நடுங்கி விட்டார் *பராசரர்* . அவர் கையைப் பிடித்துக் கொண்டு, ‘ இது என்ன விபரீதமான அனுஷ்டானம் ‘ என்றார். ‘ ஏழு கல்ப யுகம் வாழ்ந்த முனிவர் தாங்கள் எங்கே? ஏழே வயதான குழந்தையான நான் எங்கே! என்னை தாங்கள் வணங்குவதாவது ‘.
இதைபோலத்தான், ஒருவன் எத்தனை *நாள்வாழ்ந்தான்* என்பது முக்கியமல்ல. *பகவத்* ஸ்மரணையோடு அவன் வாழ்ந்தான் என்பது முக்கியம். மீதி நாளெல்லாம் *தூசியை* மாதிரி தள்ள வேண்டியது தான். அதனால்தான் மார்க்கண்டேயர் பராசரரை பார்த்து அப்படி சொன்னார்.
” ஏழு ஜன்மங்கள் வாழ்ந்தாலும் பகவத் ஸ்மரணையோடு நான் வாழ்ந்த காலம் ஐந்து வருடம்தான் -ஏழு வயதே வாழ்ந்த நீ இந்த ஏழு வயதும் பகவத் ஸ்மரணையோடு இருந்து கொண்டிருப்பதனாலே, என்னைக் காட்டிலும் இரண்டு வயது பெரியவனாகிறாய். அதனால் உன்னை வணங்குகிறேன்” என்றார்
ஆகையால் வயது நிர்ணயம் பகவத் ஸ்மரணையோடு வைத்து தான் ஏற்படுகிறது. இரு *பாகவதரகள்* ஒருத்தரையொருத்தர் சேவிக்கும்போது அந்த சேவை யாருக்கு போகிறது என்றால், அவர்கள் இருவருக்குமிடையே *விஷ்ணு* நின்று கொண்டிருக்கிறார்..
அது அவனுக்கு போய் சேர்கிறது. அந்த வணக்கத்தை அவர் ஏற்றுக் கொள்வதால் தோஷம் சம்பவிக்காது. அந்த பாகவதோத்தமர்களுக்கு ஏற்றம் அதிகரிக்கும்.*அப்படிப்பட்ட உத்தமமான பரமாத்மா நம்மிடம் நினைவு உடையவன்.**வாத்ஸல்யம் உடையவன்… நாமும் அவனிடத்தில் நினைவு உடையவர்களாய் இருத்தல் வேண்டாமோ* ?
ஓட்டப்பந்தயம் ஒன்றில் மாறன், சேரன் என இருவர் மட்டுமே பங்கேற்றனர். தொடக்கத்தில் இருவரும் சமமாக ஓடினர்ஒரு கட்டத்தில் சேரன் மிகவும் களைப்படைந்தார். ஆனால்!, பந்தயத்தில் தோற்பதை சேரன்விரும்பவில்லை…* அதனால் மாறனைதிசைதிருப்பும் விதமாக தங்கக் குமளி (ஆப்பிள்) ஒன்றை உருட்டிவிட்டார்.*அதை எடுக்க விரும்பிய மாறன் கவனம் தடுமாறியது…* இதற்கிடையில் தங்கக் குமளியை உருட்டி விட்ட சேரன் வேகமாக ஓடி எளிதில் இலக்கை அடைந்தார்.*
மனித வாழ்வும் ஓட்டப்பந்தயம் போலத்தான், சிறு சலனத்திற்கு இடம் கொடுத்தாலும், நம் எதிர்கால முன்னேற்றம் தடைபடும்.அதனால் நிர்ணயித்த இலக்கை அடைய முடியாது…நம்முடைய மனதிலும்கூட சில நேரங்களில் தேவையற்ற எண்ணங்கள் தோன்றி நம்மைக் குழப்பிவிடும். அப்போது நாம் சலனப்படாமல் பொறுமையுடன் இருந்தால் மனம் தெளிவடைந்து அமைதி ஏற்படும்…!
