*ஒரு அருமையான குட்டிக் கதை…*

 

*பொதுவாக ஜப்பானியர்கள் மீன் உணவை மிக விரும்பிச் சாப்பிடுபவர்கள்…*

அது ஜப்பான் நாட்டின் ஒரு தீவு.* *அந்தத் தீவு மக்களும் அப்படியே மீன் உணவை விரும்பிச் சாப்பிட, படகை எடுத்துக் கொண்டு சில கிலோமீட்டர்கள் தொலைவில் உள்ள கடற்பகுதிக்குச் செல்வார்கள். அங்கிருந்து திரும்பி வர இரண்டு நாட்களாகிவிடும்.  *அக்குறிப்பிட்ட இடத்தில் கிடைக்கும் மீன்கள் தான் மிக ருசியானதாக இருக்கும்.**ஆனால், மீன் பிடித்ததும் கொண்டு வர இரண்டு நாட்களாகி விடுவதால் அந்த மீனின் சுவை குறைந்துவிடும்.*     *மீனவர்கள் கையோடு, ஐஸ்கட்டிகளைக் கொண்டு சென்று அதில் பதப்படுத்திக் கொண்டு வந்தார்கள்

. ஆனாலும், மக்களுக்கு திருப்தி இல்லை. ஃப்ரெஷ் மீனுக்கும் ஐஸ் கட்டிகளில் வைக்கப்பட்ட மீனுக்கும் சுவை வேறுபடுவதை உணர்ந்தனர்…**இப்பொழுது மீனவர்கள், ஒரு சிறு தண்ணீர் தொட்டி ஒன்றைச் செய்து, அதில் மீன்களைப் பிடித்துப் போட்டு கொண்டு வந்தனர்…**ஆயினும், அத்தனைப் பெரிய கடற்பரப்பில் நீந்திக் கொண்டிருந்த மீன்கள், சிறிய தண்ணீர்த் தொட்டியில் இரண்டு நாட்களாக சோம்பிக் கிடப்பதினால் மீனின் சுவை குன்றிப் போவதாக மீண்டும் குறை…*

*யோசித்த மீனவர்கள் புதிதாக ஒரு யோசனை செய்தார்கள்.**குட்டிச் சுறா மீன் ஒன்றைப் பிடித்து அந்தத் தொட்டிக்குள் விட்டார்கள்.**இந்தச் சுறாவிடம் இருந்து* *தப்பிப்பதற்காக…**அந்த மீன்கள் எல்லாம் அந்தத் தொட்டிக்குள் வேக வேகமாக நீந்திக் கொண்டே இருந்தன ஓய்வின்றி.**இப்பொழுது இரண்டு நாட்கள் கழித்து வந்த அந்த மீன்கள் முன்பு இருப்பதையும் விட மிகச் சுவையானதாக இருந்தனவாம்.*

*நாம் வாழ்கின்ற வாழ்க்கையும் அப்படித்தான்.* *வாழ்க்கை சுவைக்க கவலைகளோடே கிடக்கக்கூடாது.* *சுறுசுறுப்பாக ஓடிக் கொண்டே இருக்க வேண்டும்.* *பிரச்சனைகள் என்கிற சுறா இருந்தால் மட்டும் தான் வாழ்க்கை என்ற மீன்கள் சுவையானதாக இருக்கும்.* *பிரச்சனைகள் இல்லாவிட்டால் நாம் ஓட மாட்டோம்…**சோம்பியே தான் கிடப்போம்…**சுறுசுறுப்பாக ஓடி வாழ்க்கையை சுவையானதாக மாற்றுவோம்…*

*கதையின் நீதி

*அர்ச்சனை இல்லாத கடவுளும் இல்லை

*பிரச்சனை இல்லாத மனிதர்கள் இந்த உலகில் யாரும் இல்லை

 

Advertisements

ஏரல் சேர்மன் அருணாசல சுவாமி

முன்னோர் வழிபாட்டு நாளான ஆடி அமாவாசை அன்று தூத்துக்குடி மாவட்டம் ஏரல் சேர்மன் அருணாசல சுவாமியை தரிசிப்போம்.

