பாம்பும் பயமும்

அரண்மனை மாடத்தில் நந்தவனத்தைப் பார்த்தவாறு ஆழ்ந்த சிந்தனையில் இருந்தார் மொகலாய சக்கரவர்த்தி அக்பர்.  பிரதான மந்திரி பீர்பாலை உடனே அழைத்து வர கட்டளை இட்டார்.  அழைத்து வந்ததும் பீர்பால் மக்கள் மகிழ்ச்சியாக உள்ளனரா…………….. அதை நேரடியாக அறிய விரும்புகிறேன்……………மாறு வேடத்தில் நகர்வலம் சென்று வரலாமா……….என்றார் அக்பர்.  இன்றிரவே செல்வோம் தாமதம் செய்ய வேண்டாம்……….என்றார் பீர்பால்.

அன்ரு பவுர்ணமி பிரகாசித்தது. இருவரும் நகர்வலம் புறப்பட்டனர். மக்களால் அவர்களை அடையாளம் காண முடியவில்லை.  தலை நகர எல்லையைக் கடந்தபோது போதை மயக்கத்தில் மரத்தடியில் வாய் பிளந்து கிடந்தான் ஒரு குடிகாரன்.  சிறிய பாம்பு ஒன்று அவன் வாயில் புகுந்து வயிற்றுக்குள் சென்றுவிட்டது  இதைக் கண்டதும் அவனை எப்படியாவது காப்பாற்ற வேண்டும் உடனே வைத்தியரிடம் அழைத்துச் செல்வோம் என்றார் அக்பர்.  கவலை வேண்டாம்  நானே பார்த்துக் கொள்கிறேன் என்று கூறி குடிகாரனின் தலையில் தண்ணீரை ஊற்ரி தடியால் அடித்தார் பீர்பால்.  வலி பொறுக்காத குடிகாரன் அலறியபடியே எழுந்து ஏன் என்னை அடிக்கிறாய்……………….. என்று கத்தியபடி ஓடினான்.

அதைப் பொருட்படுத்தாமல் தொடர்ந்து தடியால் தாக்கி ஓட ஓட விரட்டினார் பீர்பால்  தடுமாறி விழுந்தான் குடிகாரன்.  பீர்பாலின் செயலால் கடும்கோபம் அடைந்த அக்பர் ஏன் இப்படி அடிக்கிறாய் என்று கேட்டார்.  வேடிக்கை பார்க்க திரண்ட மக்களும் அதே கேள்வியை எழுப்பினர்.  கோபம் கொள்ள வேண்டாம்……….. பொறுத்துப் பாருங்கள்  விவரம் விரைவில் புரியும் என்றார் பீர்பால்.  அடிக்கு பயந்து ஓடிக்களைத்து வியர்வையில் நனைந்த குடிகாரன் தாகமாயிருக்கிறது  குடிப்பதற்கு கொஞ்சம் தண்ணீர் தாருங்களேன்…………..என்று கெஞ்சினான்.

அருகில் ஓடிய சாக்கடை நீரை ஒரு மண் குடுவையில் அள்ளிக் கொடுத்தார் பீர்பால். அதிர்ச்சியில் செய்வதறியாது திகைத்தார் அக்பர்.  ஆனால் மேலும் தடியால் அடித்து சாக்கடை நீரை குடிக்கும்படி வற்புறுத்தினார் பீர்பால்.  சாக்கடை நீர் கடுமையாக துர் நாற்றம் வீசியது  குடிகாரனுக்கு குமட்டியது  அதை குடிக்கும்படி மிரட்டிக் கொண்டிருந்தார் பீர்பால்.  அருவெறுப்பால் வாந்தி எடுத்தால் குடிகாரன்.  வயிற்றுக்குள் இருந்த அனைத்தும் வெளியே வந்தது. புகுந்திருந்த பாம்பும் வாந்தியில் வெளியே வந்து விழுந்தது.

