Google Map

நீங்கள் Google Map உதவியுடன் செல்லும் போது வழி தவறினால், Google Map உங்களை கண்டிக்கவோ அல்லது திட்டுவதோ கிடையாது  என்பதை நீங்கள் கவனித்திருக்கிறீர்களா?ஒருபோதும் அது உங்களுக்கு எதிராக குரல் உயர்த்தி  , “நீங்கள் இடதுபுறம் திரும்பி இருக்க வேண்டும், முட்டாள்! இப்போது நீங்கள் மிக நீளமான பாதையில் செல்ல வேண்டியிருக்கும், இது உங்களுக்கு அதிக நேரத்தையும் எரிபொருளையும் செலவழிக்க வைக்க போகிறது, மேலும் நீங்கள் சந்திப்பிற்கு தாமதமாக போவீர்கள்’ என்று கத்துவதில்லை.

அப்படிச் செய்திருந்தால், நீங்கள் அதைப் பயன்படுத்துவதை நிறுத்தி இருப்பீர்கள், மாறாக, அது மீண்டும் வழியமைத்து, நீங்கள் செல்ல வேண்டிய இடத்திற்கு உள்ள அடுத்த சிறந்த வழியைக் காண்பிக்கும்.நீங்கள் செல்ல விரும்பும் இடத்தை  அடையச் செய்வதே அதன் முதன்மையான நோக்கமே தவிர, தவறு செய்ததற்காக உங்களை வருத்தப்பட வைப்பது அல்ல.இதில் ஒரு சிறந்த பாடம் உள்ளது – தவறு செய்தவர்கள் மீது, குறிப்பாக நமக்கு நெருக்கமாக இருப்பவர்கள் மீது எப்போதும் நமது விரக்தியையும் கோபத்தையும் இறக்கி வைப்பது உண்டு.

அதனால் என்ன பயன் , ஒரு பிரச்னையை எதிர்கொண்டால் அதை சரி செய்ய முனைய வேண்டுமே தவிர பிறரை பழி சொல்வதை முதலில் நிறுத்த  வேண்டும்உங்கள் *குழந்தைகள்,  கணவன் / மனைவி, சக பணியாளர்கள் மற்றும் நீங்கள் விரும்பும் நபர்களுக்கு* நீங்கள் ஒரு Google Map ஆக இருங்கள்.

வாழ்க்கை இனிமையாக இருக்கும்

படித்தேன் ரசித்தேன்

ஆதிசேஷன்

 காசிபர்-கத்ரு தம்பதியரின் மகன்.  பாற்கடலில் விஷ்ணுவின் படுக்கையாக இருக்கின்ற நாகமாகும்.ஆதிசேஷனின் ஏழு தலைகளைக் குறிக்கும் வண்ணமாக ஏழு சிகரங்களைக் கொண்டுள்ளதால், திருப்பதி திருத்தலம் சேஷாசலம் எனப்படுவதும் உண்டு.ஸ்ரீராமர் காலத்தில் லக்ஷ்மணராக பிறந்து அவருடனே இருந்து உதவி புரிந்தவர். 

ஸ்ரீகிருஷ்ணர் காலத்தில் பலராமனாக பிறந்து கிருஷ்ணருக்கு உதவி புரிந்தார். இக்கலிகாலத்தில் ராமானுஜராகப் பிறந்து பெருமாளுக்கு தொண்டு செய்தார்.இந்த ஆதிசேஷனின் அவதாரம் தான் திரேதா யுகத்தில் ராமனின் தம்பியான லக்ஷ்மணனாகப் பிறப்பெடுத்தார். அவரும் ராமனுக்கு அனைத்து உதவிகளையும் செய்தார்.ராமன் குழந்தையாக இருந்தபோது, என்ன காரணமென்று புரியாமல் வீல் வீலென்று அழுதார். தாயும் சேடிகளும் என்னென்னவோ செய்தும் அழுகை நிற்கவில்லை.குலகுரு வசிஷ்டர் தான் தம்பி லக்ஷ்மணனை உடன் உறங்க வையுங்கள் என்று ஆலோசனை கூறினார். குழந்தை ராமன், தனது அணையான லக்ஷ்மணனின் உடல் ஸ்பரிசத்தைப் பெற்றதும் அழுகையை நிறுத்திவிட்டார்.

பாடல்

சென்றால் குடையாம் இருந்தால் சிங்காசனமாம்நின்றால் மறவடியாம் நீள் கடலுள் என்றும்புணையாம் மணிவிளக்காம் பூம்பட்டாம் புல்கும்

வைகுண்டத்தில் பாற்கடலில் வீற்றிருக்கும் பெருமாளுக்கு படுக்கையாக இருப்பவர் ஐந்து தலை பாம்பாக இருக்கும் ஆதிசேஷன் ஆவார். அவரை வழிபடுவதற்குரிய “ஆதிஷேசன் காயத்ரி மந்திரம்” இதோ

ஓம் ஸஹஸ்ர சீர்ஷாய வித்மஹே

விஷ்ணு தல்பாய தீமஹி

தன்னோ ஆதிசேஷ.  ப்ரசோதயாத்.

