் வந்து சேர்ந்த சமயத்தில் கூட்டம் சற்று அதிகமாகவே காணப்பட்டது. அவரும் ஒரு வரிசையில் ஓரமாக நின்று கொண்டிருந்தார். அப்போது பெரியவரின் சிஷ்யர் ஒருவர் உங்களை பெரியவா அழைக்கிறார் வாருங்கள் என்று உள்ளே அழைத்துச் சென்றார்.*
*உள்ளே சென்ற உடனே பெரியவா ‘எங்கே அந்த மரகத அம்பாள்’ என்று கேட்டார். ஐயங்காருக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை. உடனே காஞ்சி பெரியவர் கையை மாங்கனியை போல் செய்து காண்பிக்க ஒரு வழியாக ஐயங்காருக்கு புரிந்தது. உடனே தன் கையில் இருந்த மாங்கனியை பெரியவரிடம் கொடுத்து நமஸ்காரம் செய்து கொண்டார்.*
*பெரியவா அருகில் இருந்த ஒரு சிஷ்யனிடம் கொடுத்து இந்த மாங்கனியை சரிபாதியாக வெட்டுமாறு கேட்டுக்கொண்டார். அந்த சிஷ்யர் ஒரு கத்தியால் அந்த மாங்கனியை சரிபாதியாக வெட்ட உள்ளே பார்த்தால் மாங்கொட்டைக்கு பதிலாக ஒரு சின்ன அளவில் பளபளக்கும் மரகத அம்பாள் விக்கிரகம்.*
*அப்போதுதான் ஐயங்காருக்கு எல்லாம் தெளிவாக புரிந்தது. மேலும் இந்த சம்பவத்தை பற்றி அவர் விரிவாக பெரியவரிடம் கேட்ட போது பெரியவர் பதில் எதுவும் தெரிவிக்கவில்லை. அதற்கு பதிலாக ஐயங்காருக்கு மாங்கனியில் பாதியை கொடுத்து வழி அனுப்பி வைத்தார்*.
*காஞ்சி மகா பெரியவரும், பகவான் பாபாவும் ஒருபோதும் நேருக்கு நேராக சந்தித்ததே கிடையாது. அவர்களின் தெய்வீக பந்தம், நம் சராசரி கண்களுக்கு அப்பாற்பட்டது. அவர்கள் பார்க்காமலே இருந்த இடத்திலிருந்து கொண்டே பேசி கொள்கிறார்கள் என்று நடந்த சம்பவங்களை வைத்து பார்க்கும்போது நமக்கு தெளிவாக புலப்படுகிறது.*
*இப்படி எண்ணற்ற மகான்களும், முனிவர்களும் இருந்த இடத்தில் இருந்து கொண்டே பகவானை தரிசித்து கொள்கிறார்கள். இதில் ஆச்சரியம் ஏதும் இல்லை. ஏனென்றால் ஒருசில பக்தர்களுக்கு இது போன்று அனுபவம் கிட்டியுள்ளது. அதாவது இரவு நேரங்களில் தேவதைகளும் முனிவர்களும் வந்து போவதுபோல் அவர்கள் கண்டிருக்கிறார்கள். சில புத்தகங்களில் அவர்கள் அந்த அனுபவத்தைப் பற்றிக் குறிப்பிட்டிருக்கிறார்கள்.*
புராணங்களில் கூறப்பட்ட பாதாள உலகம் இன்றும் இருக்கிறது என்றால் நம்புவீர்களா? இதை படித்தால் உண்மை புரியும். அதற்கு முன்னதாக இந்த புராணக் கதையை படியுங்கள்.
