எளிய கிராமத்து மனிதர் ஒருவர் காஞ்சி மகா பெரியவரை தரிசிக்க சங்கர மடத்திற்கு வந்தார். நமஸ்காரம் சுவாமி பல தலைமுறைகளாக நாங்க ஜோசியம் சொல்லிப் பிழைக்கிற குடும்பம் என் தாத்தா அப்பா வழியில் நானும் எனக்குத் தெரிந்த முறையில் ஜோசியம் பார்த்து பிழைப்பு நடத்துகிறேன் எனக்கு ஜோதிட ஞான்ம எல்லாம் பெரிதாக கிடையாது. நல்ல நாள் கேட்டு வௌர்வோரின் ராசி நட்சித்திரத்திர்கு நாள் குறிப்பேன் அவ்வளவுதான் சுவாமி உங்களிடம் ஒரு வேண்டுகோள் கேட்க ஆசைப்படுகிறேன் சுவாமி சொல்லு என்றார் மகாபெரியவர். சில புத்தகங்களை படிக்க கொஞ்சம் ஜோசியம் தெரிஞ்சு வெச்சிருக்கேன். அந்த ஞானம் போதாதுன்னு நல்லாவே தெரியும். ஜோசியம் சொல்ல வாக்குப்பலிதன் அவசியம் வேணுமே நல்ல நாள் குறிச்சுக்கொடுத்தா அதில நல்லது நடக்கணுமே வாக்குப் பலிதம் இருந்தாத்தானே இது சாத்தியமாகும்? வாக்குப் பலிதம் கிடைக்க என்ன செய்யணும்/
இந்த பாட்டை மனதிற்குள் சொல்லி கடவுளை பிரார்த்தனை பண்ணிக்கோ அப்புறம் ஜோசியம் சொல்லத் தொடங்கு சொல்லி முடித்ததும்
நாடிய பொருள் கைகூடும்
ஞானமும் புகழும் உண்டாம்
வீடியல் வழியதாக்கும்
வேரியம் கமலை நோக்கும்
நீடிய அரக்கர் சேனை
நீறுபட்டழிய வாகை
சூடிய சிலை ராமன்
தோள்வலி கூறுவார்க்கே
என்னும் பாட்டைச் சொல்லி ஸ்ரீராமனைப் பிரார்த்தனை பண்ணிக்கோ நிச்ச்யம் நீ நினைச்சது நடக்கும் சொன்னது பலிக்கும் சுவாமி இந்த பாட்டுக்களை யார் எழுதினது?
இப்ப நான் சொல்ல சொல்ல நீ தானே என் கண் முன்னே எழுதினே என்று சிரித்தார் மகாபெரியவா. கம்பர் எழுதிய பாடல்கள் மனத்தூய்மையுடன் இதை பாஉட்பவருக்கு ஸ்ரீ ராமன் கம்பர் அருளால் வாக்குப் பலிதம் உண்டாகும் என்று சொல்லி குங்குமப்பிரசாதம் கொடுத்தார். ஜோசியர் பிரசாதத்தை கண்ணில் ஒற்றியபடி மன நிறைவுடன் புறப்பட்டார்.
ஒரு வீட்டில் உள்ள மூன்று பெண்களுக்கு மூன்று சேலைகளை பெற்றோர் வாங்கி கொடுத்தால் அதிலே யாருக்கு எது? என்பதில் சண்டை வந்து விடும். அதுபோல சகோதரர்களுக்குள் சொத்தை பிரிப்பதில் மனக்கசப்பு வந்து விடுகிறது. காரணம் ஒருவருக்கொருவர் விட்டுக் கொடுக்க மனசிருப்பதில்லை.
ஒரு முறை ஒருவர் பஸ்சின் முன்பகுதியில் உள்ள சீட்டில் அமர்ந்து பயணம் செய்து கொண்டு வந்தார். பாதி வழியில் பஸ்சில் ஏறிய ஒரு அரசியல் பிரமுகர் தான் உட்காருவதற்கு முன் சீட் வேண்டும் என வற்புறுத்தினார். கண்டக்டர் எவ்வளவு சொல்லியும் அவர் கேட்பதாக இல்லை.
அப்போது முன் சீட்டில் அமர்ந்திருந்தவரின் காதில் மெல்லிய குரலில் கடவுள் சீட்டை விட்டுக்கொடு தப்பி விடு என்றார். பலர் முன்னிலையில் மதிப்புக் குறைவாக இருந்தாலும் கடவுளின் வழிகாட்டுதலை ஏற்று பஸ்சின் பின்புறத்தில் இருந்த காலி சீட்டுக்கு மாறி உட்கார்ந்தார். எதிர்பாராத விதமாக சற்ரு நேரத்தில் பஸ் விபத்திற்குள்ளாகவே அந்த பிரமுகர் பலியானார். கடைசி சீட்டில் அமர்ந்தவர் காயங்களுடன் உயிர் தப்பினார் விட்டுக் கொடுத்ததால் தானே பிழைத்தேன் என்பதை எண்ணி கடவுளுக்கு நன்றி கூறினார். இனியாவது பிறருக்காக விட்டுக் கொடுங்கள் அதிலே மறைந்திருக்கிற நன்மை ஏராளம்.