சேர்மன் அருணசல சுவாமி திருச்செந்தூர் அருகிலுள்ள மேலப்புதுக்குடியில் ராமசாமி   சிவனனைந்த அம்மையார் தம்பதிக்கு 1880 அக்டோபர் 2ல் மகனாகப் பிறந்தார்.  அனைத்து கலைகளிலும் வல்லவராக திகழ்ந்த அருணாசலம் சுவாமிகள் ஏரலில் மௌன விரதம் இருந்து பக்தியோகத்தை கடைபிடித்தார்.  அவரை தரிசிக்க வந்த மக்களுக்கும் நோயாளிகளுக்கும் ஆறுதல் அளித்ததோடு அவர்களின் பிரச்னை தீர உதவினார். இவரது நீதி  நேர்மை திறமையைக் கண்ட அப்போதைய ஆங்கில ஆட்சியாளர்கள் ஏரல் பேரூராட்சியின் சேர்மனாக பதவி வகிக்க அனுமதி அளித்தனர்.  1906 செப்டம்பர் 5ல் அவர் பதவி ஏற்றார்.

1908 ஜூலை 27 வரை பணியாற்றிய இவர் சேர்மன் அருணாச்சலம் என மக்கள் மத்தியில் செல்வாக்குடன் திகழ்ந்தார்.  28 வயது வரை வாழ்ந்தும் திருமணம் செய்து கொள்ளவில்லை.  ஒரு நாள் தனது சகோதரர் கருத்தப் பாண்டியனை அழைத்து அவருக்கு ஆசியளித்து தம்பி நான் 1908 ஜூலை 28 ஆடி அமாவாசையன்ரு மதியம் 12 மணிக்கு இறைவனின் திருவடி சேர இருக்கிறேன். ஏரலுக்கு தென்மேற்கில் ஓடும் தாமிரபரணி ஆற்றின் வடகரையிலுள்ள ஆலமரத்தின் அருகில் என்னை சமாதியில் வைத்து மண்ணும் மலர்களும் இட்டு மூடு. அப்போது மேலே கருடன் வட்டமிட்டு பறக்கும் என்று கூறினார்.  அதன்படியே சுவாமியும் இறைவனை அடைந்தார்.  அவர் கூறியபடியே கருத்த பாண்டியனும் செய்தார். 

அன்று முதல் ஏரல் அருணாசல சுவாமிகள் தன்னை நாடிவரும் பக்தர்களின் குறைகளை தீர்த்து அருளாசி வழங்குகிறார். குறிப்பாக மன நிலை பாதிக்கப்பட்டவர்கள்  இங்கு தங்கி குணமடைந்து செல்கிறார்கள்.  பிரசாதமாக திருமண் தீர்த்தம் தருகின்றனர்.  ஆடி அமாவாசையன்று கொடியேற்றப்பட்டு 12 நாள் திருவிழா நடக்கும்.  விளாமிச்ச வேர் சப்பரத்தில் சேர்மன் சுவாமி தினமும் எழுந்தருளுவார்.   சுவாமியிடம் வேண்டி குழந்தை பாக்கியம் பெற்றவர்கள் சேர்மக்கனி  சேர்மராஜ் என பெயரை சூட்டுகின்றனர்.

எப்படி செல்வது

திரு நெல்வேலியில் இருந்து  ஏரல் 45 கிமீ

விசேஷ நாட்கள்

ஆடி அமாவாசை    தை அமாவாசை

தம்பிக்கு தங்க மனசு

அப்பாவி இளைஞனான நல்ல தம்பி யார் எது சொன்னாலும் நம்பி விடுவான்.   ஒரு நாள் குளக்கரையில் அவன் ஆடு மேய்ந்த போது பெரியவர் ஒருவர் வந்தார் குளத்தில் நீராடிய பின் வெளியே வந்து மூக்கை பிடித்துக்கொண்டு சிறிது நேரம் கண்மூடி அமர்ந்து விட்டு புறப்பட்டார்.  இதை கவனித்த நல்லதம்பி ஐயா……….. என்று ஓடினான்.