கடவுளும் இருக்கக் கூடும்

கண்வ மகரிஷி   ஆசிரமம் ஒன்றை நிர்வகித்து வந்தார்,மிகப் பழமையான ஆசிரமம் அது     ரிக் வேத காலத்தில் மிகவும் புகழ் பெற்றிருந்தது அது..பக்தர்கள் எப்போதும் நிரம்பி வழிவார்கள்உலகமெங்கும் அந்த ஆசிரமத்துக்கு நல்ல பெயர் இருந்தது, ஆனால் கொஞ்ச காலமாய் ஆசிரமம் பொலிவிழக்கத் துவங்கியதை உணர்ந்தார் கண்வ மகரிஷிகாரணம், சீடர்களுக்குள் ஒற்றுமை இல்லை. நூற்றுக்கணக்கான சீடர்கள் அந்த ஆசிரமத்தில் உண்டு.தான் என்கிற கர்வமும்,போட்டி மனப்பான்மையும் அவர்களுக்குள் நிரம்பிஅடிக்கடி சீடர்கள் தங்களுக்குள் சண்டையிட்டுக் கொண்டார்கள்கண்வ மகரிஷி மிகவும் நொந்து போனார், சஞ்சலமடைந்தார் இப்படியே சென்றால், பல்லாயிரம் ஆண்டுகளாக இருந்து வரும் ஆசிரமம் சீர் குலைந்து விடுமோ என்ற கவலை அவரை வதைத்ததுஇந்தப் பிரச்னையை முடிவுக்குக் கொண்டு வருவது எப்படி என்று யோசித்தார்

அப்போது முனிவரின் பால்ய கால நண்பரான சகல கலைகளையும் கற்ற இன்னொரு முனிவர் தசீசி முனிவர், வட நாட்டிலிருந்து அங்கே வருகை புரிந்தார், இருவரும் அளவளாவினார்கள்தசீசி முனிவர் ஆசிரமத்தைச் சுற்றிப் பார்த்தார், அத்தனை சீடர்கள் முன்னிலையில் ஒரு சொற்பொழிவு ஆற்றினார்அதிலே ஓர் ஆச்சர்யமான விஷயத்தை அவர் சொன்னார்‘இந்த ஆசிரமம் பற்றி ரகசியம் ஒன்றை நான் சொல்லப் போகிறேன்அதைச் சொல்வதற்காகத்தான் வடக்கிலிருந்து இங்கே நான் வந்திருக்கிறேன்பரந்தாமன் ஸ்ரீமந் நாராயணன்  என்னிடம் அசரீரியாகப் பேசினார்அவர் சொன்னது இதுதான்இந்த ஆசிரமத்தில் இருக்கும் நூற்றுக்கணக்கான சீடர்களில் ஒருவராக மனித உருவில் தானும் இருப்பதாக ஸ்ரீமந் நாராயணன்  என்னிடம் கூறினார்அந்த அற்புத தகவலைச் சொல்வதற்காகவே நான் இங்கே வந்தேன்

 தன் பால்ய கால நண்பரை பார்த்து நண்பரே……ஸ்ரீமந் நாராயணனாக இங்கேயிருக்கும் சீடர் யார் என்பது எனக்குத் தெரியவில்லைஅந்த சக்தி என்னிடம் இல்லைஅதனால் பொதுவாகஅத்தனை சீடர்களையும் நான் திருவடி வீழ்ந்து வணங்குகிறேன்.’’என்று கண்களில் நீர் கசிய கை கூப்பினார் வடநாட்டு முனிவர்மறுநாளிலேயே ஆசிரமத்தில் மாற்றம் தெரிந்தது, சீடர்கள் தங்களுக்குள் இருந்த சச்சரவை மூட்டை கட்டி வீசினார்கள்ஒவ்வொருவரும் மற்றவரை மரியாதையாகப் பார்த்தார்கள்மற்றவரின் திறமையை மதித்தார்கள்

இதில் யார் ஸ்ரீமந் நாராயணன் என்று சரியாகத் தெரியாததால் அனைவரையும் அன்புடன் நோக்கினார்கள்பணிவுடன் நடந்து கொண்டார்கள்ஆசிரமத்தின் சங்கடங்கள் தீர்ந்தன, மீண்டும் ஆசிரமத்தின் புகழ் பரவத் துவங்கியது.