தசரத சக்கரவர்த்திக்கு முன்பு அயோத்தியை ஆண்ட மன்னர்களில் ஒருவர் சகரன். ஒரு சமயம் இவர் அஸ்வமேத யாகம் நடத்தினார் யாகத்தில் பங்கேற்ற குதிரை சம்பிராயதப்படி பூமியைச் சுற்றி வருவதற்காக அனுப்பப்பட்டது. இதியப் பற்றி கேள்விப்பட்ட இந்திரன் மனம் கலங்கினான். யாகம் வெற்றி பெற்றுவிட்டால் தன் பதவிக்கு ஆபத்து உண்டாகுமே என குதிரையைக் கடத்தினான். சகரனின் அறுபதினாயிரம் மகன்களும் குதிரையைத் தேடி அலைந்தனர். எங்கும் காணாததால். ஏமாற்றமடைந்த அவர்கள் பாதாள உலகிற்கு செல்ல முடிவெடுத்து பூமியைத் தோண்ட ஆரம்பித்தனர். பாதாள உலகத்தில் கபில முனிவர் தவம் செய்து கொண்டிருந்தார். அவரருகே யாக குதிரை மேய்ந்தபடி நின்றது. யாராலும் கண்டுபிடிக்க முடியாது என்ற எண்ணத்தில் தான் இந்திரன் பாதாள உலகில் குதிரையை விட்டிருந்தான். ஆனால் சகரர்களோ குதிரையைத் திருடியவர் கபில முனிவர் என எண்னி தாக்க முற்பட்டனர். கண் விழித்த முனிவர் அனல் பறக்கும் கண்களால் ஆவேசமுடன் பார்த்தார். அவ்வளவுதான் அவர்கள் எரிந்து சாம்பலாயினர். விஷயமறிந்த சகரன் தன் பேரனான அம்சுமானை அனுப்பி முனிவரிடம் மன்னிப்பு கேட்டான். அதன் பின் குதிரையை மீட்டு வர யாகம் நிறைவேறியது.
ஆனால் சாம்பலான சகரர்களின் ஆன்மா சாந்தியடைய வேண்டுமே இதற்காக நீண்ட காலம் காத்திருக்க வேண்டியிருந்தது. ஆமாம் அம்சுமானின் பேரன் பகீரதன் கடுந்தவம் செய்ததன் பலனாக வானுலகில் ஓடிய கங்கை பூமிக்கு வந்தது. அதில் சாம்பல் கரைக்கப்படவே சகரர்கள் நற்கதி அடைந்தனர்.
இப்போது பாதாள உலகற்குள் நுழைவோம் வாருங்கள்
பூமியைத் தோண்டிக்கொண்டே போனால் இருதியில் கீழே அமெரிக்காவைத் தொடலாம் என்பார்கள். நமக்கும் அமெரிக்காவுக்கும் காலக்கணக்கில் 12 மணி நேரம் வித்தியாசம் என்ற நடை முறையைப் பார்க்கும்போது இது சாத்தியமானதாக தோன்றுகிறது. அப்படி இந்தியாவிலிருந்து நேர்க்கோடாக அடியிலுள்ள அமெரிக்கப்பகுதி தான் கலிபோர்னியா. இங்கு ஓசோன் பகுதியில் உள்ள ஒரு தீவின் பெயர் ஆஷ் ஐலன்ட் அதாவது சாம்பல் தீவு சகரர்கள் சாம்பலாகிப் போனார்களஒ அந்த பாதாள உலகமே இப்போதைய சாம்பல் தீவு என்கின்றனர் ஆராய்ச்சியாளர்கள். இந்த சாம்பலைக் கரைத்த கங்கையே இந்த தீவைச் சூழ்ந்துள்ள நீர்ப்பகுதி. இங்குள்ள எரிமலைகள் க்க்கிய தீப்பிழம்பில் உருவான சாம்பல் படர்ந்த பகுதியே சாம்பல் தீவு எனப்பட்டதாக புவியியல் நிபுணர்கள் வாதாடுகின்றனர். பாதாள உலகில் இருந்த கபில முனிவரின் ஆற்றல் தான் பின்னாளில் எரிமலையாக மாறியது. மேலும் இந்திரன் திருடிக்கொண்டு வந்து கட்டி வைத்ததாக சொல்லப்படும் யாகக்குதிரை கட்டப்பட்ட இடமும் கலிபோர்னியாவில் உள்ளது அந்த இடம் தான் ஹார்ஸ் ஐலண்ட் என்னும் குதிரைத் தீவு என்கிறார்கள்.
இன்னொரு விஷயம் ஆஷ் ஐலண்ட் பகுதியில் நீர் நிலை வற்றுவதில்லை கங்கை என்றாவது வற்றுமா என்ன? நம் புராண காலட்து கபில ஆரண்யா தான் இப்போது கலிபோர்னியா எனப்படுகிறதோ என காஞ்சி மகாபெரியவர் ஒரு முறை குறிப்பிட்டிருந்தார். கலிபோர்னியாவையும் இந்த புராணத்தையும் இணைத்துப்பார்த்தால் வியப்பாகத் தானே இருக்கிறது.