வாந்தியில் பாம்பைக் கண்ட மக்கள் திகைத்தனர்.  அச்சமும் பீதியும் அடைந்தான் குடிகாரன்.  தாக்கியதற்கான காரணத்தை புரிந்த அக்பர் துன்புறுத்தாமல் வயிற்றுக்குள் பாம்பு புகுந்ததை கூறி சிகிச்சை அளித்திருக்கலாமே…………………… என்றார்.  அவனிடம் விஷயத்தைக் கூறியிருந்தால் பயத்திலேயே இறந்திருப்பான்.  அதனால் தான் அதிர்ச்சி வைத்தியம் கொடுத்தேன்….. என்றார் பீர்பால்.

உண்மை புரிந்து பீர்பாலின் பாதங்களில் விழுந்து மன்னிப்புக் கேட்டான் குடிகாரன்  வியந்த அக்பர் சபையில் மறு நாள் பீர்பாலைப் பாராட்டி பரிசுகள் வழங்கினார்.

நன்றி  சிறுவர் மலர்.

பொறாமை குருவி

பொன்னேரி வானத்தில் மிக உயரத்தில் பெருமிதமாக வட்டமடித்துக் கொண்டிருந்தது கருடன்.  ஆலமரக் கிளையில் அமர்ந்திருந்த இரண்டு குருவிகள் இதைப் பார்த்தன.  கருடனைப் போல அவ்வளவு உயரத்தில் பறக்க முடியவில்லையே என்று ஏக்கம் கொண்டஒரு குருவி நமக்கு இறக்கை இருந்து என்ன பயன்? பறந்தால் அந்தக் கருடனைப் போல அவ்வளவு உயரத்துக்கு செல்ல வேண்டும் இல்லாவிட்டால் இறக்கையை எரித்து சாவதே மேல்…………….. என்றது.

அறிவும் அனுபவம் நிறைந்த இன்னொரு குருவி  நண்பா………… குருவிகளாகப் பிறந்து இருப்பதால் இன்னொரு குருவியைப் பார்த்து ஏக்கம் கொண்டால் பொருள் உண்டு கருடனைப் பார்த்து பொறாமை படுவதால் பயன் இல்லை.   நம் வாழ்வில் என்ன குறை உள்ளடு  சிறிய இறக்கைகளின் திறனுக்கு ஏற்ப பறந்து மகிழ்கிறோம்.  ஆமை தவளை போன்ற உயிரினங்களால் பறக்கவே முடியாது அதைப் பார்த்து ஆறுதல் கொள்  இருப்பதைக் கொண்டு மகிழவேண்டும் பிறரைப் பார்த்து பொறாமைப்பட்டால் நிம்மதியை இழக்க வேண்டியது தான்…………….. எனவே தவறான எண்ணத்தைக் கைவிடு……………. என அறிவுரை கூறியது.  சற்று நேரம் யோசித்த குருவி நீ சொல்வது சரிதான்  பொறாமை என்பது எலும்புருக்கி நோய் போன்றது.  முற்றினால் உயிரை அழித்து விடும். மற்றவர்களைப் பார்த்து பொறாமை படுவதை விட்டுவிட்டேன்…………… கிடைத்ததை வைத்து திருப்தி அடைவேன் என்றது.

நன்றி சிறுவர் மலர்.

வேடனின் ஓட்டம்

குளத்தின் அருகே வலை விரித்து சிறிது தானியங்களை போட்டிருந்தான் வேடன். வலையில் சிக்கிய பறவைகள் வேடன் கையில் சிக்காதவாறு வலையுடன் பறந்தன. அவற்றை தொடர்ந்து ஓடிய வேடனைப் பார்த்த முதியவர் எங்கே ஓடுகிறாய்? என்றார்.  பறவைகளைப் பிடிக்க ஓடுகிறேன்,,,,,,,,,,,,,, உயரப் பறப்பவற்றை தரையில் ஓடி பிடித்துவிட முடியுமா……………….. வலையில் ஒரு பறவை மட்டும் இருந்தால் பிடிக்க இயலாது  ஆனால் ஏராளமாக உள்ளன. மாலை வந்தால் பிடித்துவிடுவேன்…………என்று கூறியபடி சோர்வு அடையாமல் பின் தொடர்ந்தான்.