நம்மைச் சுற்றியும் எத்தனையோ பேர் இருக்கிறார்கள், ஸ்ரீமந் நாராயணன் மனித உருவத்தில் வருபவர் என்பதால்நம்மைச் சுற்றியுள்ளவர்களில் ஒருவராக கடவுளும் இருக்கக் கூடும் என்பதை உணர்வோம் அனைவரையும் அன்புடனும் மரியாதையுடனும் நடத்துவோம், நாம்  ஸ்ரீமந் நாராயணனைக் கண்டுபிடிக்கிறோமோ இல்லையோ மற்றவர்கள் நம்மை  மதிப்புடன் ஒரு கடவுள் போன்று நடத்துவதை உணர்வோம், நம்மைச் சுற்றி அன்பு மயமாவதைப் புரிந்து கொள்வோம்

காளிகாம்பாள் கோயிலுக்குப் போ..

பத்து வயதுப் பெண் குழந்தையுடன், ஸ்ரீமடம் அருகிலுள்ள பஸ் ஸ்டாப்பில் இறங்கினாள் ஓர் அம்மாள். பெண்ணின் கையைப் பிடித்துக் கொண்டு, சாலையைக் கடந்து எதிர்புறம் வந்தாள் “கூட்டம் இல்லாமல் இருக்கணுமே” ..பெரியவா தரிசனம் நிம்மதியாகக் கிடைக்கணுமே?’ என்ற கவலை அரித்தது.

மடத்தின் வாசலுக்கு வந்ததும், ஏதோ பொறி தட்டியது. கையைப் பிடித்திருந்த பெண்ணைக் காணவில்லை. திக்கென்றது,தேடிப் பார்த்தாள், காணவில்லை. உள்ளே சென்று பெரியவாளிடம் முறையிட்டாள்.பெரியவா சிறிது நேரம் கண்ணை மூடிக்கொண்டு, தியானம் செய்வதுபோல் மௌனமாக இருந்தார்கள்.

“காளிகாம்பாள் கொயிலுக்குப்  போ…ஒரு சீட்டில் ‘பெண் குழந்தையைக் காணோம்,கண்டு பிடித்துச் சேர்ப்பிக்கவும்’ என்று எழுதி, ஒரு ரூபாய் காணிக்கையுடன் கோயில் உண்டியில் போட்டு விட்டு வா” என்றார்கள்அம்மாள் பதற்றத்துடன் காளிகாம்பாள் கோயிலுக்குப் போனாள். காளி..காளி என்று மனதிற்குள் ஜபம்.ஆச்சரியம்! கோவில் வாசலிலேயே அந்தப். பெண் குழந்தை தேம்பித் தேம்பி அழுத வண்ணம் நின்று கொண்டிருந்தது. சிலர் சமாதானம் சொல்லிக் கொண்டிருந்தார்கள்.விவரம் கூறி, குழந்தையை அழைத்துக் கொண்டு பெரியவாளிடம் வந்தாள் அம்மையார். நெஞ்சுருக நமஸ்கரித்தாள்.  “சீட்டு எழுதிப் போட்டயோ?””போட்டேன். அங்கே மூலஸ்தானத்தில், பெரியவாதான் கண்ணில் பட்டார்கள். இங்கே காளி தான் என் கண்களுக்குப் படுகிறாள்.

பெரியவா, காளியா? காமாட்சியா?

சொன்னவர்; ஸ்ரீமடம் பாலு.

தொகுப்பாளர்;டி.எஸ்.கோதண்டராம சர்மாதட்டச்சு;வரகூரான் நாராயணன்.

பிறப்பால். அனைவரும் சமம்

பிறப்பால். அனைவரும் சமம் என்று உலகின் மூத்த மற்றும் முன்னோடி வேதமான ரிக்வேதம் சொல்கிறது

இப்படி சொல்வது இந்து மதம் புருஷ சூத்திரத்தில் வரும் ஒரு செய்யுள்.சரியான அர்த்தம் தெரியாமல் ஒரு பிதற்றல் பலரால் சொல்லப்படுகிறது

பிராமணன்தலையில் பிறந்தான்;சத்திரியன் தோளில் பிறந்தான்;வைஷியன் தொடையில் பிறந்தான்; சூத்திரன் பாதத்தில் பிறந்தான் என்று!இப்படித்தான் சமஸ்கிருதம் தெரியாத நாத்திகர்கள் வேதங்களை தூற்றுகின்றனர்பொய்யை பல முறை அதை உண்மை போல் உளருகிறார்கள்.ஆனால் உண்மை என்ன?