சூரிய திசை நடப்பவர்கள் கண்டிபாக ஞாயிறு அன்று வரும் பிரதோசத்திற்கு செல்ல வேண்டும். இதனால் சூரிய பகவன் அருள் நமக்கு கிட்டும். இந்த திசையினால் வரும் துன்பம் விலகும். பிரிந்த குடும்பம் ஒன்று சேரும்.
*திங்கள் பிரதோஷம் :*
பிரதோஷத்தில் ஸோமவரம் (திங்கள்) மிகவும் சிறப்பு வாய்ந்தது. சந்திர திசை நடப்பவர்கள், சந்திரனை லக்னாதிபதியாக கொண்டவர்கள் திங்கள் அன்று வரும் பிரதோசத்திற்கு செல்ல வேண்டும். இதனால் மன நிம்மதியும் மகிழ்ச்சியும் கிட்டும். மன வலிமை பெருகும்.
*செவ்வாய் பிரதோஷம் :*
செவ்வாய் திசை நடப்பவர்கள், செவ்வாயை லக்னாதிபதியாக கொண்டவர்கள் செவ்வாய் அன்று வரும் பிரதோசத்திற்கு செல்ல வேண்டும். மனிதனுக்கு வரும் ரூனம் மற்றும் ரணத்தை நீக்க கூடிய பிரதோஷம் இது. இதனால் செவ்வாயால் வரும் கெடு பலன் நீங்கும். பித்ரு தோஷம் நீங்கும். கடன் தொல்லை தீரும். எந்த ராசி, நக்ஷத்திரத்தை உடையவரக இருந்தாலும், ஒரு செவ்வாய் பிரதோஷமாவது வைதீஸ்வரன் கோவில் சென்று சித்தாமிர்த தீர்த்ததில் பிரதோஷ நேரத்திலே நீராடி வைத்தியநாதனை வழிபட்டால் அவர்களுக்கு வரும் ருனமும், ரணமும் நீங்கும் என்பது சிவ வாக்கு.
*புதன் பிரதோஷம் :*
புதன் திசை நடப்பவர்கள், புதனை லக்னாதிபதியாக கொண்டவர்கள் புதன் அன்று வரும் பிரதோசத்திற்கு செல்ல வேண்டும். இதனால் புதனால் வரும் கெடு பலன் நீங்கும். கல்வி சிறக்கும். அறிவு வளரும். படிக்காத பிள்ளை படிக்கும். பெற்றோர்கள் தங்கள் குழந்தைகளை தவறாமல் புதன் அன்று வரும் பிரதோசத்திற்கு அழைத்து செல்ல வேண்டும், இதனால் அவர்கள் கல்வி சிறக்கும். தேர்வில் அதிக மதிப்பெண் பெறுவார்கள்.
*வியாழன் பிரதோஷம் :*
குரு பார்க்க கோடி நன்மை. குரு திசை நடப்பவர்கள், குருவை லக்னாதிபதியாக கொண்டவர்கள் வியாழன் அன்று வரும் பிரதோசத்திற்கு செல்ல வேண்டும். இதனால் கிரக தோசத்தால் ஏற்படும் தீமை குரையும்.
*வெள்ளி பிரதோஷம் :*
சுக்ர திசை நடப்பவர்கள், சுக்கிரனை லக்னாதிபதியாக கொண்டவர்கள் வெள்ளி அன்று வரும் பிரதோசத்திற்கு செல்ல வேண்டும். இதனால் உறவு வளப்படும் . சகல ஐஸ்வர்யங்களும் கிட்டும்.
*சனி மஹா பிரதோஷம் :*
எந்த திசை நடந்தாலும் சனி பிரதோஷம் அன்று கோவிலுக்கு சென்று சிவனை வழிபடு்வது சிறப்பு. ஏழரை சனி, அஸ்தம சனி நடப்பவர்கள் சனியினால் வரும் துன்பத்தை போக்க கண்டிப்பாக சனி பிரதோஷத்திற்கு செல்ல வேண்டும். ஒரு சனி பிரதோஷம் சென்றால் 120 வருடம் பிரதோஷம் சென்ற பலன் கிடைக்கும். இதனால் கிரக தோசத்தால் ஏற்படும் தீமை குரையும். பஞ்சமா பாவமும் நீங்கும். சிவ அருள் கிட்டும்.