மாலை வேளை வந்தது. பறவைகள் கூடுகளுக்கு விரைந்தன.  ஒவ்வொன்றும் ஒரு திசையில் வலையை இழுத்து பறக்க முயன்றன. ஒன்று காட்டை  நோக்கியது   இன்னொன்ரு மரத்தை நோக்கியது. மற்றொன்று வயலை நோக்கி இழுத்தது.  அவற்றின் எண்ணம் நிறைவேறவில்ல. ஒற்றுமை குலைந்ததால் வலையோடு தரையில் விழுந்தன. மகிழ்ச்சியடைந்த வேடன் அவற்றைப் பிடித்து கூடையில் அடைத்துக் கொண்டு சென்றான்.

நன்றி  சிறுவர் மலர்.

சின்முத்ரையின் எளிமையான விளக்கம்

ஒரு சதஸ் நடக்கிறது. 

தட்சிணாமூர்த்தியின் சின்முத்ரை குறித்து ஒரு பண்டிதர் மூன்று மணி நேரம் பேசினார்.அது முடிந்ததும் பெரியவா, “எதைப் பற்றி பேசினாய்?” என்று கேட்டார். “சின்முத்ரையின் தாத்பர்யம்!” என்றதைக் கேட்டு, “ஒரு சின் முத்ரையில் இத்தனை விஷயமா? மூணு மணி நேரம் பேசினியே. எல்லாரும் புரிஞ்சுண்டாளா?” என்றார்.

“புரிஞ்சுண்டாளா இல்லையான்னு எனக்கெப்படித் தெரியும்?” என்றார் அவர். அதற்குப் பெரியவா, “நாம் சொல்வதை சரியாக புரிந்து கொள்கிறார்களா,இல்லையா என்பதைக் கேட்பவர் முகபாவத்தைப் பார்த்தே புரிந்து கொள்ளலாம். அது தெரியாமல் பேசிக்கொண்டே போவதில் பயனில்லை.கேட்பவர் திறமையை எடை போட்டு அதற்கு ஏற்றாற்போல் பேச வேண்டும்!” என்றெல்லாம் அறிவுரைகள் தந்தார்.அதன் பிறகு, “நீ இப்ப சொன்னயே சின்முத்ரை – அதற்கு எனக்குத் தெரிந்த அர்த்தம் சொல்லட்டுமா?” என்று அடக்கமாக கேட்டு விட்டுத் தொடங்கினார்.

“அடுத்தவாளைக் காட்டும் ஆள்காட்டி விரலும், ‘நான்’ என்ற எண்ணத்தைக் காட்டுவது போல் தனித்துத் தடித்து நிற்கும் கட்டை விரலும் சேர்ந்து- “நானும் நீயும் ஒண்ணு தான்!” என்று தட்சிணாமூர்த்தி ஸ்வாமி சொல்வதாகப் பொருள் கொள்ளலாமா?” என்றார்.கேட்ட பண்டிதர் அவர் காலடியில் விழுந்து, “இதுதான் சரியான பொருள்!” என்று சொல்லிச் சொல்லி உருகினார்.”இனிமேல் நான் பேசக் கத்துக்கணும். எனக்கு சரியாக வெளியிடத் தெரியவில்லை, அனுக்கிரகம் பண்ணணும்!” என்று வேண்டிக் கொண்டார்.

*பெரியவா சரணம்!*

குண்டூசியின் கதை

உலோகத்தால் ஆன குண்டூசி பல நூற்றாண்டுகளாக புழக்கத்தில் உள்ளது. துவக்கத்தில் குண்டு வடிவ தலை இன்றி வெறும் ஊசியாக இருந்தது.  தொல்பொருள் அகழாய்வு வல்லுனர்கள் பழங்காலத்தில் முன் போல இருந்ததாக  குறிப்பிட்டுள்ளனர்.  அதற்கு பல ஆதாரங்களையும் கண்டுபிடித்துள்ளனர்.