புருஷ சூக்த்தத்தில் வரும் ஸ்லோகம் இதுதான்:‘

*”பிராமணஸ்ய முகமாஸீத், *பாஹூ ராஜன்ய: க்ருத:*

*ஊரு ததஸ்ய யத்வைஸ்ய:**பத்ப்யாகும் சூத்ரோ அஜாயத”**என்று புருஷ சூக்தத்திலும் உள்ளது.*

இந்த வரிகளுக்கு அர்த்தம் யாதெனில்,*பிராமனணுக்கு முகமே பலம்.வேதம் ஓதும் பிராமணன் முக லட்சணத்தோடு விளங்கவேண்டும். மேலும் வாயால் நல்லாசி வழங்கவும். நல் உபதேசம் செய்யவும், நல் மந்திரம் உச்சாடனம் செய்யவும் முகமே துணை. எனவே பிராமணணுக்கு முகபலம் தேவை. (பிராமணன் முகத்தில் பிறந்தான் என்பது தவறு.)

சத்திரியனுக்கு தோள் பலம் தேவை.சத்திரியன் வாள் கொண்டு எதிரிகளிடம் இருந்து மக்களை காப்பாற்றவும், பாதுகாக்கவும், வறியவர்களுக்கு கொடை அளித்து ஆதரிக்கவும் தோள் பலம் கொண்ட கரங்கள் தேவை. (ஷத்திரியன் தோளில் பிறந்தான் என்பது தவறு.)

வைசியன் உட்கார்ந்த நிலையில் வியாபாரம் செய்பவன். எனவே வியாபாரம் செய்யவும், கணக்கு வழக்குகளை பார்க்கவும் வைசியனுக்கு தொடை பலம் மிக்கதாக விளங்க வேண்டும்.( வைசியன் இடுப்பில் பிறந்தான் என்பது தவறு.)

சூத்திரன் உழவு செய்பவன். உழவு செய்பவனுக்கு கால் பலம் தேவை. கால்கள் பலமாக இருந்தால் தான் பயிரிடவும் விவசாயத்தை பராமரிக்கவும் முடியும்.(சூத்திரன் காலில் பிறந்தான் என்பது தவறு.)

மேலே குறிப்பிட்ட ரிக் வேதத்தின் புருஷ சூக்த்தத்தில் ஜாதி என்பதே எங்குமே வரவில்லை! என்பதே உண்மை.

இதில் பிறப்பு என்ற சொல் எங்கே வந்தது?பிறப்பினால் யாரும் எதையும் அடையமுடியாது.மேலே குறிப்பிட்ட ஸ்லோகத்தில் பிறப்பு என்ற வார்த்தை எங்கே வந்தது?

வாய்க்கு வந்தார் போல் அர்த்தம் புகட்டிவிட்டு முட்டாள் மாணவனாக இருந்து விட்டு ஆசிரியரை குறை சொல்லி என்ன பயன்.பிறப்பால் வர்ணங்கள் இல்லை – மனு தர்மம்:பிறப்பால் வர்ணங்கள் இல்லை என்பதை இவர்கள் விமர்சிக்கும் மனு தர்மம் சொல்கிறது.அதற்கான ஸ்லோகம்,

ஜன்மனா ஜாயதே சூத்ர: கர்மணா த்விஜ ஜாயதேஅதாவது பிறப்பால் அனைவரும் சூத்திரர்களே.

தொழிலினால் தான் இரு பிறப்பாளராகின் றனர் (துவீஜம்).இரு பிறப்பாளர் என்பது வேத காலத்தில், முதல் மூன்று வர்ணங்களைக் குறித்தது.இங்கே தான் பிறப்பு என்ற சொல் வருகிறது:

ஜன்மனா – பிறப்பால்;ஜாயதே – பிறந்த அனைவரும்;

சூத்ர – சூத்திரரே;கர்மணா – தான் மேற்கொண்ட பணிக்குட்பட்டு; த்விஜ – இரு பிறப்பாளனாக;ஜாயதே – பிறப்பாளன் ஆகிறான்.செய்யும் தொழில் தான் ஒருவரை அடையாளம் காண்கிறது.பிறப்பு எப்படி வேண்டுமானாலும் இருக்கலாம்.

இதையே *திருவள்ளுவர்,

பிறப்பொக்கும் எல்லா உயிர்க்கும் சிறப்பொவ்வா

செய்தொழில் வேற்றுமை யான்.

பொருள்: எல்லா உயிர்க்கும் பிறப்பு ஒருத் தன்மையானதே.ஆயினும், செய்கின்ற தொழில்களின் வேறுபாடுகளால் சிறப்பியல்பு. (குணம்/character/வர்ணம்) ஒத்திருப்பதில்லை.

இரண்டு வரிகளுள்ள திருக்குறளையே சரியாகப் படித்து, பொருள் கூற இயலாதவர்கள், சமஸ்கிருதச் சுலோகங்களுக்குத் தங்கள் விருப்பப்படி, பொருள் கூறி, தானும் குழம்பிப் பிறரையும் குழப்புகின்றனர். நாத்திகவாதிகளால் காலம் காலமாக திரித்து சொல்லிவருவது நினைவில் கொள்க.உண்மைகளை எளிதில் மறைத்துவிட முடியாது.