மகாபெரியவர் காஞ்சிபுரத்தில் அருளாட்சி செய்து கொண்டிருந்த காலகட்டம்.
அந்தக் காலகட்டத்தில் பண்டிகையோ திருவிழாவோ வந்தால் மடத்தில் பெரியவாளை தரிசிக்க கூட்டம் அதிகம் வரும். காரணம் அந்த சமயத்தில் பண்டிகையின் சிறப்பையும் அதன் புராணத்தையும் விளக்கமாகச் சொல்வார் ஆசார்யா. அதோடு மடத்தின் சார்பில் பக்தர்களுக்கு விசேஷ பிரசாதங்களும் கிடைக்கும்.
அந்த மாதிரி ஒரு சமயம் மார்கழி மாதத்தின் கடைசி நாள். விடிந்தால் பொங்கல் திருநாள் என்ற சந்தர்ப்பத்தில் மகானின் அருள்வாக்கினைக் கேட்கவும் அருளாசியைப் பெறவும் பெரும் பக்தர் கூட்டம் வந்திருந்தது.
வழக்கமான நேரத்தைவிடவும் அன்று அதிக நேரம் தரிசனம் தந்துகொண்டிருந்தார், பெரியவர்.
கனிவர்க்கங்களும் புஷ்பங்களும் என்று பக்தர்கள் மகானுக்கு சமர்ப்பிக்க கொண்டு வந்திருந்தவை நிறைந்து இருந்தன.
மகான், மார்கழி முடிந்ததும் தை மாதம் பிறந்தால் வழி பிறக்கும் என்று சொல்லப்படுவதற்கான காரணங்களைச் சொல்லிவிட்டு, சூரியனின் தேர்ப்பாதை தை மாதத்தில் திசை திரும்பும் என்று சொல்ல ஆரம்பித்தார்.
அப்படி தேர்திசை மாறும் தினம் உத்தராயண புண்யகாலம் என்று அழைக்கப்படும் என்பதைச் சொன்னவர், அது தேவர்களுக்கு விடியற்காலை தொடங்கும் நேரம். அந்த சமயத்தில் விசேஷமாக பூஜைகள் செய்வது நல்லது என்றும் விளக்கினார்.
உபன்யாசம் நிகழ்த்திக்கொண்டே வந்திருந்த பக்தர்களுக்கு ஆசியும் அளித்துக் கொண்டிருந்த பெரியவா, திடீரென்று தன் உரையை நிறுத்திவிட்டு, கொஞ்ச தூரத்தில் உட்கார்ந்திருந்த ஒரு பெண்மணியையும் அவள் மடியில் இருந்த குழந்தையையும் உற்றுப் பார்த்தார்.
ஆசார்யாளின் அந்தச் செயலுக்கு காரணம் தெரியாமல் எல்லோரும் திகைப்போடு பார்க்க, தன் பக்கத்தில் இருந்த அணுக்கத் தொண்டரை அழைத்தார், மகான்.
“அந்தப் பெண்மணியை இங்கே அழைத்துவா…அவளிடம் இருக்கும் குழந்தையை அசைக்காமல் வாங்கி அப்படியே தோளில் சாய்த்துத் தூக்கி வா!” சொன்னார்.
அப்படியே சென்று, குழந்தையைத் தூக்கிக் கொண்டு, அதன் தாயையும் அழைத்துவந்தார், சீடர்.
கிட்டே வந்ததும், குழந்தையின் தாயைப் பார்த்து, “குழந்தைக்கு என்ன?” கேட்டார், மகான்.
அவர் கேட்டதும் வியப்போடு விழித்த அந்தப் பெண்மணி, “எதுவும் இல்லையே…குழந்தை அசதியில தூங்கிக்கொண்டு இருக்கிறான்…அவ்வளவுதான்…என்றார்.
“இல்லையே..வரும்போது அவனுக்கு என்ன வாங்கி கொடுத்தாய்?” கேட்டார், மகான்.