பண்ணையார் வீட்டில் கூலி வேலை செய்தான் கோவிந்தன் அவனுக்கு திருப்பதி ஏழுமலையான் தான் இஷ்ட தெய்வம் புரட்டாசி விரதமிருக்க அவன் தவறியதில்லை. பண்ணையார் குடும்பத்துடன் அடிக்கடி திருப்பதி செல்வார். வந்ததும் கோவிந்தனிடம் பிரசாதத்தை கொடுப்பார். அதில் நாமக்கட்டிகள் இருக்கும் தினமும் நாமம் இட்டுக்கொள்வான் ஒரு நாள் என் வாழ் நாளுக்குள் ஒரு முறை உன்னை தரிசிக்கிற பாக்கியம் வேணும் நடந்தே கூட வருகிறேன் ஆனால் பண்ணையார் கொடுக்கிற கூலி போய்விட்டால் என் குடும்பம் பசியில் வாடுமே நீதான் ஒரு வழி காட்டணும் என வேண்டினான்.
புரட்டாசி மாதம் பிறந்தது. விரதமிருக்க ஆரம்பித்த கோவிந்தன் பெருமாள் கோயிலுக்குச் சென்றான். அங்கு நடந்த உபன்யாசத்தைக் கேட்டான். உபன்யாசகர் திருப்பதி ம்லையடிவாரத்தில் வசித்த எறும்புக்கு ஏழுமலையானை தரிசிக்க ஆசை ஏற்பட்டது. ஆனால் நம்மால் முடியாது என வருத்தப்பட்டது. அப்போது சிங்கம் ஒன்ரு த்ன சகாவிடம் மலையின் உச்சிக்கு நான் செல்லப் போவது பற்றி சொல்லிக்கொண்டிருந்தது. சிங்கத்தின் பிடரியில் மீது ஏறிக் கொண்டது எறும்பு. ஏழுமலையை கடந்ததும் எறும்பு கீ ழே இறங்கியது. ஏழுமலையானை தரிசித்தது, இந்த எறும்பு போல யார் வேண்டினாலும் தரிசிக்கும் பாக்கியத்தை ஏழுமலையான் கொடுப்பான் என்றார்.
தனக்கு அப்படி ஒரு சந்தர்ப்பம் கிடைக்க வேண்டியபடி புறப்பட்டான். அடுத்தவாரமே கோவிந்தனிடம் புரட்டாசி சனியன்று நாம் திருப்பதியில் இருக்கணும் நீ என் கூட வ என்றார். பண்ணையாரின் பேச்சு கோவிந்தனின் காதில் தேனாக பாய்ந்தது.
அறிஞன் ஒருவன் இருந்தான். தனக்கு எல்லாம் தெரியும் என்கிற கர்வம் அவனுக்குத் தலைக் கேறியிருந்தது. மற்றவர்களை முட்டாளாகக் கருதினான்… ஒரு நாள் அவன் ஒரு கிராமத்தின் வழியாகச் சென்று கொண்டிருந்தான். அந்தக் கிராமத்து மக்கள் நல்ல அனுபவ ஞானமுள்ளவர்கள் என்பதை அறிந்து அவர்களைச் சோதிக்க எண்ணிணான்… மாடு மேய்க்கும் இளைஞன் ஒருவன் மரக்கிளையின் மேல் அமர்ந்து இருந்தான். அறிஞன் அவனிடம் போய் , “ உன்னிடம் சில கேள்விகள் கேட்கப் போகிறேன்.” என்றான்… அவனும் மரத்திலிருந்து கீழே இறங்கி வந்து “கேளுங்கள்” என்றான். படித்திருக்கும் நம்மில் பலரும் யாராவது நம்மைக் கேள்வி கேட்கப் போகிறேன் என்றாலே சிறிய அச்சம் வந்து விடும்… ஆனால் அந்த இளைஞன் தயக்கமின்றி “கேளுங்கள்” என்றதும் அதிர்ச்சியுற்று, “ஏனப்பா நான் கேள்வி கேட்பதாகச் சொன்னவுடன் உனக்குத் தயக்கமோ, அச்சமோ ஏற்படவில்லையா? என்று கேட்டான்… இளைஞன், “உலகில் அனைத்தும் தெரிந்தவரும் இல்லை. ஓன்றுமே தெரியாதவரும் இல்லை. நீங்கள் கேட்கும் கேள்விக்குப் பதில் தெரிந்தால் சொல்லப் போகிறேன். தெரியாவிட்டால் உங்களிடமிருந்து தெரிந்து கொள்கிறேன். இதில் அச்சமோ, தயக்கமோ எதற்கு? என்றான்… இளைஞனுடைய கலக்கமில்லாத மனநிலை அறிஞனுக்கு புதிராக இருந்தது. அறிஞன் அவனிடம் கேள்வி கேட்டான், “உலகில் உள்ள ஒளிகளில் சிறந்த ஒளி எது? இளைஞன், “சூரிய ஒளி” அதற்கு மேற்பட்ட ஒளியே இல்லை என்றான்… அறிஞனும் அதை ஏற்றான்… உலகில் சிறந்த நீர் எது? என்று அடுத்த கேள்வியைக் கேட்டான்… இளைஞனும், “கங்கை நீர்” சிவனின் சிரசிலிருந்தும் விஷ்னுவின் பாதத்திலிருந்தும் வந்து அதில் மூழ்கியவர்களுக்கு மோட்சம் அளிக்கும் கங்கை நீரை விடச் சிறந்த நீர் வேறு எது இருக்க முடியும்?