மௌனம் கலைகிறது

சிவசிவ சாமியார் என்பவர் சிவசிவ என்று எப்போதும் உச்சரித்துக்கொண்டிருப்பார். இதைத் தவிர வேறு எதையும் பேசாத அவர் ஊரார் கொடுக்கும் உண்வை மட்டும் ஏற்றுக்கொள்வார் அந்த துறவியை வேறு ஏதாவது பேச வைக்கவேண்டும் என ஒரு இளைஞன் திட்டமிட்டான். அதற்காக தன் நண்பனின் உதவியை நாடினான்.

இருவரும் துறவி இருக்குமிடம் வந்தனர். அவரிடம் பேச்சுக்கொடுத்தனர். அவர் பதிலேதும் சொல்லவில்லை. அவருக்கு கோபம் வரும் வகையில் கடுமையான வார்த்தைகளைப் பேசினர். அப்போதும் அவர் அமைதியாகவே இருந்தார்.  பொறுமையிழந்த அவர்கள் இருவரும் சண்டையிடுவதுபோல் கைகலப்பில் ஈடுபடுவோம் அப்போது இவர் என்ன செய்கிறார் பார்க்கலாம் என்று முடிவெடுத்தனர். இருவரும் சண்டையிட ஆரம்பித்தனர்.  சிறிது நேரத்தில் நிலைமை தலைகீழானது. விளையாட்டு வினையாகும் என்பார்களே………………… அதன்படி ஒருவன் தற்செயலாக இன்னொருவனை பலமாக அடிக்க அவனுக்கு கோபம் பொத்துக்கொண்டு வந்துவிட்டது.  பதிலுக்கு அவன் தன் நண்பனை பலமாகத் தாக்க பொய் சண்டை நிஜமான சண்டையானது.

இதில் ஒருவனுக்கு உடம்பே வீங்கிவிட்டது. ஊர் பஞ்சாயத்தாரிடம் நடந்ததை சொல்லி முறையிட்டான். பஞ்சாயத்தார் இருவரின் சண்டையை நேரில் பார்த்த சாட்சி யாராவது இருக்கிறார்களா? என்று கேட்டனர்.  இருக்கிறாரே………….ஊரிலுள்ள சிவசிவ சாமியாரை கேளுங்கள் உண்மை தெரியும் என்றனர்.  வாயே திறக்காத சிவசிவ சாமியார் எப்படியப்பா நடந்ததை சொல்வார் என்றார் பஞ்சாயத்து தலைவர்.  சாமியார் மட்டும் தான் சாட்சி  வேறு யாரும் சண்டையைப் பார்க்கவில்லை. என்று இருவரும் சொன்னதால் வேறு வழியின்றி சிவசிவ சாமியார் பஞ்சாயத்துக்கு வரவழைக்கப்பட்டார். இதைக் கேள்விப்பட்ட ஊர் மக்களும் சாமியார் பேசுவதைக் காண திரண்டனர். அவரை வணங்கிய பஞ்சாயத்து தலைவர் சாமி நீங்க தான் நடந்ததை சொல்ல வேண்டும் என்றார்   துறவியும் தலையசைத்து நடந்ததை சொல்ல முன் வந்தார்.

இளைஞர் இருவருக்கும் மனதிற்குள் மகிழ்ச்சி உண்டானது.  பரவாயில்லையே தங்களுக்குள் நிஜமாகவே சண்டை ஏற்பட்டாலும் சாமியார் மவுனத்தை கலைக்கப்போகிறாரே என்ற ஆவலுடன் அவர் என்ன சொல்லப்போகிரார் என்று எதிர்பார்த்து நின்றனர்.

அப்போது துறவி இருவரையும் கையால் சுட்டி காட்டியபடி இச்சிவத்தை அச்சிவம் சிவ  அச்சிவத்தை இச்சிவம் சிவ   இச்சிவமும் அச்சிவமும் சிவசிவ என்றார்.  ஒன்றும் புரியாததால் பஞ்சாயத்து தலைவர் விழித்தார்.

அப்போது பெரியவர் ஒருவர் இவன் அவனை அடித்தான்   அவன் இவனை அடித்தான்  அதன் பின் இருவரும் மாறி மாறி அடித்துக்கொண்டனர் என்று விளக்கமளித்தார்.  இதைக் கேட்டதும் இளைஞர் இருவரும் துறவியின் காலில் விழுந்தனர்.