“பஸ்ஸுல வரும்போது அடம்பிடிச்சு அழுதான் என்று ஒரு கரும்பு வாங்கித் தந்தேன்..வேறு எதுவும் வாங்கித் தரவில்லை!”
அந்தப் பெண்மணி சொல்ல, “குழந்தையை அப்படியே தோளில் போட்டுக் கொண்டு முதுகைத் தடவிக் கொடு. தலை கொஞ்சம் தாழ இருக்கட்டும்.!” பெரியவா சொல்ல, அப்படியே செய்தார் சீடர்.
அடுத்த சில நிமிடங்களில் நடந்ததுதான் ஆச்சரியம். தூங்குவதுபோல் இருந்த குழந்தை மெதுவாக இருமத் தொடங்கி, பெரிதாக ஒரு சத்தத்தோடு கனைக்க, அவனது வாயில் இருந்து வெளியே வந்து விழுந்தது ஒரு சிறிய கரும்புத் துணுக்கு!
கரும்பைத் தின்றபோது குழந்தை சரியாகத் துப்பாமல் சக்கையைக் கொஞ்சம் விழுங்கியதால், அது தொண்டையில் அடைத்துக் கொண்டு, சுவாசம் குறைந்து, குழந்தை மயக்கத்தில் இருந்திருக்கிறான் என்பது அதன் பிறகுதான் அந்தத் தாய்க்கே தெரியவந்தது.
இன்னும் கொஞ்சம் தாமதித்திருந்தால், குழந்தைக்கு என்ன வேண்டுமானாலும் ஆகியிருக்கலாம். ஆனால், தன் சன்னதிக்கு வந்த பக்தரைக் காப்பது தன் கடமை என்று யாரும் சொல்லாமலே அனைத்தையும் அறிந்து குழந்தையைக் காத்த மகாபெரியவாளின் தீர்க்க தரிசனத்தை நேரடியாகப் பார்த்தவர்கள் அனைவரும் பரவசத்தில் ஆழ்ந்தார்கள்.
கரும்பு வில் ஏந்திய காமாட்சியின் செல்லக் குழந்தையான மகாபெரியவருக்கு, கரும்பினால் ஒரு குழந்தைக்கு ஏற்பட்டிருந்த சங்கடம் எப்படித் தெரியும் என்பதை நாமெல்லாம் புரிந்து கொள்வது அவ்வளவு சுலபமா என்ன?
பக்தியிலே ஒன்பது விதமான பக்தி பற்றி பேசுகிறான் ப்ரஹ்லாதன். ” *நீ படித்ததில் உத்தமமான விஷயம் எது*?” என்று ஹிரண்யகசிபு கேட்டதற்கு அவன் மடியிலேயே உட்கார்ந்து கொண்டு சொன்னான் ப்ரஹ்லாதன்.
*ஸ்ரவணம் கீர்த்தனம் விஷ்ணோ*: *ஸ்மரணம்* *பாதசேவனம்**அர்ச்சனம் வந்தனம்* *தாஸ்யம் சத்யம்* *ஆத்மநிவேதம்**இதி பும்ஸார்பிதா விஷ்ணௌ பக்திஸ்சே நவ லக்ஷணா*ஒன்பது வித பக்தியைப் பற்றி அந்தக் குழந்தை சொன்னான். அதில் முதல் பக்தி ச்ரவண பக்தி. காது கொண்டு பகவானைப் பற்றிக் கேளுங்கள்!பார்க்க வேண்டும் என்றால் கண்களைத் திறக்க வேண்டும்.கேட்க வேண்டும் என்றால் காதைத் திறக்க வேண்டும் என்று இருக்கின்றதோ?காதைத் திறந்தே வைத்திருக்கிறான் பரமாத்மா.*எதையும் அநாவசியமாகப் பார்க்காதே*;*அநாவசியமாகப் பேசாதே*.