… அறிஞன் வியந்தான்… உலகில் சிறந்த மலர் எது? இளைஞன் சற்று யோசித்தபடி “தாமரை” என்றான். மலர்களில் அகன்று விரிந்த மலர். தேவ,தேவியர் வீற்றிருக்கும் பாக்கியம் பெற்ற மலர்… அறிஞன் அந்த வாலிபனின் அறிவுத்திறனை மெச்சித் தன்னிடமிருந்த முத்துமாலையைப் பரிசளித்தான்… ஆனால் அந்த இளைஞனோ அந்தப் பரிசை வாங்கிக் கொள்ளவில்லை… அறிஞனின் கர்வத்தை நீக்கும் வகையில், “அய்யா” நான் சொன்ன விடைகள் மூன்றுமே தவறு. தவறான விடைகளையே பாராட்டி எனக்குப் பரிசு தர விரும்புகிறீர்களே, சரியான விடைகளுக்கு வேறு என்ன தருவீர்களோ?என்றான்… தன் தலையில் சம்மட்டியால் ஓங்கி அடிப்பதாக உணர்ந்தான் அந்த அறிஞன்…
சுயநிலையடைந்த அறிஞன் சற்றுப் பணிந்தபடி, நீ சொன்ன விடைகள் தவறு என்கிறாயே? சரியான விடைகளைச் சொல் பார்க்கலாம் என்றான்… இளைஞன் தெளிவாகப் பேசினான்… அய்யா, சூரியஒளி சிறந்தது என்றேன். நீங்கள் ஏற்றுக் கொண்டீர்கள். ஆனால் கண் ஒளி இல்லையென்றால் சூரிய ஒளியைப் பார்க்க முடியுமா? கண் ஒளி இல்லையென்றால் உலகமே இருட்டுதானேஆகவே எல்லா ஒளிகளையும் பார்த்து உணரக்கூடிய கண் ஒளியே சிறந்த ஒளி. இது இறைவன் நமக்களித்த வரப்பிரசாதம். இதற்காக நாம் இறைவனுக்குப் பெரிதும் கடமைப் பட்டிருக்கிறோம்…
இளைஞன் தொடர்ந்தான். “உங்களது இரண்டாவது கேள்விக்கு கங்கை நீரே சிறந்த நீர் என்ற போது நீங்கள் மறுக்கவில்லை. உலகில் உள்ள மற்ற நாட்டவர்கள், மற்ற மதத்தினர் இதை ஏற்பார்களா? ஆகவே பாலைவனத்தில் உள்ள சோலையில் அபூர்வமாகக் கிடைக்கும் நீரே சிறந்தது…
“தாமரை மலர் பெரியதாக இருக்கலாம்.அதனால் மக்களுக்கு என்ன பயன்? நீரிலிருந்து வெளியில் எடுத்தால் வாடிவிடும். உண்மையில் மலர்களில் சிறந்தது பருத்தி மலர்தான். அதன்மூலம் கிடைக்கும் நூலினால் துணி நெய்யப்படுகிறது. உலகிலுள்ள மக்கள் அனைவரது மானத்தைக் காக்கும் மலர் என்பதால் அதுவே சிறந்தது… அறிஞன் அவனைப் பாராட்டியதோடு தன் கர்வத்தையும் அன்றோடு விட்டொழித்தான்… கோபம் ஒருவரை நிதானமிழக்க செய்யும், கர்வம் வாழ்க்கையையே இழக்க செய்யும்.. *வாழ்க வளமுடன்.*
கிராமத்தில் வாழ்ந்த முதியவர் ஒருவர் தன் சொத்தை மகனுக்கு உயில் எழுதி வைக்க நினைத்தார். சொத்தை அவன் பாதுகாப்பாக வைத்திருப்பானா என்ற சந்தேகம் எழுந்ததால் சோதிக்க விரும்பினார். ஒரு நாள் அவனிடம் நீ இன்னும் ஒரு மாதத்திற்குள் ஏதாவது வேலைக்கு சென்று சம்பளத்தைக் கொடுத்தால் வீட்டையும் வயலையும் உன் பெயருக்கு எழுதுவேன் மீறினால் நம்மூர் பிள்ளையார் கோயிலுக்கு எழுதுவேன் என்றார்.
உடனடியாக வேலை தேடுவதாக தெரிவித்த அவன் நண்பனை சந்திக்க நகரத்திற்கு புறப்பட்டான். ஒரு வாரம் கழித்து வந்தவன் சம்பள பணத்தில் இரண்டாயிரம் கொடுத்தான் அதை வாங்கியவர் தூக்கி வீசினார். இந்த பணம் உன்னுடையதாக தெரியவில்லை. உண்மையைச் சொல். என்றார். ஆமாம் அப்பா யாரோ ரோட்டில் தவறுதலாக தவற விட்ட பணம் இது என்றான். பத்து நாள் கழித்து மீண்டும் வீட்டுக்கு வந்தவன் பணத்தைக் கொடுக்க அதையும் ஏற்க மறுத்தார். நண்பனிடம் கடனாக பெற்ற பணம் என்பதை ஒப்புக்கொண்டான். கெடு முடியும் நாளுக்கு முதல் நாள் களைப்புடன் வந்தவன் அப்பா என்னால் 500 ரூபாய் தான் சம்பாதிக்க முடிந்தது என்று சொல்லி பணத்தை நீட்டினான். இந்த முறை முதியவர் ரூபாயை கிழிக்க முயன்றார்.