பகவான் ஸ்ரீ கிருஷ்ணன் கீதையில் கூறுகிறார், ஆறு குதிரைகளை மனம் எப்பொழுதும் அடக்கி ஆள வேண்டும், புத்தி எப்பொழுதும் தெளிந்த அறிவுடன் கட்டளை இட வேண்டும், சிறு தடுமாற்றத்திற்கு இடம் கொடுத்தாலும், தேவையற்ற எண்ணங்கள் தோன்றி நம்மைக் குழப்பி விடும்.பரந்தமான் ஸ்ரீ கிருஷ்ணன் நாமம் சொல்வோம், இறை புத்தியில் எப்பொழுதும் தெளிந்த அறிவுடன் ஆறு குதிரைகளுக்கு கட்டளை இடுவோம்
ஒரு முயல் தற்கொலை செய்து கொள்ள முடிவெடுத்தது. அதற்கு காரணம்.ஒருபக்கம் வேடன் விரட்டுகிறான். இன்னொரு பக்கம் நாய்…. மறுபக்கம் புலி..என எந்தப்பக்கம் திரும்பினாலும் முயலுக்கு எதிரிகள். சரி நாம் வாழத்தகுதியற்ற விலங்கு என்று முடிவெடுத்தது. எப்படியெல்லாம் தற்கொலை செய்யலாம் என்று சிந்தித்துப்பார்த்தது. இறுதியாக..குளத்தில் குதித்து தற்கொலை செய்துகொள்வோம் என்று சென்றது முயல்.அப்போது முயலின் வருகைக்கு அஞ்சி அங்கு இருந்த தவளைகள்”ராம ராம” என சொல்லிக்கொண்டே குளத்துக்குள் தாவின.
ஏனென்றால் ஒரு முறை தன் முன்னோர் பாம்பின் வாயில் சிக்கிய பொழுது “ராம ராம” என சொல்லிக்கொண்டே தப்பியது முயல் சிந்தித்தது…அட!! நம்மை விட சிறிய உயிரினங்கள் “ராம ராம” என சொல்லிக்கொண்டு பயப்படாமல் இந்த உலகில் வாழ்கின்றன என்று தன் தற்கொலை முடிவை மாற்றிக்கொண்டு ஸ்ரீராமன் மீதான நம்பிக்கையோடு புது வாழ்வை நோக்கித் திரும்பியது …..
“தற்கொலை செய்து கொள்வதற்குவலிமையான மனம் வேண்டும், அவ்வளவு வலிமையான மனமிருந்தால் நாம் ஏன் வாழ்வில் தோற்க போகிறோம்? ராம நாமம் சொல்லிக்கொண்டே ஒவ்வொரு நாளும் வாழ்ந்துதான் பார்ப்போமே
கீதையில் மூன்று வித இன்பங்களை பற்றி உபதேசிக்கிறார் பகவான் கிருஷ்ணர். அவை தாமஸ சுகம் ராஜஸ சுகம் சாத்விக சுகம்.
உருப்படியாக எதுவும் செய்யாமல் வெகு நேரம் தூங்குவோருக்கும் கவனக் குறைவுடன் ஏனோதானோவென்ரு செயல் புரிபவர்களௌக்கும் அந்த செயல்பாடுகள் ஏதோ சுகமாக இருப்பது போலத் தோன்ரும் ஆனால் உண்மையில் அது சுகமல்ல. தனக்கோ சமுதாயத்துக்கோ எந்தப் பயனும் தராத கேடு விளைவிக்கும் இது போன்ற சுகத்தை மூன்றாம் தர சுகமாக தாமஸ சுகம் என்று குறிப்பிடுகிறார் பகவான்.
ஹ்கிலர் அதிகாலையில் எழுவார்கள் சுறுசுறுப்பாக செயலாற்றுவார்கள். ஆனால் இவர்களது செயல்பாடு பயனற்றதாக இருந்தால்? இந்திரிய சுகங்களை அனுபவிக்கும்போது ஒரு சுகம் தோன்ரும். அதாவது உண்ண ஆரம்பிக்கும்போது சுகமாகத் தோன்ருவது சாப்பிட்டு முடிந்ததும் அளவுக்கு அதிகமாக சாப்பிட்டுவிட்டோமே என்ற குற்ற உணர்வு கலந்த துக்கத்தை தரும். இப்படி பயனற்ற செயல்களால் கிடைக்கும் சுகத்தை இரண்டாம் தரமாகக் கருதி ராஜஸ சுகம் என்கிறார் ஸ்ரீ கிருஷ்ணர்.