படித்ததில் பிடித்தது பகிர்கிறேன்.

விவாதம் என்பது அறிவின் பரிமாற்றம்.வாதம் என்பது அறியாமையின் பரிமாற்றம்….!

சரணாகதி

விபீஷணன் ராவணனிடம், ‘அண்ணா, ராமனோடு போரிடாதே! அந்த எண்ணத்தைக் கைவிட்டு விடு‘ என எவ்வளவோ கெஞ்சுகிறார். சும்மா கெஞ்சவில்லை.   ஹிரண்ய வதத்தைப் பற்றிய கதையை ராவணனுக்கு எடுத்துக் கூறுகிறார். ராமராக அவதரித்திருக்கும் நாராயணனின் பெருமைகளை, எடுத்துரைக்கிறார் விபீஷணர். ‘அண்ணா, யாகம் வளர்ப்பதால் வரக்கூடிய பலனை நாராயணா என்கிற ஒரு நாமமே தரும் என்பது ப்ரஹ்லாதன் கூற்று. நாம் சொல்லும் சொல்லில் இருக்கிறார், சின்ன சின்ன பொருட்களிலும் இருக்கிறார் நாராயணன் என்பதும் அவனின் கூற்று. நரசிம்மர் ஹிரண்யகசிபுவை வதம் செய்த பிறகு, ப்ரஹ்லாதனுக்கு என்ன வாக்கு தந்தார் தெரியுமா? உன் வம்சத்தில் இனி யாரையும் சம்ஹாரம் செய்யவே மாட்டேன்’ என்று. அந்த வாக்கை அவர் அப்படியே காப்பாற்றியும் வந்தார்.

நாராயண நாமம் அப்படி ப்ரஹ்லாதனையும், அவனது வம்சத்தையும் சேர்த்தே காப்பாற்றி இருக்கிறது.’“நாராயண நாமத்துக்கே அவ்வளவு மஹிமை என்றால், இதோ உன் எதிரே வந்திருக்கும் நாராயணர் அவதாரமான ராமருக்கு எவ்வளவு பராக்ரமம் இருக்கும் என எண்ணிப்பார். ராமரோடு வீணாக சண்டை செய்யாதே! விட்டு விடு‘’ என மீண்டும் மீண்டும் விபீஷணர் சொல்கிறார். அதனால் கோபம் கொண்ட ராவணன், ‘உன் உடம்பு தான் இங்கே இருக்கிறது.உன் உள்ளம் எல்லாம் ராமனிடம்தான் இருக்கிறது. உன்னைக் கொன்று விடுவேன்’ என கர்ஜிக்க, “அண்ணா… நான்  ‘உன் கையால் இறப்பதை விட ராகவனிடமே சென்று விடுகிறேன்‘ என்றபடியே போகிறார் விபீஷணர். அவர் சென்ற நேரம் இரவு நேரம். இரவு நேரத்தில் செல்வது சரியில்லை என்று எண்ணிய விபீஷணர், தனுஷ் கோடியிலேயே தங்கிவிட்டு மறுநாள் காலை ராமர் இருக்கும் இடம் நோக்கி செல்கிறார்.

அங்கே சுக்ரீவன் எதிர்ப்பட, அவரிடம் தாம் ராமரிடம் சரணாகதி செய்ய வந்திருப்பதாக விபீஷணர் தெரிவிக்கிறார். சுக்ரீவன் ராமரிடம் சென்று, ‘அண்ணனே வேண்டாம் எனச் சொல்லி வந்திருக்கிறான். அதனால் அவனைச் சேர்க்கக் கூடாது’ என்கிறான்.சாம்பன் ராமரிடம், ‘அவன் எவ்வளவு கெட்டிக்காரனாக இருந்தாலும் சேர்க்காதீர்கள்’ என்கிறான். நீலன், ‘விரோதியைச் சேர்க்காதீர்கள்‘ என்கிறான். அதுவரை பேசாமல் இருந்த ஹனுமார், ஒருத்தன் நல்லவனா, கெட்டவனா என்பதை அவன் முகமே சொல்லும். ஆக, முகம் பார்த்துத்தான் எதையும் முடிவு செய்யணும். ராமா, நீ கடல் வெள்ளம் மாதிரி; விபீஷணன் கிணற்றுத் தண்ணீர் மாதிரி. கிணற்று நீர் என்றாவது கடல் பரப்பைத் தாங்க முடியுமா? இலங்கையில் நான் பார்த்தவரையில், இவன் ஒருவன் வீடுதான் அந்தணர் வீடு போலவே இருந்தது.