பதறிப்போன அவன் என்னப்பா இப்படி பண்ணலாமா என்று சொல்லி வேகமாக பணத்தை பிடுங்கினான். மகிழ்ச்சியுடன் முதியவர் இப்போது தான் நீ பொறுப்பு உணர்வை நிரூபித்திருக்கிறாய் என் உழைப்பால் கிடைத்த சொத்துக்களை அக்கறையுடன் பாதுகாப்பாய் என்ற நம்பிக்கை வந்துவிட்டது. என்றார். மகன் ஆர்வமுடன் இந்த பணம் உழைப்பால் வந்தது என்பது எப்படி கண்டுபிடித்தீர்கள் எனக் கேட்டான்.
அதற்கு முதியவர் உழைப்பால் கிடைத்த பணத்தை மற்றவர் அலட்சியப்படுத்தினால் ஒருவரால் சகிக்க முடியாது. இதற்கு முன்னர் நீ கொடுத்த பணம் அதிகம் என்றாலும் அலட்சியப்படுத்தியபோது பொருட்படுத்தாமல் இருந்தாய். ஆனால் நீ பாடுபட்டு கிடைத்த பணத்தை கிழிக்க முயன்றதும் தடுத்து விட்டாய். உனக்கான கதவு திறந்ததால் நிச்சயம் உயர்வாய் என்பது புரிகிறது. பெருமிதத்துடன் அப்பாவை கட்டிக்கொண்டான் அவன்.
காஞ்சி மகாசுவாமிகளை தேடி மடத்திற்கு வந்த அன்பர் ஒருவர் என் மகன் எதற்கெடுத்தாலும் பயப்படுகிறான் முக்கியமாக பள்ளிக்கூடத்தில் தேர்வு என்றால் அளவு கடந்த பயம். படித்த கேள்விக்கான விடை கூட அவனுக்கு மறந்து போகிறது அவன் மனதில் தைரியம் உண்டாக என்ன செய்வதென்றே தெரியவில்லை என வருந்தினார்.
காமாட்சி குங்குமப் பிரசாதத்தை அவருக்குக் கொடுத்து ஆசீர்வாதித்த சுவாமிகள் பேசத் தொடங்கினார். பயம் போக வேண்டும் என்றால் ஆதித்ய ஹ்ருதயம் படிக்கச் சொல்லுங்கல். அந்த ஸ்லோகத்தை படித்தால் மனதில் அச்சம் நீங்கி தைரியம் பிறக்கும். எதற்கும் கலங்காத திடமான மனம் உருவாகும்.
இலங்கையில் யுத்தம் நடந்த காலகட்டம். ராவணன் அணியிலிஉர்ந்த முக்கியமான வீரர்கள் போடில் தோற்றனர். அதைக் கண்கூடாகப் பார்த்தும் கூட ராமருக்குப் பணிய மறுத்தான் ராவணன். சிறையில் இருந்து சீதாதேவியை விடுவிக்க சம்மதிக்கவில்லை ஆக்ரோஷத்தோடு சண்டையிட்டுக்
கொண்டிருந்தான் ஆனால் ராமருக்கு மனதில் சோர்வு எழுந்தது. எவ்வளவு நாளாக யுத்தம் நடக்கிறது. இன்னும் இவன் பணியவில்லையே என்னதான் வழி என கவலைப்பட்டார்.
அப்போது வந்த அகத்திய முனிவர் சூரியபகவானை பிரார்த்தனை செய்யும் ஆதித்ய ஹ்ருதயம் ஸ்லோகத்தை ராமருக்கு உபதேசம் செய்தார். ராமரும் அதைச் சொல்லி சூரியபகவானை வழிபட்டார். அவ்வளவு தான்….. ராமரின் சோர்வு காணாமல் போனது. வீரம் பொங்கியது. மறு நாள் உற்சாகமுடன் போரிட்டு ராவணனை வதம் செய்தார். வால்மீகி ராமாயணத்தில் யுத்த காண்டத்தில் இந்தப்பகுதி வருகிறது. துணிவுடன் வாழ விரும்புகிறவர்கள் ஆதித்ய ஹ்ருதயம் சொல்லை சூரியனை வழிபட்டால் போதும் தைரியம் பிறக்கும் வாழ்க்கைப் போரிலும் எளிதாக வெல்ல முடியும். மகாசுவாமிகளின் வழிகாட்டுதல் கேட்ட அன்பரின் மனம் நெகிழ்ந்தது. தினமும் ஆதித்ய ஹ்ருதய ஸ்லோகத்தை மகனை பாராயணம் செய்ய சொல்வதாக கூறி மகிழ்ச்சியுடன் விடை பெற்றார்.