சுகங்களில் முதல் தரமானது சாத்விக சுகம் பயிற்சியால் மட்டுமே வளரக் கூடியது. அதிகாலையில் கண் விழித்து வாழ்க்கைக்கௌ பயனுள்ள செயல்களைச் செய்பவர்களுக்கே கிடைக்கும் இந்த சுகம் ஆரம்பத்தில் கசக்கும் முடிவில் இனிக்கும். தர்மத்தை கடைப்பிடிப்பது ஆரம்பத்தில் கடினம் போகப் போக இன்பமாகவும் சுலபமாகவும் இஉர்க்கும். ஒழுக்கமாக வாழ்பவன் சாத்விக சுகத்தை அனுபவிக்கிறான். அவன் வாழ்வில் துக்கத்துக்கே இடம் இல்லை.
தகவல் நன்றி பூஜ்யஸ்ரீ சுவாமி ஓங்காரா நந்தரின் அருளுரைகள். சக்திவிகடன்.
நண்பர் வெளியூர் செல்ல *Call Taxi* ஒன்றை ஏற்பாடு செய்திருந்தார்.அவர் கவனித்தது காரின் பின்னால் ஓட்டியிருந்த ஆங்கில வாக்கியம்.
*Duck or Eagle**You decide.*
அடுத்து அவர் கவனத்தை கவர்ந்தது *Clean and shiny* கார்.டிரைவர் நல்ல வெள்ளையுடை அணிந்து பளிச்சென்று புன்னகையுடன் இருந்தார்.அவரே வந்து கார் கதவை திறந்து நண்பரை அன்போடு அமர சொன்னாராம்.அழகான டிரைவிங். கேட்டதற்கு மட்டும் தெளிவான பதில்.*நண்பர் மிகவும் impress ஆகி விட்டார்.*பொதுவாக *Call Taxi* டிரைவர்கள் சற்று இறுக்கமாகவே இருப்பார்கள். பயணம் முடிந்தவுடன் அவர் யாரோ? நாம் யாரோ? என்ற கண்ணோட்டத்தோடு.*இந்த டிரைவர் மிகவும் வித்தியாசமாக கண்ணியமாக நட்போடு இருந்தார். பட்டதாரியும் கூட.*அவரிடம் எப்போதுமே நீங்கள் இப்படித்தானா? என்று நண்பர் கேட்டிருக்கிறார்.இல்லை சார். *நானும் மற்ற டிரைவர்ஸ் போல்தான் இருந்தேன். சத்தம் போட்டு கொண்டு. குறை கூறி கொண்டு “* என்றார்.*எப்படி உங்களை நீங்களே மாற்றி கொண்டீர்கள்?* என்று நண்பர் கேட்டிருக்கிறார்.
ஒரு *Client seminar* ஒன்றிற்கு சென்றார் . சும்மா டாக்ஸியில் அமர்ந்திருப்பதற்கு கேட்கலாமே, என்று உள்ளே நுழைந்தேன். *அந்த seminar என்னை மாற்றி விட்டது”* என்றார்.*என்ன Seminar?**Who you are Makes a difference ?* அதில் ஒரு கருத்தை ஆங்கிலத்தில் சொன்னார்கள்.
*If you get up in the morning**expecting a bad day, you will.**Don’t be a Duck**Be an Eagle.*
*The ducks only make noise and complaints.**The eagles soar above the group.*
அந்த அறிவுரை என்னைமிகவும் கவர்ந்தது.*என்னை நானே சுய பரிசோதனை செய்து கொண்டேன்.**நான் Duck போல இருப்பதை உணர்ந்தேன். ஏன் Eagle போல இருக்க கூடாது என்று எண்ணினேன்.* என்னை நானே மாற்றி கொண்டேன் என்றார்.எல்லா Customer இடமும் அன்போடு பணிவாக நடந்து கொள்ள ஆரம்பித்தேன்.*மன அமைதி மட்டுமல்ல. என் வருமானமும் பெருகியது.* Always my taxi busy. ஒரு முறை பயணம் செய்தவர்கள், என்னையே அழைக்க ஆரம்பித்தார்கள்” என்றார்.நண்பர் சொன்னபோது எனக்கே அவரை பார்க்க வேண்டும் போல்இருந்தது.அவர் சொன்னது உண்மைதான்.