இவன் ஒருவன்தான் நல்லவன். ஆபத்தில் வந்திருக்கிறான். அடைக்கலம் என்று வந்த இவனை எப்படி ஏற்க முடியாது என்று மறுப்பது? அது சரியாக இருக்காது என்கிறார்.உடனே ராமர், ‘ஆம் மாருதி சொன்னது சரிதான். விபீஷணனைச் சேர்த்துக் கொள்வதால் தோல்வி வந்தாலும் சரி, அவனைச் சேர்த்துக் கொள்வோம். நம்மிடம் அடைக்கலம் என்று வந்துவிட்டவரை கைவிடக் கூடாது. சுக்ரீவா! நீ போய் அவனை அழைத்து வா‘ என்கிறார்.அங்கேதான் ஆரம்பமானது விபீஷணர் சரணாகதி. அதாவது, சரணாகதி என்றால் பரிபூர்ணமாக அவனிடம் அடைக்கலமாகிவிட வேண்டும். அப்போது, பகவானின் அருள் பிரவாகம் நம்மைச் சூழ்ந்து காத்து நிற்கும்

நான்கு பங்காளிகள்

கிஞ்சன்வாடி என்னும் கிராமத்தில் கேசவதாசர் என்ற பாகவதர் கதாகாலட்சேபம் செய்து வந்தார். பாண்டுரங்கனின் அடியவரான துக்காராம அவருக்கு தட்சணை கொடுக்க விரும்பி பணம் வசூலிக்க சிலரை ஏற்பாடு செய்தார்.

மாதவன் என்னும் வியாபாரியிடம் நன்கொடைக்கு சென்ற போது எப்ப பாரு ஊரைச் சுத்துறாரு. போதாக்கொறைக்கு கேசவ தாசரும் அவரோடு சேந்துட்டாரு  அவங்களை நம்பி இப்படி ஊரை சுத்துறீங்களே என ஏளனம் செய்தார்.  இருந்தாலும் மாதவனுக்கு மனதில் ஒரு சந்தேகம்   தான் வீட்டில் இல்லாத நேரத்தில் மனைவி நன்கொடை அளித்தால் என்ன செய்வது எனக் கருதி பரண் மீது கிடந்த அலுமினியப்பாத்திரம் ஒன்றை காட்டி உங்களுக்கு கொடுப்பதற்காகவே இதை என் மனைவி எடுத்து வைத்திருக்கிறாள் போலிருக்கு இதை துக்காராமிடம்  கொடுங்கள் என்றார்.

அவர்களும் துக்காராமிடம் ஒப்படைத்தனர். மாதவனின் மனைவிக்கு பாண்டுரங்கன் மீது பக்தி அதிகம். அந்த உத்தமி கொடுத்த அலுமினிய பாத்திரம் தங்க பாத்திரத்து இணையானது என்றார் துக்காராம்.  அப்போது பாத்திரம் தங்கமாக மாறியது.  விஷயம் ஊரெங்கௌம் பரவியதால் மாதவன் ஓடோடி வந்தார்.  என் மனைவியை ஏமாற்றி தங்கப் பாத்திரத்தை வாங்கிவிட்டீர்களே அதை திருப்பி தாருங்கள்  என்றார்.  மறுப்பின்ரி துக்காராம் எடுத்துக்கொடுத்தார். மாதவன் கைக்கு வந்ததும் மறுபடியும் பழையபடி அலுமினியமானது. திகைப்படன் அதை துக்காரமிடமே ஒப்படைக்க மீண்டும் தங்கமானது.  மாதவா…………..  தர்ம சிந்தனையுடன் உன் மனைவி கொடுத்ததால் பாத்திரம் தங்கமானது. மனிதன் சம்பாதிக்கும் பணத்திற்கு நான்கு பங்காளிகள் இருக்கின்றனர். 

வரி மூலம் அரசு வசூல் செய்கிறது

இயற்கைச் சீற்றத்தால் இழப்பு ஏற்படுகிறது

சக மனிதர்களால் தீங்கு ஏற்படுகிறது

இவற்றை தவிர்க்க விரும்பினால்

நான்காவதான தர்மவழியில் செலவு செய்ய வேண்டும் இந்த நான்கில் ஒன்றுக்கு பணம் போய் சேர்ந்தாக வேண்டும். தர்மம் இருக்குமிடத்தில் தீமை எதுவும் நெருங்காது.  அதன் பலன் இறப்புக்கு பின்பும் மனிதனைத் தொடரும். என்றார் துக்காராம்   மனம் திருந்திய மாதவன் இனி என் பணத்தை எல்லாம் தர்மத்திற்கு  கொடுப்பேன் என உறுதியளித்தார்.