*ஆனால் சத் விஷயங்களை மகான்களிடத்தில் கேட்டுக் கொண்டேயிரு*. *கேட்டால் தான் இந்த ஆத்மா ஷேமத்தை அடையும். கேட்டுக் கேட்டே வரவேண்டும்*. எல்லாம் படித்தே சம்பாதித்து விட முடியாது. *வேதாந்த விஷயங்களை மகான்களிடத்தில் கேட்க வேண்டும்*. அதனால் தான் காதுக்கு மூடியே போடாமல் வைத்துள்ளான்.*அதன் பிறகு கீர்த்தனம், ஸ்மரணம் எல்லாம். காற்றில்லாத இடத்தில் தீப ஜ்வாலை எப்படி ஆடாமல் அசையாமல் எரியுமோ, அந்த மாதிரி ‘ஆப்ரயாணாத் தத்ராபி*: *த்ருஷ்டந்’ என்கிறதுப்ரம்ம சூத்திரம்*.
பகவானுடைய பெருமையை நாம் எப்போது கேட்கிறோமோ அன்றிலிருந்து த்யானம் பண்ண வேண்டும். அவனுடைய *திருவடியைப் பிடித்து பாத சேவனம் பண்ண வேண்டும்*. *பகவானுக்கு தாஸனாய் இருக்க வேண்டும். அவனுடன் தோழமை கொள்ள வேண்டும். சர்வத்தையும் ஆத்ம நிவேதனம் பண்ண வேண்டும்*. இதில் ஒன்று சித்தித்து விட்டால் போதும்.கேட்டல் என்பதில் பரீக்ஷித் மஹாராஜா மாதிரி கேட்டவர்கள் கிடையாது.சொல்வதில் சுகப்ரம்மம் மாதிரி சொன்னவர்கள் இல்லை.*ஸ்மரணம் பண்ணுவதில் ப்ரஹ்லாதன் மாதிரி ஸ்மரித்தவர்கள் இல்லை*.*பாத சேவனம் பண்ணியதில் மஹாலக்ஷ்மி மாதிரி இல்லை.**விழுந்து விழுந்து சேவித்ததில் அக்ரூரர் போன்று யாரும் இல்லை*.
புஷ்பத்தை இட்டு பகவானை அர்ச்சித்ததில் த்ருவனுடைய வம்சத்தில் வந்த ப்ருது சக்ரவர்த்தி போன்று யாரும் இல்லை.*தோழமை கொண்டதில் அர்ஜுனன் போன்று யாரும் இல்லை*.*பகவானுக்கு தாஸனாய் நின்றதில் ஆஞ்சநேயன் மாதிரி யாரும் இல்லை*.தன்னையே பகவானுக்கு அர்பணித்ததில் பலிசக்ரவர்த்தி மாதிரி யாரும் இல்லை.*ஒன்பது விதமான பக்திக்கு இப்படி ஒன்பது விதமான பேர் காணக் கிடைக்கிறார்கள்*. *இதில் முதல் பக்தி ஸ்ரவணம். கேட்டல் என்பது வந்துவிட்டால் அதுவே நம்மை உயர்த்தி விடும்*.
வினாயகரை பல கோலங்களில் தரிசனம் செய்திருப்பீர்கல். வினாயகரின் மடியில் அவரது மாமனான கிருஷ்ணர் இருக்கும் கோலத்தை நீங்கள் பார்த்ததுண்டா? இல்லையென்றால் கேரளாவிலுள்ள கோட்டயம் மள்ளியூர் மகாகணபதி கோயிலுக்கு வாருங்கள்.
சங்கரன் நம்பூதிரி என்பவரின் முன்னோர் இங்கு மகாகணபதி சிலையை பிரதிஷ்டை செய்து பூஜை செய்தனர். பின்னர் ஆரியபள்லி மனை வடக்கேடம் மனையைச் சேர்ந்த குடும்பத்தினரின் பராமரிப்பில் கோயில் இருந்தது. காலப்போக்கில் இக்குடும்பத்தினர் வறுமைக்கு ஆளாகவே வழிபாடு நின்று போனது.
பிற்காலத்தில் இக்குடும்பத்தைச் சேர்ந்த சங்கரன் நம்பூதிரி என்பவர் குருவாயூரப்பன் மீது பக்தி கொண்டிருந்தார். மகாகணபதி சன்னதியில் அமர்ந்து கிருஷ்ணரின் பெருமைகளை விவரிக்கும் பாகவதத்தை தினமும் படித்தார் இவரதி பக்திக்கு கட்டுப்பட்ட கிருஷ்ணர் மருமகனான மகாகணபதியில் மடியில் அமர்ந்து காட்சியளித்தார். அப்போது மகாகணபதியும் தன் துதிக்கையால் கிருஷ்னரை அணைத்து மகிழ்ந்தார்.