என்னப்பா?  இப்போது என்ன செய்தீர்கள்?  கடவுளை தரிசித்துக் கொண்டிருந்தேன்………….. நிஜமாகவா?    ஆமாம் தம்பி என்று சொல்லிவிட்டு நடந்தார்.   அவர் சென்றதும் தீவிரமாக யோசித்த நல்ல தம்பி படபடவென குளத்தில் இறங்கி குளித்தான். பின் வெளியே வந்து மூக்கைப் பிடித்து கண் மூடி உட்கார்ந்தான். கடவுள் தெரியவில்லை.  கண்ணை சரியாக மூடவில்லையோ என்று அழுத்தி மூடினான். அப்போதும் தெரியவில்லை.  கடவுளை பார்க்கும் வரை மூச்சை விடக்கூடாது என்று பிடிவாதமாக இருந்தான். மூச்சு திணறியது    பக்தா என்றொரு குரல் கேட்டது.  கண் திறந்த அவன் நீ…………….. நீ……………….. நீங்கள் தான் கடவுளா……………..

ஆம் பக்தா   அந்தப் பெரியவருக்கும் நீங்கள் தான் காட்சி கொடுத்தீரா?   இல்லை அவர் பொய் சொன்னார்.  சுவாமி விளையாடாதீர்கள்  உங்களை பார்த்ததாக சொன்னாரே……………என்றபடியே ஒரு கயிறைக் கையில் எடுத்தான்.   கடவுளை இழுத்து பிடித்து மரத்தில் கட்டினான்.  கடவுளும் சிரித்துக்கொண்டே என்னப்பா செய்கிறாய்  நன் போய் அந்த பெரியவரை அழைத்து வருகிறேன்………. அதுவரை காத்திருங்கள்  என்று சொல்லி விட்டு ஓட்டம் பிடித்தான்  சென்று கொண்டிருந்த பெரியவரின் முன்னால் மூச்சிரைக்க நின்றான்.

என்னப்பா  என்னாச்சு     ஐயா நீங்கல் உடனே என்னோடு வாருங்கள்.   எதற்கப்பா?   நான் கடவுளைப் பார்த்துவிட்டேன். ஆனால் அவர் உங்களுக்கு காட்சி தரவில்லை என்கிரார்   எனக்கு குழப்பமாக இருக்கிறது.   பெரியவர் திருதிருவென விழித்தார்.   இவனுக்கு பைத்தியம் பிடித்துவிட்ட்து என நினைத்து வர மறுத்தார்.  அவரை வலுக்கட்டாயமாக இழுத்து வந்தான்.

மரத்தைக் காட்டி இவர் தானே நீங்கள் பார்த்த கடவுள்  என்றான்.   என்னப்பா பிதற்றுகிறாய்  யாரும் தெரியவில்லையே   அதெப்படி உங்கள் கண்ணுக்கு மட்டும் தெரியவில்லை என்றான்.   பையனுக்கு முற்றிவிட்டது. என்று நினைத்த பெரியவர்  ஆமாம் தம்பி இவர்தான் நான் பார்த்த கடவுள் என்று வெறுமனே கை குவித்து வணங்கினார்.  ஐயா………………. நீங்களே என் குரு நாதர் என்று சொல்லி காலில் விழுந்தான். அவரும் தலையசைத்துவிட்டு நகர்ந்தார்.  இதையெல்லாம் பார்த்த கடவுள் சிரித்தார்.

ஏன் சிரிக்கிறீர்கள்?   இப்போதும் அவர் என்னை பார்க்கவில்லை.  உன்னிடம் பொய் சொல்லிவிட்டு புறப்பட்டார் என்றார் கடவுள்.   ஆனால் அவன் அப்போதும் பரவாயில்லை சுவாமி என்ன தான் பொய் சொன்னாலும் அவரால் தானே உங்களை பார்க்கும் வாய்ப்பு பெற்றேன். அதை கேட்ட மகிழ்ந்த கடவுள் உனக்கு என்ன வரம் வேண்டும் கேள்………… என்றார்.   என்னைப்போலவே என் குரு நாதருக்கும் நீங்கள் காட்சியளிக்கவேண்டும் என்றான்.  ஆகட்டும் நல்ல தம்பி என்னும் பெயருக்கு ஏற்ப தங்கமனம் கொண்ட நீ இப்ப்பிறவியில் செல்வந்தனாக வாழ்ந்து அழியாப் புகழ் பெறுவாய் என்ற் வரம் அளித்தார்.

அம்பிகை போல் ஒரு தெய்வமுண்டோ?