திருமங்கையாழ்வார்

திருவள்ளூர் வீரராகவப் பெருமானை சேவித்து மங்களாசாசனம் செய்த திருமங்கையாழ்வார், அதற்கு அடுத்த திருநின்றவூர்ப் பக்தவச்சலப் பெருமாளைப் பாடாமல், மாமல்லபுரத்துக்கு வந்து விட்டார். இதைக் கண்ட தாயார், யோக நித்திரையில் இருந்த  பெருமாளை எழுப்பி ஆழ்வாரிடம் பாசுரம் பெற்றுக் கொண்டு வாரும் என்று அனுப்பி வைத்தாள்.  உடனே பெருமாளும் புறப்பட்டு கடன்மல்லை ஸ்தலசயனக் கோயிலுக்கு வந்து ஆழ்வாரின் முன்னால் நின்றார். ‘என்னை மறந்தது ஏன்?’ என்று கேட்டார். அப்போது அவரைப் பார்த்த ஆழ்வார்,

நீண்டவத்தக் கருமுகிலை எம்மான் தன்னை

நின்றஊர் நித்திலத்து ஒத்தார் சோலை

காண்டவத்தைக் கனலெரிவாய் பெய்வித்தானைக்

கண்டதுநான் கடல்மல்லைத் தலசயனத்தே

என்று பாடினாராம்.  விஷயம் இதோடு முடியவில்லை.  ஒரு பாசுரத்தை பெற்றுக்கொண்டு திரும்பிய பகவானை திருநின்றவூர் பிராட்டி, ‘இது என்ன எல்லா தலங்களுக்கும் பத்து பாசுரங்கள் பாடினாரே நமக்கு மட்டும் ஒன்றுதானா?’ என்று கேட்டாளாம்.

அதுவும் சரிதான் என்ற பெருமாள்,  மீதிப் பாசுரங்களை வாங்குவதற்கு ஆசைப்பட்டு, உடனே ஆழ்வாரைத் தேடிக்கொண்டு  மாமல்லபுரம் போனார்.  ஆழ்வார் அங்கேயில்லை, திருக்கண்ணமங்கை தலத்துக்குச் சென்று விட்டார். பகவானும் விடாமல் பின்தொடர்ந்து அங்கே சென்றார். ஆழ்வார் திருக்கண்ணமங்கைப் பெருமாளை மங்களாசாசனம் செய்துகொண்டிருக்கும் வேளையில் அவர் கண்ணில்படுவதைப்போல நின்றுகொண்டார். ஓரக் கண்ணால் பகவானைப் பார்த்த ஆழ்வார்,

நின்றவூர் நின்ற நித்திலத் தொத்தினை

காற்றினைப் புனலைச் சென்று நாடிக்

கண்ணமங்கையுள் கண்டு கொண்டேன்

என்று பாடினாராம்.

திருநின்றவூரில் நின்ற முத்துப் போன்ற எம்பெருமானை, பிராணவாயுவைப் போல இருந்து காப்பவனை, தண்ணீரைப்போல உயிரை தரிக்கச் செய்யும் பகவானை நான் திருக்கண்ணமங்கை தலத்தில் கண்டுகொண்டேன்’ என்பது இப்பாசுர வரிகளின் பொருள்.  இப்படி எம்பெருமானே நடையாக நடந்து பாசுரங்களைப் பெறும் அளவுக்கு திருமங்கையாழ்வான் பக்தியும், பாசுரச்சிறப்பும் இருந்திருக்கிறது.

அடுத்தவர் நன்றாக இருக்க வேண்டும் என்று நினையுங்கள்!

*விவேகானந்தர் அமெரிக்காவுக்கு கிளம்பி கொண்டிருந்தார். அதற்கு முன் தன் குருவுடைய மனைவியான அன்னை சாரதா தேவியிடம் ஆசிவாங்கி கொள்ள ஆசைப்பட்டார்.அன்னையிடம் சென்று விஷயத்தை சொன்னார்.*

நீ அமெரிக்காவில் போய் என்ன செய்யப்போகிறாய்?” என்று அன்னை கேட்க, “நான் நமது தர்மத்தின் செய்தியை அந்த நாட்டில் பரப்ப போகிறேன்” என்றார் விவேகானந்தர். சமையல் கட்டில் இருந்த அன்னை, “அந்தக் கத்தியை எடுத்துக் கொடு” என்று காய்கறி நறுக்கும் கத்தியை எடுத்து கேட்க, கத்தியை எடுத்து விவேகானந்தர் கொடுக்கிறார். கத்தியைவாங்கிக்கொண்ட* அன்னை“என் ஆசிகள் உனக்கு உண்டு”* *என்கிறார். ஆனால் விவேகானந்தருக்கு ஒரு சந்தேகம் வந்துவிடுகிறது. தான் கத்தியை கொடுத்ததற்கும் அன்னை அதன்பிறகு ஆசி வழங்கியதற்கும் ஏதாவது சம்பந்தம் உள்ளதா என்று அறிய விரும்பினார்.