ஆண்டுதோறும் மகர விளக்கு காலங்களில் கிருஷ்ணரை மகிழ்விக்கும் இசைத் திருவிழா நடக்கும். பிரபல பாடகர்கள் இந்த நிகழ்ச்சியில் பங்கேற்பர் பிரகாரத்தில் சாஸ்தா மகாவிஷ்ணு துர்கை அந்தி மகாகாவலன் யக்ஷி நாகர் சன்னதிகள் உள்ளன. திருமணத்தடை விலக செவ்வாய் வெள்ளிக்கிழமைகளில் பழமாலை வழிபாடு நடக்கிறது. குழந்தை பாக்கியத்திற்காக சுவாமிக்கு பால்பாயசம் படைக்கின்றனர்.
பிரார்த்தனை நிறைவேறியவர்கள் தாங்கள் விரும்பிய பொருட்களை காணிக்கையாக செலுத்துகின்றனர்.கிரக தோஷத்தில் இருந்து விடுபட முக்குற்றி பஷ்பாஞ்சலி என்னும் வழிபாடு செய்கின்றனர். முக்குற்றி என்னும் மூலிகைச் செடிகள் நூற்றி எட்டை வேறுடன் பறித்து வினாயகரின் மூலமந்திரம் ஓதி வழிபடுகின்றனர். ஒரு நாளை ஐந்து முறை மட்டுமே இந்த வழிபாடு நடப்பதால் முன்பதிவு செய்வது அவசியம்.
எப்படி செல்வது
கோட்டயத்திலிருந்து 23 கிமீ
விசேஷ நாட்கள்
சங்கடஹர சதுர்த்தி வினாயகர் சதுர்த்தி கிருஷ்ண ஜெயந்தி
(பேரனுக்கு வைசூரி போட்டு கண் பார்வை போய்விட்டெதென்று கவலையுடன் வந்த ஒரு அம்மா)(“பெற்றம்” என்ற சொல்லைப் பற்றி ஆராய்ச்சி செய்வதுபோல்பேசி, வருத்தத்துடன் வந்த ஒருவருக்கு அவர் விரும்பியபடிபேரனுக்குப் பார்வை வர ஒரு நீண்ட கதையையும் சொல்லிவழிகாட்டிய அனுக்கிரகம் இது.)
ஒரு முறை பேரனுக்கு வைசூரி போட்டு கண் பார்வை போய் விட்டெதென்று கவலையுடன் ஒரு அம்மா வந்தார்.அவரை கவனிக்காமல் வேறு ஒருவரிடம் பேசிக்கொண்டே இருந்தார்.பேச்சின் இடையில் “பெற்றம்” என்றால் என்ன? என்று பெரியவாகேட்டார். பேசிக்கொண்டிருந்தவர் அதற்குக் “கால் நடைகள்”என்று பொருள் கூறி: திருப்பாவையில் கூட” பெற்றம்மேய்த்துண்ணும் குலம்” என்று வந்திருக்கிறதே என்றுதான் சொன்னதை நிறுவினார்.இன்னும் எங்கேயாவது வந்திருக்கிறதா என்று கேட்டார்.பெரியவா.ஆமாம் சுந்தரமூர்த்தி ஸ்வாமிகளும் இந்தச் சொல்லைப் பயன்படுத்தியிருக்கிறார் என்றார் அவர்.அவர் அது சரி எந்த இடத்தில்எதற்காகப் பாடினார் தெரியுமா?