பழங்காலத்தில் ஊசி நுனியில் துவாரமிட்டு சிறிய உலோகத்துண்டை செருகி குண்டூசியாகப் பயன்படுத்தி வந்தனர்.  இப்போதைய தையல் ஊசி போல காட்சி அளித்தது.  கடல் சிப்பிகளின் உடைந்த பாகங்கள் மீன் முட்கள் உடைந்த தந்த பாகங்கள் குண்டூசியாக உலகின் பல பகுதிகளில் பயன்படுத்தப்பட்டன.

பெருஞ்செல்வந்தர்கள் தான் முதலில் உலோக குண்டூசிகளை உபயோகப்படுத்தினர். ஐரோப்பிய நாடான இங்கிலாந்து பெண்கள் 14ம் நூற்றாண்டில் தலை அலங்காரம் உடையலங்காரத்துக்கு மர ஊசிகளை பயன்படுத்தினர். உலோக குண்டூசிகளை விழாக்கால பரிசாகக் கொடுத்து மகிழ்ந்ததும் உண்டு.

அமெரிக்காவில் ஆரம்ப காலத்தில் குடியேறியவர்கள் குண்டூசிக்கு இங்கிலாந்தையே நம்பியிருந்தனர்.  அங்கு குண்டூசி தயாரிக்க இங்கிலாந்து அரசு அனுமதிக்கவில்லை. சீருடையில் அணிய 15 காசு மதிப்புள்ள குண்டூசிகளை பயன்படுத்தினர். அமெரிக்க ஜனாதிபதியாகைருந்த ஜார்ஜ் வாஷிங்கடன். தொழில் நுட்பம் வளர வளர குண்டூசிகள் பல விதமாக உருவாக்கப்படுகின்றன. புரூச்  சேப்டி பின் பின்ஸ் குரு கிளிப்பிங் போன்ற பெயர்களில் உபயோகத்தில் உள்ளன.

நன்றி   சிறுவர் மலர்

அன்பே சிவம்

ஒரு சிலர் பக்தி ,கோயில் , பூஜை என்று இருந்தால் வாழ்க்கை சிறக்கும் என்று சொல்கிறார்கள்..

ஆனால் இன்னும் சிலர், “சாமியாவது, பூதமாவது, நடக்குறது தான் நடக்கும் என்கிறார்கள்”

எது சரி..????

ஒருமுறை ஶ்ரீ ஆதிசங்கரர், ஒரு கிராமத்தின் வழியே போய்க் கொண்டிருந்தபோது, அவரைக் கண்ட விவசாயி ஒருவன் இதே கேள்வியைக் கேட்டான். 

ஆதிசங்கரர் அவனிடம், “மகனே, இதோ இங்கிருக்கும் ஓடையைக் கடந்துப் போக உதவி செய்… நான் உனக்கு பதில் அளிக்கிறேன்!” ….என்றார்…!!!!!

அவன் அந்த ஓடையின் குறுக்கே போடப்பட்டிருந்த ஒற்றை பனைமரத்துண்டு பாலத்தின் மீது ஏறி பக்கத்திலிருந்த ஒரு மூங்கில் கழியை பிடித்தபடி நடந்தான்….

சங்கரரும் அந்தக் குச்சியைப் பிடித்தபடி பாலத்தைக் கடந்தார்… அக்கரையில் இறங்கியதும் நன்றி தெரிவித்தார்…

அதற்கு அவன், “எனக்கு எதுக்கு நன்றி? நீங்கள் ஓடையைக் கடந்ததற்கு இந்த மர பாலத்துக்கல்லவா நன்றி சொல்லனும்?” என்றான்.

” ஓகோ! அக்கரையிலிருந்து இக்கரைக்குக் கொண்டு வந்துவிட்டது இந்தப் பாலம் தானா? அப்படி என்றால் அந்த மூங்கில் குச்சியை எதற்காக பக்கத்தில் கட்டி வச்சிருக்காங்க?” என கேட்டார்…

” மரப் பாலத்தை கடக்கிறபோது, திடீர்னு வழுக்கி விழுந்தால்…., பிடிச்சுக்கத்தான் சுவாமி!”