*அன்னைசொன்னார்“ஆமாம், நீ கத்தியை எப்படி, எந்த முறையில் எடுத்து கொடுக்கிறாய் என்று பார்த்தேன். நீ சரியாகத்தான் எடுத்து கொடுத்தாய். தர்மத்தின் செய்தியை அமெரிக்காவில் சொல்ல நீ சரியானவன்தான் என்று முடிவுக்கு வந்த பிறகே ஆசி வழங்கினேன்” என்றார்.இந்த நிகழ்ச்சியிலே ஒரு மிகப்பெரிய விஷயம் அடங்கியுள்ளது. அது வாழ்வில் வெற்றி பெற விரும்புபவர்களுக்கு ரொம்ப அத்தியாவசியமானது.* *பொதுவாக கத்தியை அல்லது எந்த கூர்மையான பொருளையும் நாம் எடுத்து ஒருவருக்கு கொடுத்தோமென்றால், பிடியை நம் கையில் பிடித்து கூர்மையான பக்கம் அடுத்தவரை நோக்கி இருக்குமாறுதான் கொடுப்போம். இது தவறு என்று சொல்ல வரவில்லை.ஆனால் விஷயம் அதுவல்ல.* *விவேகானந்தர் அப்படி கொடுக்கவில்லை.**அன்னை கேட்டவுடன் கத்தியை எடுத்த அவர், கூர்மையான பகுதியை தன் பக்கம் வைத்துக்கொண்டு அதன் பிடியின் பக்கம் அன்னையிடம் கொடுத்தார்.* *ஒருவேளை கத்தி குத்த நேர்ந்தால் அது கொடுப்பவரைத்தான் குத்தும், வாங்குபவரை அல்ல.* *இதுதான் வாழும் முறை.**இதுதான் அஹிம்சை. இதுதான் தர்மம்.*

*’தான் வேதனைப்பட்டாலும் அடுத்தவர் நன்றாக இருக்கவேண்டும்’ என்ற மனநிலையின் வெளிப்பாடு…நம்மை எந்நாளும்**’நல்ல நிலையில்’* *வாழ வைக்கும்.அடுத்தவர் நலத்தை நினைப்பவர் தமக்கு, ஒவ்வொரு நாளும்  சுபதினம்”.என்னும் வைர வரிகள்* கவனத்தில் கொள்ள தக்கவை!

பார்வைக்கு பலகோணங்கள்

கடலில் விளையாடிக்கொண்டிருந்த சிறுவனின் செருப்பு ஒன்று காணாமல் போனது.  அவன் உடனே கடற்கரையில் எழுதினான். இந்தக் கடல் மாபெரும் திருடனாக இருக்கிறது  அனைவரும் விழிப்புடன் இருங்கள்  கொஞ்ச தூரத்தில் ஒருவர் கடலில் மீன் பிடித்துக்கொண்டிருந்தார்  அவர் நினைத்ததை விடவும் அதிக மீன்கள் வலையில் சிக்கின. அவர் இக்கடல் பெஉம் கொடையாளிப்பா என கடற்கரையில் எழுதிவைத்தார்.  அந்த கடலில் நண்பர்களுடன் குளிக்க வந்தான் மாணவன் ஒருவன். அலையில் சிக்கி மூழ்கி இறந்தான்.  அதிக பிரியம் கொண்ட அவனது தாய் இந்தக் கடல் இப்படி மக்களை அனியாயமாக கொன்று குவிக்கிறதே என அழுது புலம்பினாள்.

வயதில் மூத்த மீனவர் ஒருவர் மூச்சடக்கி முத்து எடுக்க ஆழ்கடலில் மூழ்கினார்.  அவருக்கு கிடைத்த அத்தனையும் நல்முத்துக்கள்.  அமோக லாபம் கிடைக்கும் என்பதால் இந்தக் கடல் ஒன்றே போதும்  என் வருங்கால சந்ததியே மகிழ்ச்சியுடன் வாழ்வதற்கு என மகிழ்ச்சியில் குதித்தார்.  இவர்களுக்கு கிடைத்த அனுபவம் எல்லாம் ஒன்றுக்கொன்று முரண்பட்டாலும் அத்தனையும் உண்மை. எனவே ஒருவரது வாழ்க்கை முறை அணுகுமுறை இன்னொருவருக்கு பொருந்தாது.  ஒன்றோடு ஒன்றை ஒப்பிடக்கூடாது. மனிதர்கள் ஒவ்வொருவரின் வாழ்வுக்கும் தனித்தன்மை உண்டு. யார் எது சொன்னாலும் கேளுங்கள்   உங்களுக்கு சரியென்ரு தோன்றுவதை செய்யுங்கள்.  பிறர் கூறுவதை காதில் வாங்கிக்கொள்ளாதே.  இவ்வுலகில் ஒவ்வொருவரும் ஒவ்வொரு கோணத்தில் பார்க்கின்றனர்.