தாருகாசுரன் என்பவன் சிவனை நோக்கி தவமிருந்து சாகாவரம் வேண்டினான். உலகத்தில் பிறந்தவர்கள் இறந்தாக வேண்டும் என்ற சிவன் ஏதேனும் ஒரு பொருளால் அழிவை வேண்டும்படி தாருகனிடம் கூறினார். ஆணவம் கொண்ட அசுரன் தன்னை ஒரு பெண் என்ன செய்து விட முடியும் என்ற எண்ணத்தில் ஒரு பெண்ணால் மட்டுமே தனக்கு அழிவு வரலாம் என வரம் பெற்றான். அவர்களது இனத்தையே அழிக்க முடிவெடுத்தான். பயந்து போய் பார்வதியிடம் முறையிட்டனர் தேவர்கள். சிவன் விழுங்கிய ஆலகால விஷத்தில் ஒரு பங்கை எடுத்து ஒரு பெண்ணைப் படைத்தாள் பார்வதி. விஷத்தை காளம் என்பர் காளத்தில் இருந்து தோன்றிய பெண் காளி எனப்பட்டாள். அவள் கோபத்துடன் தாருகன் இருக்கும் திசை நோக்கி திரும்பினாள்.
அந்தக் கோபம் அனலாக மாறி அசுரனைச் சுட்டெரித்தது. பின் அந்தக் கனலை பயங்கர வடிவுள்ள குழந்தையாக காளி மாற்றினாள். அந்த குழந்தையையும் காளியையும் தன்னுள் அடக்கிய சிவன் அவள் உருவாக்கியது போலவே எட்டுக் குழந்தைகளை உருவாக்கினார். பின் அவற்றை ஒருங்கிணைத்து பைரவர் என பெயர் சூட்டினார். இதன் அடிப்படையில் சில கோவில்களில் அஷ்ட பைரவர் சன்னதி அமைந்திருக்கும். சீர்காழி சட்டை நாதர் கோயிலில் அஷ்ட பைரவர்களைத் தரிசிக்கலாம்.
யானை, குதிரை, ஒட்டகம் எல்லாம் இருக்கே! இதெல்லாம் சர்க்கஸ் -ல தானே இருக்கும்?”..-ஒரு சின்னப்பையன் பெரியவாளிடம்.(இதையெல்லாம் வித்தை காட்டறதுக்காக யாரும் பழக்கலை. ஒருவேளை நான் பழக்கினேன்னு வைச்சுக்கோ , இதெல்லாம் சீக்கிரமா வித்தைகளைக் கத்துண்டு ‘ஒபே பண்ண ஆரம்பிச்சுடும் . ஆனா, என்னைப்பார்க்க வர்ற மனுஷாள்ல பலபேர் நான் சொல்ற எதையுமே லட்சியம் செய்யறது கிடையாது. என்னைக் கேட்டா, அந்த மாதிரியானவாளைவிட இந்த ம்ருகங்கள் எவ்வளவோ மேல்!”
ஒரு சமயம் மகாபெரியவா யாத்திரை பண்ணிண்டு இருந்தார்.மடத்து வழக்கப்படி யானை,குதிரை, ஒட்டகம் எல்லாமும் ஊர்வலமா அவர் கூடவே வந்துண்டு இருந்ததுஒரு நாள் சின்ன கிராமம் ஒண்ணு வழியா பெரியவா நடந்துண்டு இருந்தார்.வழி முழுக்க பலரும் பாதசேவனத்துலேர்ந்து பலவிதமா மரியாதை பண்ணி, ஆசார்யாகிட்டே ஆசிர்வாதம் வாங்கிண்டு இருந்தா,அந்த சமயத்துல எங்கேர்ந்தோ ஒரு சின்னப் பையன் ஆசார்யா முன்னால வந்து நின்னான்பரமாசார்யாளோட பவித்ரமான அனுஷ்டானத்துக்கு இடைஞ்சலா ஏதாவது செஞ்சுடுவானோன்னு எல்லாரும் பயந்து அவனை அங்கேர்ந்து நகர்ந்து போகச் சொல்லி சிலர் சொன்னா. ஆனா, அவாளை எல்லாம் பார்த்து சும்மா இருங்கோ அப்படிங்க மாதிரி கையால ஜாடை காட்டினா மகாபெரியவா.”என்னப்பா குழந்தை ஒனக்கு என்ன வேணும்? பழம் ஏதாவது தரட்டுமா?” அன்பா கேட்டார் ஆசார்யா.”எனக்குப் பழமெல்லாம் வேண்டாம். யானை,குதிரை, ஒட்டகம் எல்லாம் வர்றதைப் பார்த்ததும் ஏதோ சர்க்கஸ்தான் காட்டப் போறேள்னு நினைச்சுண்டு வந்தேன்.எப்போ எங்கே வித்தை காட்டப் போறேள்?” கேட்டான் அந்த சின்ன பையன்.”இல்லைப்பா எனக்கு வித்தையெல்லாம் காட்டத் தெரியாது!””அப்படின்னா, இதையெல்லாம் எதுக்கு உங்க கூட கூட்டிண்டு போறேள்?” கொஞ்சம் துடுக்குத்தனமாவே கேட்டான் பையன் “நீ ராஜாக்கள்னு கேள்விப்பட்டிருக்கியோ .ராஜாக்கள் காலத்துல என்னை மாதிரி சன்யாசிகள் இருக்கற மடத்துக்கு யானை, குதிரை, பசு,காளைமாடு, ஒட்டகம் இப்படிப் பலதையும் குடுப்பா. அந்த மாதிரி காலகட்டத்துல குடுக்கப்பட்டவைகளோட பாரம்பரியவா வந்ததுதான் இதெல்லாம்.–பெரியவா.