“உன் கேள்விக்கும் அதுதான்பா விடை! அவனவன் தன் உழைப்பு என்கிற பாலத்தின் மீது நடந்து வந்தால்தான், பத்திரமான இடத்தை அடையமுடியும்.

ஏதாவது எசகுபிசகா தவறி நடந்தால்,அந்த குச்சியை பிடிச்சுக்கிற மாதிரி, கடவுளின் திருவடியைப் பற்றிக் கொள்ளணும்!” என்றார் ஆதிசங்கரர்…!!!

நாம் வழிபடவும், வேண்டிய வரங்களை எல்லாம் தரவும் மட்டுமில்லை கடவுள்; நாம் துக்கப்படும்போது சொல்லி ஆறுதல் தேடவும் அவர் வேண்டும்.

எனவே தான் “கல்லோடு ஆயினும் சொல்லி அழு” என்பது முன்னோர்கள் வாக்கு..!!

*ஒரு கையில் கடவுள், மறு கையில் கடமை! இப்படி இருப்பவர்கள் கெட்டதாக சரித்திரம் இல்லை…*

அன்பே சிவம் 

பிரதிபலன்

வடகாடு ஒரு சிற்றூர்.  அங்கு காவிரியின் கிளை நதி ஓடியது.  வேலை வெட்டி இல்லாத சிலர் தூங்கி விதண்டாவாதம் புரிந்து பொழுதைக் கழித்து வந்தனர்.  சோம்பேறியாக முடங்கினர்  நல்ல விஷயங்களை ஏற்பதில்லை  ஊனமுற்றோர் முதியோர்  உடல் நலம் குன்றியோருக்கு உதவ சொன்னால் உதவினால் என்ன கிடைக்கும் என்று கணக்கு பார்த்து வாதம் புரிந்து ஏளனம் செய்வர். எள்ளி நகையாடுவர். 

அறிவில் சிறந்த பெரியவர் ஒருவர் அவ்வூருக்கு வந்தார்.  கோவில் தாழ்வார திண்ணையில் தங்கினார். கோவில் பிரசாதத்தை உண்டு அருளாசி வழங்கினார்.  ஊர்மக்கள் அவரிடம் வந்தனர்.  வேலை வெட்டியில்லாத சோம்பேறிகளை பற்றி எடுத்து கூறினர். அவர்களை திருத்த முறையிட்டனர்.  இறைவன் சித்தப்படி நல்லதே நடக்கும்………….. என்று அழைத்து வர சொன்னார்.  பெரியவரை அலட்சியமாக பார்த்து கிண்டல் செய்தனர் சோம்பேறிகல்.  அவர்களிடம் மென்மையாக மிகவும் நல்லவர்களாக இருக்கிறீர்களே……………………. உங்களைப் பற்றி சிலர் ஏதோதோ கூறுகின்றனர்…………… என்றார்.

ஆமாம் ஐயா………….உலகத்தில் லாபம் இல்லாமல் ஏதாவது காரியம் செய்ய முடியுமா?  உங்கள் கூற்று உண்மைதான். ஆனால் எதிர்பார்ப்பு இன்றி உதவி புரிவோரும் உண்டு. அது போன்றோரை அடையாளம் காட்டினால் மாறுவதற்கு சித்தமாஅய் இருக்கிறீரா?  நிச்சயம் மாறுகிறோம் ஐயா……………… உங்களால் அப்படிப்பட்டவர்களை காட்ட முடியாது……………….

ஏளனமாக சிரித்தவர்களிடம்  பசு காலையும் மாலையும் பால் தருகிறது.  ஆனால் அது பால் பருகுவதில்லை  மா பலா வாழை போன்ற மரங்கள் காய் கனிகளை தருகிறதே தவிர அவை உண்பதில்லை. நிலத்தில் விளையும் தானியங்கள் அனைத்தும் நமக்குத்தானே………………… இயற்கை எதையும் எதிர்பாராது தந்து கொண்டே இருக்கிறது………….