எந்த வேலையாக இருந்தாலும், *Office staff, maintenance, teacher, executive, employee, professional, or taxi driver,**நாம் நடந்து கொள்ளும் விதமே, behaviour, நம்மை உயர்த்தும். உயர உயர வாழ்வில் Eagle போல பறக்க வைக்கும்.*இப்பொழுது நம் முன்னால் இருக்கும் ஒரே கேள்வி :
*Are you want to become Duck or Eagle ?**The Decision is Yours.*
*நல்ல நண்பனாக, நல்ல சகோதரனாக, நல்ல. அப்பாவாக, நல்ல கணவனாக, நல்ல அம்மாவாக, நல்ல மனைவியாக, குறிப்பாக நல்ல குடிமகனாக மாறுவது எல்லாமே நம் கையில்தான்.*நமது எண்ணங்களைசரியான பாதையில் பயணிக்க வைக்க வேண்டும்.*பயணிக்க போவது சிறிது காலமே. அனைவரிடமும் அன்பை செலுத்துவோம். அன்பை பெறுவோம். நம்மை நாமே*உயர் சிந்தனையால் *Eagle* போல வானத்தை நம் நல்லெண்ண சிறகுகளால் அளப்போம்.
ஒரு காட்டில், சிங்கமும், மானும் நண்பர்களாக இருந்தன. என்ன அதிசயம்! இரண்டும் தங்கள் நட்பிற்காக ஒரு ஒப்பந்தம் போட்டிருந்தன. “நீ என் உணவு என்றாலும், ஒரு போதும் உன்னை சாப்பிட மாட்டேன்’ என்றது சிங்கம். “உனக்கு என்ன ஆபத்து வந்தாலும் காப்பாற்றுவேன்’ என சத்தியம் செய்தது மான். அந்த மானை குருவாக கொண்டிருந்தது ஒரு சின்னஞ்சிறு குட்டி மான். சிங்கத்தை நான்கு நாட்களாக காணவில்லை. மான் பல இடங்களில் தேடிப் பார்த்தும் கண்டு பிடிக்க முடியவில்லை. சிஷ்யனான மான் ஓடி வந்து, “”உங்கள் நண்பர் ஒரு வலையில் மாட்டிக் கொண்டிருக்கிறார். என்னால் அந்த வலையை அறுக்க முடியவில்லை, உடனே வாருங்கள்” என அழைத்தது. ஒப்பந்தப்படி, தன் சிங்க நண்பனைக் காப்பாற்றச் சென்றது மான். சிங்கம் பலவீனமான குரலில், “”ஒரு வேடன் விரித்த வலையில் நான்கு நாட்களாக மாட்டிக் கொண்டு தவிக்கிறேன். இன்னும் சிறிது நேரத்தில் அவன் வந்து விடுவான், அதற்குள் என்னை காப்பாற்று…” என்றது. மான், தன் வாயால், வலையை, மெதுவாகக் கடித்து அறுக்க ஆரம்பித்தது. குட்டி மான் சொன்னது…””இந்த வலையை நீங்கள் வேகமாக ஒரு இழு இழுத்தால் போதும்… ஆனால் மெதுவாகக் கடிக்கிறீர்களே…வேகமாக இழுங்கள்…”பெரிய மான், சிரிப்பை பதிலாகத் தந்து விட்டு மீண்டும் மிக மெதுவாக வலையைக் கடித்தது… சிங்கம், “”சீக்கிரமாகக் காப்பாற்று…” எனக் கெஞ்சியது. “”ச்சே… என்ன நண்பன் நீங்கள்? உங்கள் நண்பன் நான்கு நாட்களாக தண்ணீர் கூட இல்லாமல் தவிக்கிறான். வேகமாக வலையை அறுத்துக் காப்பாற்றாமல், இப்படி மெதுவாக வலையைக் கடிக்கிறீர்களே… இது நண்பனுக்கு செய்யும் துரோகம் இல்லையா… நான் உங்களைப் போல பெரிய ஆளாக இருந்திருந்தால், ஒரே கடியில் வலையை அறுத்து,சிங்கத்தைக் காப்பாற்றியிருப்பேன்…” என்றது குட்டி மான்.