“ஒனக்கு ஒரு விஷயம் தெரியுமா? இதையெல்லாம் வித்தை காட்டறதுக்காக யாரும் பழக்கலை. ஒருவேளை நான் பழக்கினேன்னு வைச்சுக்கோ, இதெல்லாம் சீக்கிரமா வித்தைகளைக் கத்துண்டு ‘ஒபே பண்ண ஆரம்பிச்சுடும். ஆனா, என்னைப்பார்க்க வர்ற மனுஷாள்ல பலபேர் நான் சொல்ற எதையுமே லட்சியம் செய்யறது கிடையாது.என்னைக் கேட்டா அந்தமாதிரியானவாளைவிட இந்த ம்ருகங்கள் எவ்வளவோ மேல்!”–ஆசார்யா.ஆசார்யா சொன்னது அந்தச் சிறுவனுக்கு எந்த அளவுக்குப் புரிஞ்சுதோ தெரியலை. சர்க்கஸ் இல்லைங்கறதை மட்டும் புரிஞ்சுண்டு அவன் ஓடிப் போயிட்டான். ஆனா, மகாபெரியவா சொன்னதோட உள் அர்த்தம் அங்கே இருந்த பலருக்கும் நன்னா புரிஞ்சுது. ஆசார்யாகூட வந்த மடத்து சிப்பந்திகள் கிட்டே சிலர் அதை வருத்தமாகவும் தெரிவிச்சா.இது பரமாசார்யாளுக்கும் தெரியவந்தது. அதனால அன்னிக்கு தரிசனம் தர்ற சமயத்துல ஆசார்யா, எல்லாருக்கும் கேட்கறாப்புல கொஞ்சம் உரக்கவே ஒரு பாரிஷதர்கிட்டே, மடத்துக்கு என்னைப் பார்க்கறதுக்கும், நான் சொல்றதைக் கேட்டு அனுசரிக்கறதுக்காகவும் எத்தனைபேர் வரான்னு நினைக்கறே? இங்கே இருக்கிற யானை,குதிரை, ஒட்டகத்தை வேடிக்கை பார்க்க வர்றாப்புல என்னையும் பார்க்க வர்றா அவ்வளவுதான்!” அப்படின்னு சொன்னார் பரமாசார்யா. ஏதோ கடமைக்கு வந்து தன்னை தரிசிக்கறது முக்கியமில்லை ஆசார அனுஷ்டானங்களை சிரத்தையா கடைப்பிடிக்கணும்கறதை எல்லாரும் உணரணும்கறதுக்காகவே அப்படி ஒரு திருவிளையாடலை பண்ணினா பரமாசார்யா.
கட்டுரையாளர்-பி.ராமகிருஷ்ணன்
தட்டச்சு-வரகூரான் நாராயணன்.
நன்றி-21-09-2017 தேதியிட்ட குமுதம் பக்தி (ஒரு பகுதி)
அத்ரி மஹரிஷியின் மனைவி. இவர்கள் தங்களுக்கு முப்பெருந்தேவர்களின் அம்சங்களாக ஒரு குழந்தை வேண்டும் என்று வரம் பெற்றவர்கள.
பிரம்மா, விஷ்ணு, சிவன் மூவரும் ஒரு நாள் அத்ரியின் ஆசிரமம் சென்று, அனுசுயையைத் தாயாகப் பெற வேண்டி நின்றார்கள். அனுசுயையும் தன் கணவரின் கமண்டலத்திலிருந்த தீர்த்தத்தைக் கொண்டு மூவரையும் சிறு குழந்தையாக்கினார் . அனுசுயை தாயாக, முப்பெருந்தேவர்களும் மூன்று குழந்தைகளாக அத்ரி ஆசிரமத்தில் மிக மகிழ்வாக இருந்து வந்தனர். அன்னையின் அப்பழுக்கற்ற பாசத்தினை மூவரும் அன்பவித்து வந்தனர்.
மூவரும் அவரரவர் லோகத்தில்இல்லாததால் மூன்று லோகமும்வெறிச்சோடியது.
மூன்று தேவியரும் தமது கணவர்களைத் தேடியலைந்தனர். மூவரும் அத்ரியின் ஆசிரமத்தில் இருப்பதைக் கண்டறிந்தனர். முப்பெருந்தேவியர்களும் தமது கணவர்களை அழைத்துச் செல்ல அத்ரியின் ஆசிரமம் வந்தனர். இவர்களின் வருகை குழந்தைகளாக இருந்த மூவருக்கும் (பிரம்மா, விஷ்ணு, சிவன்) அதிர்ச்சியளித்தது. அன்னை அனுசுயையைப் பிரிய மனம் இல்லாதவர்கள் ஆனார்கள். குழந்தை வடிவில் இருந்த பிரம்மா,விஷ்ணு,சிவன் மூவரும், தங்களைத் தாய் அனுசுயையிடமிருந்து இருந்து பிர்த்துவிடுவார்களோ என்று எண்ணி, மூவரும் அத்ரியின் ஆசிரமத்திற்குப் பின்னிருந்த வாழைத தோட்டத்தில் மறைந்து கொண்டனர். ஒவ்வொருவரும் ஒரு வாழை மரத்தின் பின் ஒளிந்தனர். அவர்கள் ஒவ்வொருவரும் ஒளிந்துகொண்ட வாழை மரம் அவர்களின் அம்சம் பெறலாயிற்று.