காஞ்சிபுரம் மகா சுவமிகளிடம் கடவுளை தாயாக வணங்குவதன் நோக்கம் என்ன? என்று கேட்டார் பக்தர் ஒருவர்.  அன்னையும் பிதாவும் முன்னறி தெய்வம் என்கிறது அவ்வையின் மூதுரை.  மாதா பிதா குரு தெய்வம் என்று சொல்கிறது வேதம்.  இரண்டுமே தந்தைக்கு மேலாக தாயை முதல் தெய்வமாக குறிப்பிடுகிறது.  தாயை முதல் தெய்வமாக நினைப்பது போலவே தெய்வத்தின் யாயாக நினைப்பது தான் அம்பிகை வழிபாடு.

ஆடிமாதத்தில் அம்பிகை வழிபாடு எல்லா கோயில்களிலும் சிறப்பாக நடக்கும்.  உலகில் அம்மாவை விட அன்பானவர் யார்?  பயமோ வெட்கமோ சிறிதுமின்றி குழந்தைகள் அம்மாவிடம்  அதிக உரிமை கொள்வது போல அம்பிகையிடம் பக்தர்கள் அதிக உரிமை கொள்ளலாம்.

தாயன்பு மாதிரி தூய அன்பு கிடையாது.  தன்னை நேசிக்காத நிலையிலும் எதிர்பார்ப்பு இன்றி பிள்ளைகளை அம்மா நேசிப்பாள்.  பெத்த மனம் பித்து   பிள்ளை மனம் கல்லு. என்று பழமொழி உண்டு. துஷ்டத்தனமான பிள்ளைகள் இருக்கலாம்  ஆனால் துஷ்ட அம்மா என்று ஒருத்தி உலகில் இருக்கவே மாட்டாள்.  தேவி அபராத ஷமாபன ஸ்தோத்திரம் என்னும் நூலில் துஷ்ட அம்மா என்று யாரும் இருப்பதில்லை என்று சொல்லப்பட்டுள்ளது.

குழந்தைகள் இயல்பாகவே அம்மாவின் அன்பில் ஒட்டிக் கொள்வர்.  அவளது உயிரில் அவள் அளித்த உணவில் தனே நாம் வாழ்கிறோம்.  எல்லாம் பார்த்துக்கொள்வாள் என தாயின் நிழலில் வளர்கிறோம்  அது போல அம்பிகையை தாயாக கருதி சரணடைந்தால் துன்பம் வராமல் பார்த்துக்கொள்வாள்.  உயிர்கள் அனைத்தும் அம்பிகையின் குழந்தைகள்தானே?

குழந்தைகளாக இருந்தபோது நம்மிடம் தெய்வத்தன்மை இருந்தது. கள்ளம் கபடமற்ற மனம் இருந்தது.   வளர வளர இந்த எண்ணத்தில் இருந்து விலகுகிறோம்.  தெய்வத்தை தாயாக கருதி பக்தி செய்தால் நாம் மீண்டும் குழந்தைகளாகி விடுவோம்.  அந்த நிலையில் தெய்வீக பண்புகள் மலரும்.  பசியோ நோயோ எதுவானாலும் அம்மா அம்மா என்று குழந்தை தாயை சார்ந்திருப்பது போல ஜெகன்மாதாவான அம்பிகையை சார்ந்தால் உலகில் துன்பம் மறையும் என்றார் சுவாமிகள்.  அம்பிகை போல் ஒரு தெய்வமுண்டோ என்று சிந்தித்தபடி விடைபெற்றார் அன்பர்.

அதிகாலை ……………….. சுபவேளை

சிறு வயதிலேயே குழந்தைகளின் மனதில் பக்தி எனும் பயிரை விதைக்கவேண்டும் என்று மகாபெரியவர் அடிக்கடி குறிப்பிடுவது வழக்கம்.  ஒரு முறை பக்தர் ஒருவர் சுவாமி குழந்தைகளுக்கு பக்தியில் நாட்டம் வருவதில்லையே………… காலம் போக போகத் தான் பக்தியின் ருசி புரிய தொடங்கும். வாழ்வில் வரும் அனுபவங்களைப் பொறுத்து அவர்களின் மனம் கடவுளை நாடத் தொடங்கும்.   அதுவரை பொறுமையுடன் இருக்கத்தானே வேண்டும்? வலுக்கட்டாயமாக பக்திப்பயிரை விதைத்தால் பலன் கிடைக்குமா/ என்று கேட்டார்.