பெரிய மான் இப்போதும் புன்னகைத்து விட்டு, வலையை மெதுவாகவே அறுத்துக் கொண்டிருந்தது. சற்று தூரத்தில் வேடன் வருவதை பார்த்ததும், வலையை வேகமாக ஒரு இழு இழுத்தது மான். வலை அறுந்து, சிங்கம் ஒரு புறமும், மான்கள் இன்னொரு பக்கமுமாக தப்பித்து ஓடின. குட்டி மான், குருவைப் பார்த்து கோபமாக… “”வேடனைப் பார்த்தவுடன் வேகமாக வலையை அறுத்ததை முன்பே செய்திருக்கலாமே, எத்தனை முறை சொன்னேன், ஏன் வலையை மெதுவாக அறுத்தீர்கள்?” என கோபப்பட்டது. மான் இப்போதும் சிரித்த படி சொன்னது “”குழந்தாய்…வேகமாக ஒரே தடவை இழுத்து என்னால் வலையை அறுத்திருக்க முடியும். உள்ளே இருக்கும் சிங்கம், நான்கு நாட்களாகப் பட்டினி. “என்னை சாப்பிட மாட்டேன்’ என்று மட்டுமே ஒப்பந்தம் போட்டிருக்கிறதே தவிர, உன்னோடு அல்ல. வெளியே வந்த வேகத்தில் உன்னைச் சாப்பிட்டிருக்கும். அதனால் தான் வேடன் வரும் வரை வலையை மெதுவாக அறுத்தேன்” எனக் கூறி விட்டுப் புன்னகைத்தது. *நாம் எல்லோருமே அந்த குட்டி மான் போலத்தான்…அவசரமாக முடிவெடுக்கிறோம். நிதானிப்பதில்லை; தான் நினைப்பதே சரி என்ற பிடிவாதம்… இதெல்லாம் நமக்கே ஆபத்தாக வரும். அப்போது குருவானவரே நம்மை காப்பாற்ற வல்லவர். குரு பக்தியே திருவருளை நமக்கு கூட்டித் தரும். திருமூலர் சிவபெருமானையே குரு என்று குறிப்பிடுகிறார்.* *குருவை… ஆதி குருவாகிய சிவனைப் பணிந்து, பெரும் பேறு பெறுவோம்.*
ரகுபதி , “குருவே! இறைநம்பிக்கை இல்லாமல் நம்மால் நேர்வழியில் செல்ல முடியாதா?” என்று குரு ராகவனிடம் சந்தேகம் கேட்டான்.சமயம் வரும்போது சொல்கிறேன்” என்றார் குரு ராகவன் ஸ்ரீ விஷ்ணு நாமம் சொல்லிக்கொண்டே நாட்கள் கழித்து அந்தச் சீடன் ரகுபதி , ஆஸ்ரமப் பசு ஒன்றைமேய்ச்சல் முடிந்து தொழுவத்தில் கட்டி வைக்க கூட்டிச் சென்றான். அங்கு வந்த குருநாதர் ராகவன் , “சீடனே… பசுவுடன் நீ வருகிறாயா? அல்லது பசு உன்னுடன் வருகிறதா? பசுவை நீ ஓட்டுகிறாயா? பசு உன்னை அழைத்துச் செல்கிறதா?” எனக்கேட்டார் குரு ராகவன் .
🌺குழம்பிய சீடன், “சுவாமி என்ன சொல்ல வருகிறீர்கள்?” எனக்கேட்டான்.
“இந்தப் பசுவை நீதானே பராமரிக்கிறாய்? உன் பேச்சைக் கேட்காதா? ஏன் கயிறு கட்டி இழுத்துச் செல்கிறாய்?”கயிறை விட்டால் அது ஓடிவிடும்” “அப்படியென்றால் பசு உன் கட்டுப்பாட்டில் இல்லைதானே?”குருவே, பசு எனக்குப் பழக்கம்தான் பன்னிரண்டு வருடங்களாகப் பராமரிக்கிறேன். என்றாலும், பசு எங்காவது ஓடி விடக்கூடாது என்பதால் அதைக் கயிறால் கட்டி அழைத்து வருகிறேன்…”உன்னைப் போலத்தான் ஸ்ரீமந் நாராயணன் , மனிதர்களாகிய நாம் கட்டுப்பாடு தளர்ந்து, சீரழிந்து விடக்கூடாது என்பதற்காக,
இறை நம்பிக்கையையும் மதக் கடமைகளையும் கொண்டுநம்மைக் கட்டுப்படுத்தி நேர்வழியில் செலுத்துகிறார். உனது அன்றைய கேள்விக்குப் பதில் இதுதான்!” குரு சொல்ல,இறை வழிபாட்டின் அவசியத்தை உணர்ந்தான் சீடன். ஸ்ரீமந் நாராயணன் புகழ் பரப்புவதே சீடன் தன் கடமையாக கொண்டான்
பகுதி வாரியாக பல மொழிகள் பேசப்படுகின்றன. ஓர் இடத்தில் பேசும் மொழி இன்னொரு இடத்தில் வசிப்பவருக்கு பெரும்பாலும் புரியாது. ஆனால் மவுனம்…………………….