சுந்தரமூர்த்தி ஸ்வாமிகள் ப்ரவைநாச்சியார் என்பவரைக் கல்யாணம் செய்துகொண்டு, மீண்டும்சங்கிலி நாச்சியார் என்பவரைத் தேடி போனார். அவள் மிகஎச்சரிக்கையாக,தன்னைப் பிரிய மாட்டேன் என்று சத்தியம்-அதிலும் அந்த ஊர்க்கோயிலில் உள்ள இறைவனைத் தொட்டுச்செய்ய வேண்டும், அப்போதுதான் திருமணம் என்று சொல்லி விடுகிறாள். சிவபெருமான்தான் தம்பிரான் தோழராயிற்றே!பார்த்துக் கொள்ளலாம் என்ற துணிவில் சங்கிலி சொன்னதற்குசுந்தரரும் ஒப்புக்கொண்டார். நேரே ஆதிபுரீஸ்வரரிடம் போனார்.நடந்ததைச் சொன்னார். நாளைக்கு நான் சத்தியம் செய்துகொடுக்கும்போது நீ இந்த சந்நதியில் இல்லாமல் வெளியேமகிழம்பூ மரத்தடியில் அமர்ந்துவிடு.ஏனெனில் என் சத்தியத்தைக்காப்பாற்றுவேன் என்ற நம்பிக்கை எனக்கில்லை. அதனால் உன்மேல்ஆணையிட முடியாது என்கிறார்.சுவாமி ஒப்புக்கொண்டார்.அதோடு நிற்காமல் சுவாமி, சங்கிலி நாச்சியார் கனவில் வந்து”சுந்தரரை மகிழ மரத்தடியிலே சத்தியம் பண்ணித் தரச் சொல்லு”என்று சொல்லிவிட்டு வேடிக்கைப் பார்த்தார். அவளும் கோயிலுக்குசுந்தரருடன் வந்ததும்,சுவாமி மேல் ஆணையிட வேண்டாம்.இந்தமரத்தடியில் சத்தியம் செய்யுங்கள் போதும் என்று சொல்லி,இக்கட்டில் அவரை மாட்டிவிட்டாள். சுந்தரர் பரமன் திருவிளையாடலைத்தெரிந்து கொண்டார். வேறு வழியில்லாமல் சத்தியம் செய்தார்.சிறிது நாட்கள் கூட அதைக் காப்பாற்ற டியவில்லை.திருவாருர் தியாகேசனைப் பிரிந்து இருக்க இயலாமல் கிளம்பிவிட்டார்.திருவொற்றியூர் எல்லயைத் தாண்டியதும் இரண்டு கண்களும்பார்வை இழந்தன.சத்தியம் தவறினவர் தோழனானாலும் இறைவன் நீதி எல்லோருக்கும்சமம்தான்!” தண்டித்தாலும் நீயே கதி!” என்று சிவனைப் போற்றிசுந்தரர் ஒரு பதிகம் பாட ஒரு கண் சரியாகி விட்டது.
இப்படிக் கதையை வந்த அம்மாவுக்காகவே சொன்ன பெரியவா,”ஆலம் தான் உகந்து அமுது செய்தானை, ஆதியை, அமரர் தொழுது ஏத்தும்சீலம் தான் பெரிதும்(ம்) உடையானை, சிந்திப்பார் அவர் சிந்தை உளானை,ஏல வார் குழலாள் உமை நங்கை என்றும் ஏத்தி வழிபடப் பெற்றகால காலனை, கம்பன் எம்மானை, காணக் கண் அடியேன் பெற்ற ஆறே! .”இந்தப் பதிகம் பாடினா போன கண் திரும்பி வந்து விடும்” என்றுமுடித்தார். இப்படியும் அருள் செய்வதில் ஒரு நாடகமே நடத்தக்கூடியவர் பெரியவா.என்ற அந்ததேவாரப் பதிகத்தை தேடி எடுத்து, அந்த அம்மாவை தினமும்பாராயணம் பண்ணச் சொல்லி பேரனுக்குப் ர்வை கிடைக்கச்செய்தார்.
ஏதோ, “பெற்றம்” என்ற சொல்லைப் பற்றி ஆராய்ச்சி செய்வதுபோல்பேசி, வருத்தத்துடன் வந்த ஒருவருக்கு அவர் விரும்பியபடிபேரனுக்குப் பார்வை வர ஒரு நீண்ட கதையையும் சொல்லி வழிகாட்டிய அனுக்கிரகம் இது.சுந்தரர் திருவாரூருக்குப் போய் வேறொரு பதிகம் பாடிமற்றொரு கண் பார்வையும் பெற்றுவிட்டதாக வரலாறு.இரண்டு பதிகங்களின் மகிமையை உணர்ந்து, பயன் பெற்றஒருவர் இன்னும் சாட்சியாக நம்மிடையே இருக்கிறார்.