சுவாமிகள் கனிவுடன் உன் வீட்டில் தயிர் கடைந்து வெண்ணெய் எடுப்பதுண்டா? என்று கேட்டார்.  அவர் தினமும் தயிர்ப்பானையில் மத்தை வைத்து கயிறு கட்டி இழுத்துக் கடைவார்களே……………… என்றார்.   எந்த வேளையில் கடைவார்கள்?  காலையிலா?  மத்தியானமா?   அதிகாலையில் தான் சுவாமி……  மத்தியானம் அல்லது சாயந்திரம் கடைவதில்லையே ஏன்?  பதில் தெரியாமல் திகைத்தார் பக்தர்.

அதிகாலை சுபமான வேளை. அந்த நேரத்தில் வெயில் ஏறாததால் சுற்றுப்புறம் குளிர்ச்சியாக இருக்கும்.  அப்போது கடைந்தால் வெண்ணெய் பந்தாக திரளும்.  உருகாமல் கெட்டியாகவும் இருக்கும்.  சூரியன் வானில் உக்கிரமாகி விட்டால் போச்சு.  வெண்ணெய் திரளாமல் கடையக் கடைய உருகிவிடும்.  அதுபோல வயதான காலத்தில் மனதில் பல சிந்தனைகள் அலைமோதும். அப்போது பக்தி என்னும் வெண்ணெய் திரளுவது கடினம்.  குழந்தைகளின் மனம் குளிர்ச்சியானது. அதில் காம குரோத சிந்தனை இருக்காது.  அப்போது கடவுள் சிந்தனை என்னும் மத்தால் கடைய பக்தி என்னும் வெண்ணெய் சுலபமாகத் திரளும்.  இதனால் பெற்றோர் வாரம் ஒரு முறையாவது குழந்தைகளைக் கோவிலுக்கு அழைத்து செல்லவேண்டும்.  இந்த பழக்கம் அவர்களுக்கு தக்க பாதுகாப்பு அளிக்கும். துன்பம் வந்தாலும் கடவுள் அருளால் அது நம்மை பாதிக்காது என்ற சிந்தனை உருவாகும். அதனால் பக்திக்கு ஏற்ற வயது இளமைப் பருவம் தான் புரிகிறதா? என்றார்.

சொல்லாமலே………..

காஞ்சி மடத்திற்கு கழுத்தில் சங்கிலியும் விரல்களில் மோதிரங்களும் மினுமினுக்க வந்தார் பணக்காரர் ஒருவர். கைகளில் வளையல் சலசலக்க வைர கம்மல் மூக்குத்தி என முகம் பளபளக்க அவரது மனைவியும் உடன் வந்தாள்.   பழங்கள் பூமாலை…………………… கூடவே மஹாசுவாமிகளுக்கு சமர்ப்பிக்க பொன்னாடை பணம் வைக்கப்பட்ட கவருமாக பெரிய தாம்பாளமும் வந்தது.

பணக்காரருடன் வந்த செயலாளர் வந்திருப்பவர் எத்தனை பெரிய மனிதர் என்னென்ன பதவிகள் வகிக்கிறார் கோயில்களுக்காக எவ்வளவு நன்கொடை கொடுத்திருக்கிறார் என்பதை சுவாமிகளுக்கு விளக்கமாக கூறினார்.  அப்போது பணக்காரர் முகத்தில் ஒரே புன்னகை. சுவாமிகள் மௌனம் காத்தார்.  டியூப் லைட் தானம் கொடுத்தால் கூட அதில் பெயரை பெரிதாக எழுதி வைக்கும் உலகம் தானே இது.

திடீரென சுவாமிகளின் பார்வை தொலைவில் நின்ற பெரியவர் ஒருவர் மீது விழுந்தது.  பரம ஏழை என்பதை அவரது அழுக்கு வேட்டி சொல்லாமல் சொல்லியது. அருகில் வரச்சொல்லை கையசைத்தார் சுவாமிகள்.  நீ இன்னார் தானே…………………. என்றும் விசாரித்தார். என் பெயர் எப்படி சுவாமிக்கு தெரிந்தது? என வியப்புடன் அவர் ஓடி வந்தார்.