உலகம் முழுவதும் பொதுவான மொழி ஒலியே இல்லாத மொழி இது மூன்று வகைப்படும்.
சாதாரண மவுனம்
எதுவும் பேசாமல் அமைதி காப்பது. நாவசைவு இருக்காது. பேசக்கூடாத இடத்திலும் பேச தேவையில்லாத இடத்திலும் இந்த வகையை கடைப்பிடிப்பது சிறப்பு தரும். விரதம் இருப்பவர்கள் கடைப்பிடிப்பது இந்த வகையைத்தான். இதில் நாக்கு தான் அசையக் கூடாது. அதே வேளை தலையசைத்து உத்தரவுகள் பிறப்பிக்கலாம். விரலசைவின் மூலம் புரிய வைக்கலாம். கண்ணசைவின் மூலம் காரியத்தை சாதிக்கலாம்.
பூரண மவுனம்
இதற்கு வாய் மட்டுமல்ல. மனமும் ஓய்வெடுக்க வேண்டும். சிந்தனை அலைபாயக் கூடாது. இது ஒரு வகை தியானம். ஆன்மிகத்தில் குரு கற்றுக்கொடுக்கும் வித்தை.
பரி பூரண மவுனம்
இது தான் மிகவும் கடினமானது. நாக்கு மட்டுமல்ல. உடலில் எந்த ஒரு பகுதியும் அசையக்கூடாது. எந்த சைகையும் செய்யக்கூடாது. மரக்கட்டை போல் இருக்க வேண்டும். உடல் இதுதான் கடின மவுன ரொம்பவும் சிரமமானது. அத்தனை சுலபத்தில் வசப்படாது. புலன்கள் அடங்கி ஒடுங்கினால் மட்டுமே சாத்தியப்படும். மவுனத்தால் வாக்கில் தெளிவும் புத்தியில் அமைதியும் ஏற்படும். மகான்களின் தீர்க்கமான முடிவுகளுக்கும் அவர்கள் வழங்குகிற அருள் வாக்குக்கும் மவுனமே காரணம். மனிதனைப் பண்படுத்துகிறது மவுனம். பேச்சு என்பது சில்வர் என்றால் மவுனம் என்பது தங்கம் என ஆங்கிலத்தில் ஒரு பழமொழி உண்டு மவுனம் காப்போம்.
ஜனகபுரி எனும் நாட்டில் அவ்வப்போது ஏதாவது போட்டிகள் நடத்தி வெற்றி பெறுபவர்களுக்கு சன்மானம் அளிப்பது அந்த மன்னன் குலசேகரனின் வழக்கம். மன்னன் சிறந்த மகாவிஷ்ணு பக்தன் ஒரு முறை அமைதி என்றால் என்ன என்பது குறித்து தத்ரூபமான ஓவியம் வரைபவர்களுக்கு மிகச் சிறந்த பரிசு வழங்கப்படும் என்று அறிவித்தான் மன்னன் குலசேகரன்.இதையடுத்து நாட்டின் முன்னணி ஓவியர்கள் அமைதியை பிரதிபலிக்கும் வண்ணம் தத்ரூபமான பல ஓவியங்களை வரைந்து அரண்மனைக்கு எடுத்து வந்தார்கள்.
மன்னன் குலசேகரன் ஒவ்வொரு ஓவியமாக பார்வையிட்டுக் கொண்டே வந்தான் அமைதியை ஒவ்வொரு ஓவியரும் ஒவ்வொரு மாதிரி பிரதிபலித்து இருந்தார்கள். ஒருவர் அழகான ஏரியை வரைந்திருந்தார். ஒரு அழகிய மலையின் அடிவாரத்தில் அந்த ஏரி காணப்பட்டது. மலையின் பிம்பம் ஏரியில் பிரதிபலித்து பார்க்கவே ரம்மியமாக இருந்தது.மற்றொருவர் மலர்களை வரைந்திருந்தார். பார்த்தவுடனே பறிக்கத் தூண்டும் வகையில் அம்மலர்கள் தத்ரூபமாக இருந்தது.இப்படி ஒவ்வொருவரும் அமைதியை தங்களுக்கு தோன்றியவாறு ஓவியத்தில் பிரதிபலித்திருந்தனர்.