விஷ்ணு மறைந்துகொண்ட வாழை மரத்திலிருந்து பெறக்கூடிய வாழைப்பழம் தான் முகுந்தன் பழம் அல்லது மொந்தன்பழம். விஷ்ணுவுக்கு முகுந்தன் என்ற பெயரும் உண்டு. மொந்தம்பழமே விஷ்ணு பழம்.
சிவன் மறைந்துகொண்ட வாழை மரத்திலிருந்து பெறக்கூடிய வாழைப்பழம் தான் பேயன்பழம். சிவபெருமான் ருத்ரபூமியாகிய பேய்கள் உலாவக் கூடிய சுடுகாட்டில் உறைபவர். அவருக்கு பேயாண்டி என்ற பெயரும் உண்டு. பேயன்பழமே சிவப் பழம்..
முப்பெருந்தேவியரும் அனுசுயையிடம் அத்ரியின் ஆசிரமத்தில் குழந்தைகளாக இருந்த தங்கள் கணவர்களை திரும்ப அனுப்புமாறு மன்றாடினர். அனுசுயைக்கு குழந்தைகளைப் பிரிய மனமில்லை. குழந்தைகளுக்கும் அன்னையைப் பிரிய மனமில்லை. மூவரும் சுய ரூபம் அடைய அனுசுயா பிரார்த்தனை செய்தார். மூவரும் தங்கள் சுய உருவம் அடைந்தனர். மஹாவிஷ்ணுவிடம் அனுசுயா பெற்ற வரத்தின் படி, பிரம்ம அம்சம், விஷ்ணு அம்சம், சிவாம்சம் இணைந்ததான குழந்தையை மும்மூர்த்திகளும் உருவாக்கி, அத்ரியிடம் தத்தம் (வழங்குவது) அளித்தனர். அவரே தத்தாத்ரேயர். அத்ரி மஹரிஷியின் மகனாக வாய்த்ததனால் அவர் ஆத்ரேயர். தத்தம் கொடுத்ததால் தத்தாத்ரேயர்.
மகாபெரியவாளின் பக்தர்களாகிய ஒரு தம்பதியர், ஆசார்யாளை தரிசனம் செய்ய ஸ்ரீமடத்துக்குச் செல்ல தீர்மானித்தனர்.மகானுக்காக நீண்டதொரு எலுமிச்சம் பழம் மாலையைக் கோத்து எடுத்துக் கொண்டு போகலாம் என்று நினைத்த அவர்கள், அதற்காக 108 எலுமிச்சம் பழங்களை நல்லதாகப் பார்த்து பொறுக்கி எடுத்து வாங்கி வந்தார்கள்.அந்தப் பழங்களை நீளமாக நல்ல நூலில் மாலையாகக் கோக்கும் வேலையை தங்கள் வீட்டு சமையல்கார மாமியிடம் ஒப்படைத்தார்கள்.தான் கோக்கும் எலுமிச்சை மாலை மகாபெரியவளின் கழுத்தை அலங்கரிக்கப் போகிறது என்பதை அறிந்த அந்த மாமி, மிகவும் பக்தி சிரத்தையோடு ஒவ்வொரு பழமாக எடுத்து “ஓம் நமசிவாய…..ஓம் நமசிவாய..” என்று சொன்னபடி நூலில் கோத்து முடித்தார்.மாலை மிகவும் நேர்த்தியாகத் தயாரானவுடன், அதையும் கனிவர்க்கம் புஷ்பம் என்று மேலும் சிலவற்றையும் எடுத்துக்கொண்டு, அந்தத் தம்பதியர், ஆசார்யாளைப் பார்க்கப் போனார்கள்.அவர்களுடைய அதிர்ஷ்டமோ என்னவோ அன்று கொஞ்சம் கூட்டம் குறைவாகவே இருந்ததில் எளிதில் தரிசனம் கிடைக்க, எல்லா திரவியங்களுடன் எலுமிச்சை மாலையையும் பக்தியுடன் அவர் முன்னே வைத்தார்கள்.எலுமிச்சை மாலையை எடுத்து, இரு சுற்றாக தன கழுத்தில் அணிந்து கொண்டார்,ஆசார்யா. அதை பார்த்து எல்லோரும் பரவசப்பட்டு நிற்க, மாலையை அணிந்துகொண்ட மகான், தன திருமுன் விழுந்து வணங்கிய தம்பதிக்கு ஆசி வழங்கினார். அவர்கள் பிரசாதத்திற்கு கைநீட்ட, குங்குமம், பழம் தந்தார், மகாபெரியவா.வந்தவர்கள் நகர முயற்சிக்க, “சித்தே இருங்கோ, இதை ஓம் நமசிவாயா” மாமிக்குக் குடுத்து, என் ஆசிர்வாதத்தைச் சொல்லுங்கோ!” என்று சொல்லி, கொஞ்சம் குங்குமத்தைக் கொடுத்தார் மகாபெரியவா.