யோசித்துச் சொல்லுங்கள் லாபம் பார்த்தா இவை எல்லாம் நடக்கின்றன……………. எந்தப் பிரதிபலனையும் எதிர்பாராமல் தானே உதவுகின்றன……………… அது போலவே உதவ வேண்டும். இந்த மாபெரும் தத்துவத்தை தான் இயற்கை சொல்லாமல் சொல்லி தருகிறது………………… என்று விளக்கினார்.  பெரியவரின் கூற்றை கவனித்த சோம்பேறிகள் ஐயா…………. மன்னியுங்கல்  நீங்கள் எடுத்து சொன்னவை மனதை மாற்றி விட்டது……………

மதி இழந்து தவறு செய்து விட்டோம். இனி சோம்பேறியாக இருக்க மாட்டோம்………….உழைத்து மற்றவர்களுக்கும் உதவுவோம்…………..என்று பாதங்களில் விழுந்து ஆசி பெற்றனர்.

நன்றி  சிறுவர் மலர்.

நல்லவனாக வாழ்ந்தால் போதுமே

காஞ்சி மகாசுவாமிகளின் தரிசனத்திற்காக பக்தர்கள் காத்திருந்தனர். அதில் இருவர் வித்தியாசமானவர்களாகத் தென்பட்டனர்.  ஒருவர் கறுப்பு சட்டை அணிந்த கடவுள் நம்பிக்கை இல்லாதவர்.  அவரது மனைவியோ கூடை நிறைய பழம் பூக்கள் வைத்திருந்தாள்.

அனைவருக்கும் சுவாமிகள் குங்குமப் பிரசாதம் வழங்கிக் கொண்டிருந்தார். வரிசை மெல்ல நகர குறிப்பிட்ட தம்பதி சுவாமிகளின் முன் வந்தனர். அந்த பெண் மட்டும் நமஸ்கரித்தாள்.  கணவரோ அமைதியாக  நின்றார்.  இருவரையும் பார்த்த சுவாமிகள்………………. ஏம்மா……உன் கணவருக்கு கடவும் மீது நம்பிக்கை இல்லை போலிருக்கே…..என்றார்.  ஆமாம் சுவாமி அவர் பகுத்தறிவாதி.  அப்படி சொல்லாதே  கடவும் நம்பிக்கை இல்லாதவர் நாத்திகர் என்று சொல். பகுத்தறிவு என்பது பகுத்து அறிவது. அப்படி அறியும்போது கடவுள் இருக்கிறார் என்ற முடிவுக்கு வர வேண்டும் இல்லையா? என்றார். அந்த பெண் தலையசைத்தாள்.   அமைதி காத்த சுவாமிகள் மீண்டும் ராமாயண காலத்திலேயே நாஸ்திகம் இருந்திருக்கு. அதில் வரும் மகரிஷி ஜாபாலி நாஸ்திகர் தான். அது போகட்டும்   நாஸ்திகரா இருந்தும் நீ வற்பறுத்தியதால் தானே இங்கு வந்திருக்கிறார்.  ஆமாம் சுவாமி   பார்த்தாயா……கொள்கையில் முரண்பட்டாலும்  மனைவிக்காக இங்கு வந்திருக்கிறார் என்றால் என்ன காரணம்? உன் மீதுள்ள அன்பு.  அதை உணரத்தான் முடியும்.  அது மாதிரி நான் பகவான்.  ஆனால் இவர்கள் பகவானை நேரில் பார்க்காததால் சந்தேகப்படகிறார்கள் அவ்வளவுதான்.  எந்தக் கொள்கை இருந்தால் என்ன? நல்லவனாக வாழ்ந்தால் போதும்…………………… அவரவர் கொள்கை அவரவருக்கு அதற்காக மற்றவர் கொள்கையை மனம் நோக விமர்சிப்பது மட்டும் கூடாது.  அவ்வளவுதான்.  உனக்காக இவ்வளவு தூரம் வந்திருக்கிரார் இல்லையா?  உன் மீது அவருக்கு எத்தனை அன்பு என்பதை புரிந்து கொள்.  இதோ ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, குங்கும்ம் பிரசாதம் என்றார்.  அதை பெற்றதும் கணவரைப் பார்த்தாள் அந்தப் பெண்.  அவரது கண்களில் வியப்பு மேலிட்டது.