ஒரு ஓவியத்தில் ஒரு மலையின் மீதிருந்து ஆக்ரோஷமாக கொட்டும் நீர்வீழ்ச்சியின் படம் வரையப்பட்டிருந்தது. அதுமட்டுமா. இடியுடன் மழை வேறு பொழிந்து கொண்டிருந்தது.இது அமைதியே அல்ல சற்று உற்று பார்க்கும்போது, நீர்வீழ்ச்சியின் கீழே இருந்த மரம் ஒன்றில் கூடு கட்டியிருந்த பறவை ஒன்று கூட்டில் தனது குஞ்சுகளுடன் காணப்பட்டது.‘இந்த ஓவியத்தை வரைந்தது யார்?’ என்றார் மன்னர் குலசேகரன்.உடனே சம்பந்தப்பட்ட ஓவியர் சுப்பிரமணி மன்னரின் எதிரே நிறுத்தப்படுகிறார்.‘இந்த ஓவியம் தத்ரூபமாக பார்க்க அழகாக இருக்கிறது என்பதில் சந்தேகம் இல்லை. ஆக்ரோஷத்துடன் கொட்டும் அருவி, இடியுடன் கூடிய மழை… கீழே மரத்தில் தனது கூட்டில் ஒரு பறவை… ஆனால் இதில் அமைதி எங்கே இருக்கிறது?’‘மன்னா…..சப்தமும், பிரச்னையும், போராட்டமும் இல்லாத இடத்தில் இருப்பது அமைதி அல்ல.
இவை எல்லாம் இருக்கும் இடத்தின் நடுவே இருந்து கொண்டு, எவ்வளவு கடுமையான சோதனை காலங்களிலும், பரந்தமானின் நாமமே துணையாக கொண்டு வாழும் பக்தனை போல எதற்கும் கலங்காமல், எதுவும் தன்னை பாதிக்கவிடாமல், பார்த்துக்கொண்டு உள்ளுக்குள் அமைதியாக இருப்பதே உண்மையான அமைதி!.அப்படிப் பார்க்கும் போது குஞ்சுகளுடன் இருக்கும் இந்தப் பறவையே பரிபூரணமான அமைதியில் இருக்கிறது!!’மேற்கண்ட இந்த விளக்கத்தை மன்னரிடம் ஓவியர் சுப்பிரமணி கூறி முடித்த மாத்திரத்தில். மன்னரின் முகம் மலர்ந்தது.‘சபாஷ்… அமைதிக்கு ஒரு அற்புதமான விளக்கம்’ என்று கூறி கை தட்டிய மன்னன் குலசேகரன் அந்த ஓவியத்திற்கே முதல் பரிசு கொடுத்தான்,🌺ஆம்! நமக்கு அனைத்து சௌகரியங்களும் அமையப்பெற்று எந்த வித பிரச்னையும் இல்லாத ஒரு சூழலில் வாழ்வது அமைதியல்ல. அது ஒரு வாழ்க்கையும் அல்ல.ஆயிரம் துன்பத்திற்கு நடுவே, ‘நிச்சயம் ஒரு நாள் விடியும்’ என்று விடா முயற்சியுடன் தினசரி உழைத்துக் கொண்டு வருகிறார்களே! அவர்களிடம் இருப்பது தான் அமைதி.