அப்போது பணக்காரரிடம் சுவாமிகள் என் கிட்ட சமர்ப்பிக்க கொண்டு வந்த பணத்தை அவர் கிட்ட கொடுங்கோ  பொன்னாடையை அவருக்கே போர்த்துங்கோ  பிரதிபலன் பார்க்காம ஏராளமான சிவன் கோயில்ல உழவார பணி செய்யறவர் இவர். பல வருஷமா புதன் மண்டிக் கிடக்கும் பழைய கோயில்களை சுத்தப்படுத்துற திருப்பணியை செய்யறார்  ஆனா யார்கிட்டயும் தன்னைப் பற்றி சொன்னதில்லை…………………….. கர்வமில்லாமல் நம்மால் எது முடியுமோ அதை ஆத்மார்த்தமா செய்யறது தானே ஆன்மீக பணி  என்றார்.

மஹாசுவாமிகள் தனக்கு சொல்லாமலே சொல்லும் அறிவுரை என்பது பணக்காரருக்கு புரிந்தது.  தட்டில் இருந்த பணம் பழங்களை பெரியவரிடம் கொடுத்ததோடு  பொன்னாடையையும் போர்த்தினார்.  மனைவியுடன் சேர்ந்து கைகுவித்து வணங்கினார். பணக்காரரின் மனமாற்றம் கண்ட சுவாமிகள் அட்சதை அளித்து ஆசீர்வாதித்தார்.

ஆலயத்தில் ஆமைகள் தரிசனம்

சாதாரணமாக ஆமை வீட்டினுள்ளேயே வரக்கூடாது என்பார்கள்.   அதுவே கோயிலுக்குள் சென்றால் கொஞ்சம் யோசிக்கத்தான் வேண்டும் அல்லவா?

ஆந்திராவில் கூர்மம் என்ற தலத்தில் வித்தியாசமாக கோயிலின் வெளிப்பிரகாரத்தில் வேலியிட்ட சிரு இடத்தில் ஏராளமான நட்சத்திர ஆமைகள் காணப்படுகின்றன. அவற்றிற்குச் சாப்பிட இலை தழைகளை அங்குள்ள ஒருவர் கிள்ளி கிள்ளிப் போடுகின்றார்.   அவை சாப்பிடும்பொழுது நமக்கு ஆச்சர்யமாக இருக்கிறது. அந்த சிப்பந்தியிடம் அனுமதி பெற்று உள்ளே சென்றால் அந்த ஆமைகள் பாதங்களின் மீது ஓடி குறுகுறுப்பை உண்டாக்குகின்றன.

மஹாவிஷ்ணு இத்தலத்தில் கூர்ம அவதாரத் திருக்கோலத்தில் எழுந்தருளியுள்ளார்/  பாற்கடலைக் கடைந்த பொழுது நீரில் சாய்ந்த மந்திரமலையைத் தாங்கிட ஆமை வடிவில் தோன்றினார் திருமால்.  அந்த கூர்ம ரூபியான பகவானுக்கு இந்தியாவில் உள்ள ஒரே சிறப்புத் தலம் இதுதான்.

இங்கே ஆமைகள் வளர்க்கப்படுவதற்கு ஒரு காரணம் சொல்லப்படுகிறது.  அந்த புராணத்தின்படி சுவேதா மஹிபதி என்ற அரசன் கூர்மாவதாரப் பெருமான் மீது அதீத பக்தி உள்ளவன் அவனை எம்பெருமான் ஆசிர்வதித்திருந்தார்  அரசன் இறந்ததும் அவரது எலும்புகளை அருகிலிருந்த சுவேத புஷ்கரணியில் போட்டவுடன் எலும்புகள் அனைத்தும் கூர்மங்களாக மாறின. அதனால் இங்குள்ள புஷ்கரணி மிகவும் புனிதமாக கருதப்படுகிறது.  அந்த புராண வரலாற்றினை நினைவு கூர்ந்தே இங்கு ஆமைகள் வளர்க்கப்படுகின்றனவாம்.  இத்தலம் வந்து கூர்மாவதாரம் பெருமாளை வழிபடுவோருக்கு இல்லாமை இயலாமை உள்ளிட்ட குறைகள் யாவும் நீங்கி நல்லன எல்லாம் கிட்டும் என்பது நம்பிக்கை.

ஆந்திர பிரதேசத்தில் உள்ள ஸ்ரீகாகுளம் ரயில் நிலையத்திலிருந்து 13 கிமீ தொலைவில் கூர்மம் உள்ளது.

 

நன்றி    கே  ராஜலக்ஷ்மி    சென்னை  82  பக்தி ஸ்பெஷல்