உண்மை நட்பு

முத்தளம் கிராமத்தில் மாணிக்கமும் விஷ்வாவும் நண்பர்கள்.  தினமும் காலை நேரத்தில் கட்டு மரத்தில் மீன் பிடிக்க செல்வர்.  அன்று வழக்கம் போல் மீன் பிடிக்க சென்றனர்.  வெகு நேரம் ஆகியும் வலையில் போதுமான மீன்கள் சிக்கவில்லை.  கரையை அடைந்ததும் கிடைத்திருந்த மீன்களை பங்கிட்டனர்.

நண்பனே………. இந்த மீன்களை விற்றால் கிடைக்கும் பணத்தில் இருவருக்கும் போதிய உணவு பொருட்களை வாங்குவது கடினம்.  அதனால் மீன் விற்றுக் கிடைக்கும் பணத்தை ஒருவரே எடுத்துக் கொள்ளலாம்……..என்றான் விஷ்வா.   அப்படியானால் நீயே எடுத்துக்கொள்  நீ தான் மனைவி மக்களோடு இருக்கிறாய் உன் குடும்பத்தை வறுமையில் வாட விடாதே……….என்றான் மாணிக்கம்.

இல்லை நண்பனே………… உன் குடும்பத்தில் இரனு நபர்கள் அதிகமாக உள்ளனர்.  அதனால் நீ தான் எடுத்துக்கொள்ள வேண்டும்…… என்றான் விஷ்வா.  அதை அழுத்தமாக மறுத்தான் மாணிக்கம். இருவரும் விட்டுக்கொடுக்காமல் வாதிட்டுக்கொண்டிருந்தனர்.  அந்த நேரத்தில் சலங்கை சத்தம் கேட்டது. திடுக்கிட்டு திரும்பி பார்த்தனர்.

கடற்கரையில் அழகிய பெண் நடந்து வந்து கொண்டிருந்தாள். இருவரும் திகைப்புடன் வாயடைந்தனர். அந்த பெண் தேவதை போல் காட்சி தந்தாள்.  அவள் முகத்தை இருவரும் உற்றுப்பார்த்தனர்.  இதைக் கண்ட தேவதை நண்பர்களே………… என்ன அப்படிப் பார்க்கிறீர்கள்  நான் தான் கடல் தேவதை   நீங்கள் ஏதோ வாக்குவாதம் செய்வது போல் தெரிகிறது. அதை அறிந்து கொள்ளவே வந்தேன் என்றது.   தேவதையே……………….. உன்னை சந்தித்ததில் மகிழ்ச்சி.  நாங்கள் இணை பிரியாத நண்பர்கள்  பிடிக்கிற மீன்களை பங்கு போட்டுக் கொள்வோம்  இன்ரு குறைந்த அளவே மீன்கள் கிடைத்துள்ளதால் யார் எடுத்துக்கொள்வது என்பதில் குழப்பம் ஏற்பட்டுள்ளது……………… என் குடும்பத்தைப் பற்றி கவலையில்லை. நண்பன் குடும்பம் வறுமையில் வாட கூடாது என்பதற்காக எல்லா மீன்களையும் அவனையே எடுத்துக் கொள்ள சொல்கிறேன்………நண்பனோ அதை மறுத்து என்னை எடுத்துக்கொள்ள வலியுறுத்துகிறான்  நீயே அவனுக்கு புத்திமதி கூறி புரியவை………..என்றான் விஷ்வா.