எத்தனையோ தொல்லைகள் யார் தந்தாலும்,’எனக்கு நேரும் மான அவமானங்களை விட நான் எட்ட வேண்டிய இலக்கே எனக்கு பெரிது’ இவை எல்லாம் இறைவன் செயல் என்று கூறி எதையும் பொருட்படுத்தாது போய் கொண்டிருக்கிறார்களே… அவர்கள் உள்ளத்தில் உள்ளது தான் உண்மையான அமைதி.அதாவது சாத்தியமில்லாத இடத்தில் சாத்தியப்படுவது தான் உண்மையான அமைதி. அந்த அமைதியை ஸ்ரீமந் நாராயணன் அருளால், நாமும் நமது வாழ்வில் மெல்ல, மெல்லக் கொண்டு வருவோம்
சகலாகம பண்டிதர் என்னும் குரு நாதரிடம் சீடர்கள் பாடம் கற்று வந்தனர். ஏழை செல்வந்தர் என யாராக இருந்தாலும் குரு குலத்தில் தங்கித்தான் படிக்கவ் வேண்டும். குரு நாதர் கட்டளையிடும் வேலைகளை சீடர்கள் தங்களுக்குள் பிரித்துக்கொண்டு செய்வார்கள். நாள் முழுவதும் வேதம் தத்துவ பாடங்களை நடத்துவார். பண்டிதர் இடையிடையே சமையல் பசு பராமரிப்பு தோட்டம் என்று பல விதகடமைகல் சீடர்களுக்கு காத்திருக்கும்.
ஒரு நாள் வேதாந்த பாடத்தில் அகம் பிரம்மம்…..அதாவது நான் கடவுள் என்னும் தத்துவத்தை நடத்தினார். பாடம் முடிந்ததும் சீடர்கள் அவரவர் வேலைகளைச் செய்ய கிளம்பினார். குருவுக்குப் பணிவிடை செய்ய கோவிந்தன் என்பவன் மட்டும் அவருடன் இருந்தான். நாற்காலியில் சாய்ந்தபடி ஓய்வெடுத்த் பண்டிதரின் பாதங்களை பிடித்து விட்ட கோவிந்தன் குருவே நான் கடவுள் தானே என்றான். ஆமாம் நூற்றுக்கு நூறு உண்மை என்றார். நான் கடவுள் என் நீங்களே ஒத்துக்கொள்கிறீர்கள். கடவுளை அறிய வேண்டும் என்று இந்த குருகுலத்திர்கு நாங்கள் வரவேண்டும். நீங்கள் ஏன் பாடம் நடத்த வேண்டும் எனக் கேட்டான்.
அப்போது பசுக்கொட்டிலில் இருந்து பாலை எடுத்து வந்தான் மாதவன். மாதவா கறந்த பாலை அப்படியே வைத்தால் என்னாகும் என்றார். கேள்விக்கு பதில் சொல்லாமல் மாதவனிடம் பேசத் தொடங்கிவிட்டாரே குரு நாதர் என மனம் சலித்தான் கோவிந்தன். குருவே பச்சைப்பால் சில மணி நேரம் வேண்டுமானால் தாங்கும் பிறகு கெட ஆரம்பிக்கும். காய்ச்சினால் பல மணி நேரம் கெடாது என்றான். குரு திரும்பவும் மாதவா காய்ச்சிய பால் கெடாமல் இருக்க என்ன செய்ய வேண்டும்/ என்றார். மோர் உறைவிட்டு தயிராக்குவோம் என்றான்.
அடுத்த கேள்வி என்ன கேட்பார் என ஊகித்த கோவிந்தன் குருவே தயிரைக் கடைந்து வெண்ணெய் எடுப்போம். வெண்ணெயை உருக்கினால் கமகமவென நெய்யாகும் நெய்யை சாதத்தில் விட்டால் நன்றாகச் சாப்பிடலாம் என படபடவென சொல்லி முடித்தான். சபாஷ் கோவிந்தா கேள்விக்கான விடையை நீயே சொல்லி விட்டாய். கமகமவென மணக்கும் நெய் இந்த பாலில் தானே இருக்கிறது இப்போது ஏன் தென்படவில்லை? என்றார். இவ்வளவு நேரமும் தனக்குத்தான் பாடம் நடத்தினார்.என்னும் உண்மை கோவிந்தனுக்கு புரிந்தது. பாலில் நெய் இருப்பது போல கடவுள் நம்கண்களுக்கு தெரியாமல் மறைந்திருக்கிறார். அவரை அறியும் அறிவு நம் எல்லோருக்கும் இருக்கிறது. பால் நெய்யாக மாறுவதற்கு பல படி நிலைகள் இருப்பது போல கடவுலை அறிய நமக்கும் பல இயம நியமங்கல் இருக்கின்றன. அதைத் தான் நீங்கல் இங்கு கற்றுக் கொண்டிருக்கிறீர்கள். பால் ருசியும் மணமும் மிக்க நெய்யாவது போல குருகுலக்கல்வி
chinnuadhithya 