தம்பதிக்கு அதைக் கேட்டதும் பெரும் வியப்பு! மாலையைக் கட்டிய மாமியின் பக்தியை, தாமாகவே அறிந்து, தயையுடன் ஆசி அளித்த ஆசார்யாளின் மகத்துவத்தை நினைத்து, ஆச்சரியப்பட்டார்கள் அவர்கள்.உள்ளன்போடும் பரிசுத்தமான பக்தியோடும் செய்யும் ஒவ்வொரு செயலையும் பகவான் அறிவார் என்பதை ப்ரத்யட்ச தெய்வமான மகாபெரியவா உணரச் செய்த இன்னொரு சம்பவமும் உண்டு.இதுவும் ஒரு வீட்டு சமையற்கார பெண்மணி சம்பத்தப்பட்ட சம்பவம்தான்.மகாபெரியவாளின் பக்தர்கள், அவரது பிட்சாவந்தனத்திற்காக, அவரவரால் இயன்ற பொருளைக் கொண்டு வந்து ஸ்ரீமடத்தில் தருவது உண்டு.அந்த மாதிரியான கைங்கரியத்திற்கு தங்களால் முடிஞ்ச சில பொருட்களைத் தரத் தீர்மானித்தார்கள் ஒரு தம்பதி. அந்த பொருட்களை எல்லாம் மிகவும் ஆசாரமாக எடுத்து வைத்துக் கொண்டு புறப்படத் தயாரானார்கள். அவற்றையெல்லாம் எடுத்துவைக்க அவர்களுக்கு மிகவும் உதவியாக இருந்தார், அவர்கள் வீட்டு சமையற்காரப் பெண்மணி. அவரும் மகாபெரியவாளைப் பற்றி அறிந்தவர்தான். பக்தி உள்ளவர்தான். மகானுடைய பிட்சாவந்தனத்திற்கு இவர்களைப்போல் தன்னால் எதுவும் செய்ய இயலவில்லையே என்று அவரது மனதுக்குள் பெருங்கவலை இருந்தது. என்றாலும் தன்னால் என்ன செய்ய முடியும் என்று பேசாமல் இருந்தாள்.அப்போது, மகாபெரியவாளுக்கு சமர்ப்பிக்க என்று சில்லறை நாணயங்களாக ஒரு தொகையை தாம்பாளம் ஒன்றில் எடுத்துத் தயாராக வைத்தார்கள் அந்த தம்பதி. அப்போது அவர்கள் கவனிக்காத நிலையில், தன் இடுப்புச் சுருக்கில் இருந்து நாலணா ஒன்றை எடுத்து அந்த நாணயங்களோடு வைத்த சமையல்காரப் பெண்மணி, “பகவானே, எதோ என்னால முடிஞ்சதை செஞ்சிருக்கேன். இதையும் தயவு பண்ணி ஏத்துக்கணும்!”. என்று மனதுக்குள் வேண்டிக்கொண்டார்.ஸ்ரீமடத்துக்குச் சென்ற அந்தத் தம்பதியர், கொண்டு சென்ற எல்லாவற்றையும் மகான் முன் வைத்தார்கள். எல்லாவற்றையும் பார்த்த ஆசார்யா, தாம்பாளத்தில் இருந்த காசை லேசாக அசைத்து, மேலாக வந்த ஒரு நாலணாவை எடுத்து தனியாக ஓரிடத்தில் வைத்தார்.மகாபெரியவளின் செய்கையை எல்லோரும் வியப்புடன் பார்க்க, அந்தத் தம்பதிகளைப் பார்த்து, மகான் சொன்னார், “என்ன பார்க்கறேள்? உங்க வீட்டு சமையற்காரமாமி கொடுத்த தங்கக் காசு என்னண்டை பத்திரமாக வந்து சேர்ந்ததுன்னு சொல்லுங்கோ” என்றார்.அதைக் கேட்ட தம்பதியர் வியப்பில் ஆழ்ந்தனர். சமயல்கார மாமியிடம் ஏது தங்கக்காசு? அது எப்படி நாம குடுத்த காசுல சேர்ந்தது? இப்படியெல்லாம் சந்தேகம் வந்தாலும், மகானை வணங்கி ஆசிபெற்றுக் கொண்டு புறப்பட்டார்கள்.வீட்டிற்கு வந்த தம்பதி, மகான் சொன்னதை சமையற்காரப் பெண்மணியிடம் அப்படியே சொன்னார்கள். மறு நிமிஷம், தான் செய்ததைச் சொன்ன அந்தப் பெண்மணி, “நான் கொடுத்த நாலணாவை தங்கக் காசுனு சொல்லி ஏத்துண்டரா அந்த தயாபரன்!” என்று சொல்லி, காஞ்சிமகான் இருந்த திசை நோக்கி சாஷ்டாங்கமாக விழுந்து நமஸ்கரித்தார்.உண்மையான பக்தியின் வலிமையை உணர்ந்த அந்தத் தம்பதி, தங்களை ஆசிர்வதிக்கும் படி சமயற்கார மாமியின் பாதங்களில் விழுந்து வேண்டிக்கொண்டனர்!!!