சிரித்தபடியே அவர்களை நோக்கிய கடல் தேவதை ஒற்றுமையுடன் இருவரது குடும்ப நலன்கள் கருதியே பேசிக்கொண்டிருக்கிறீர்கள். உங்கள் அன்பும் நல்லெண்ணமும் பாராட்டத்தக்கது.  என்னை மிகவும் கவர்ந்து விட்டது. இருவருக்கும் உதவி செய்ய காத்திருக்கிறேன்……………… என்றது.  அவர்கள் ஒருவர் முகத்தை ஒருவர் பார்த்தனர்.   கடல் தேவதை என்ன அப்படி பார்க்கிறீர்கள்  இருவருக்கும் இரண்டு மூட்டை செல்வம் தருகிறேன்  அதை வைத்து தேவையான பொருட்களை வாங்கி குடும்பத்துடன் வறுமையின்றி  வாழலாம்………என்றது.   இரண்டு பேர் முன்பும் மூட்டைகள் தோன்றின.  அங்கிருந்து மறைந்தது கடல் தேவதை.  மூட்டைகள் நிறைய பொற்காசுகள் இருந்தன.  அவற்றைக் கொண்டு ஏழை எளியவர்களுக்கு உதவி இன்பமாக வாழ்ந்தனர்.  அவர்களுக்குள் போட்டி பொறாமை வரவேயில்லை

  நன்றி     சிறுவர் மலர்.

நேரம் பொன்னானது

பெஞ்சமின் பிராங்கலின் என்ற அறிஞர் புத்தகக்கடை ஒன்றை நடத்தினார்.  ஒரு முறை  பணியாளர்களிடம் விற்பனையைப் பார்க்கச்சொல்லி விட்டு தன் அறையில் முக்கிய பணியில் ஈடுபட்டார். அப்போது கடைக்கு வந்தார் ஒரு வாடிக்கையாளர்  நீண்ட நேரமாக தேடி ஒரு புத்தகத்தை தேர்வு செய்தார். அதன் விலை ஒரு டாலர் என்றார் பணியாளர்.

விலை அதிகமாக இருக்கிறதே என்று சொல்லி விட்டு வேறொரு புத்தகத்தை எடுத்தார்.  இதுவும் ஒரு டாலர் தான் என பதில் வந்தது. தம்பி விலை தொடர்பாக முதலாளியைச் சந்திக்க வேண்டும் என்றார்.  ஐயா அவர் முக்கிய பணியில் இருக்கிறார்.  தங்களிடம் பேச நேரமில்லை என்றார் பணியாளர்.  பிராங்களின் வெளியே வந்தார்.  ஐயா இந்த புத்தகத்தில் விலை டாலர் என்பது அதிகமாக தோன்றுகிறது  கொஞ்சம் குறைக்கலாமா என்றார்.  பிராங்கிளின் சம்மதிக்கவில்லை. முடிவாக விலை சொல்லுங்கள் எனக் கேட்டார் வாடிக்கையாளர்  ஒரு டாலர் 25 சென்ட் என்றார் பிராங்க்ளின்.

குறைக்க சொன்னால் விலை அதிக,ம் கேட்கிறீர்களே நியாயமா? என்றார் வாடிக்கையாளர்.  புத்தகவிலை ஒரு டாலர்தான்.  ஆனால் பொன்னான என் நேரம் மதிப்பு மிக்கது. அதற்காக 25 சென்ட் என்றார்  பிராங்க்ளின்.  வாடிக்கையாளரோ சளைக்காமல் முயற்சித்தார்.  இரண்டு டாலர்  என்றார் பிராங்க்ளின்.  கோபத்துடன் வாடிக்கையாளர் ஏன் இன்னும் விலையை உயர்த்தினீர்கள்? எனக் கத்தினார்.   நேரத்தின் அருமை அறிந்தவன் நான்  உங்களுக்கும் உணர்த்தவே இந்த விலையேற்றம் என்றார்.  வாடிக்கையாளர் இரண்டு டாலரைக் கொடுத்துவிட்டு புத்தகத்துடன் கிளம்பினார்.  உலகத்தில் விலை மதிக்க முடியாத அரிய பொருள் நேரம் மட்டுமே.

நன்றி சிறுவர் மலர்