துறவியே தாங்கள் மனதிற்குள் மட்டுமல்ல  வாய் திறந்தாலும் சிவ நாமமே சொல்கிறீர்கள். இந்த மனப்பக்குவம் யாருக்கு வரும் இனி நாங்களும் எங்களால் முடிந்த அளவு சிவ நாம்ம் சொல்லுவோம் இருப்பினும் உங்களுக்கு இடைஞ்சல் தந்த எங்களுக்கு தக்க தண்டனையை நீங்களே கொடுங்கள் என்றனர்.

மனம் திருந்திய இளைஞர்களை அன்புடன் தழுவிக்கொண்டார் துறவி.  அங்கு கூடியிருந்த மக்களும் துறவியை வணங்கினர். சிவசிவ என்று துறவி சொல்ல அங்கிருந்த எல்லோரும் சிவ நாமத்தை முழங்கினர்.

கடவுள் கணக்கு

நம்மில் அனைவருக்கும் அடிக்கடி ஒரு எண்ணம் தோன்றும். நம் விஷயத்தில்      கடவுள் கொஞ்சம் பாரபட்சமாய் விதித்து விட்டாரோ என்ற வருத்தம் ஏற்படும்.  நாம் எத்தனையோ பேருக்கு எத்தனை நன்மைகள் செய்திருக்கிறோம். பின் நமக்கு ஏன் இப்படி என்று வருத்தப்படுவோம். அப்போது பெரியவர்கள் நமக்கு ஆறுதலாய் அவன் கணக்கு யாருக்குத் தெரியும். நமக்கு புரியவில்லை என்பதால் அது தவறு என்று நினைப்பது சரியல்ல என்பார்கள். நேற்று வரை! இந்த வாதம் எனக்கு புரியாமல் இருந்த்து.

சிறு கதை ஒன்று எனக்கு ஒரு தெளிவினைக் கொடுத்தது.

ஒரு கோவில் மண்டப வாசலில் இரண்டு வழிப்போகர்கள் அமர்ந்து கொண்டிருந்தனர். இரவு நேரம். பெருத்த மழை வேறு. அப்போது அங்கே மற்றொருவரும் வந்து சேர்ந்தார். வந்தவர் நானும் இரவு இங்கே தங்கலாமா என்று கேட்டார். அதற்கென்ன? தாராளமாய் தங்குங்கள் என்றார்கள். சிறிது நேரம் கழித்து எனக்கு சாப்பிட ஏதாவது கிடைக்குமா? என்றார் வந்தவர்.

முன்னவர் இருவரில்  ஒருவர் சொன்னார். என்னிடம் ஐந்து ரொட்டிகள் இருக்கின்றது என்றார். இரண்டாமவர் என்னிடம் மூன்று ரொட்டிகள் இருக்கின்றது என்றவர் ஆக மொத்தம் எட்டு ரொட்டிகள் ,இதனை நாம் எப்படி
மூவரும் சமமாய் பிரித்துக்கொள்ள முடியும்? என்றார். மூன்றாம் நபர் இதற்கு
நான் ஒரு வழி சொல்ல்கிறேன்.( தேவை உள்ளவன்தான் தீர்வு சொல்வான்!)

நீங்கள் உங்கள் ரொட்டிகளை ,ஒவ்வொரு ரொட்டியையும் மூன்று துண்டுகள் போடுங்கள். இப்ப்பொது இருபத்து நான்கு துண்டுகள் கிடைக்கும்! நாம் மூவரும் ஆளுக்கு எட்டு துண்டுகள் எடுத்து கொள்ளலாம் என்றார். இது சரியான யோசனை என்று அப்படியே செய்தனர்.      ஆளுக்கு எட்டு துண்டு ரொட்டிகளை சாப்பிட்டுவிட்டு உறங்கினார்கள்.

பொழுது விடிந்தது.மழையும் நின்றது. மூன்றாவதாய் வந்தவர் கிளம்பும்போது உங்கள் உதவிக்கு மிக்க நன்றி என்று சொல்லி எட்டு தங்க நாணய்ங்களை கொடுத்து நீங்கள் உங்களுக்குள் பிரித்து கொள்ளுங்கள் என்று சொல்லிவிட்டு விடை பெற்றார்.

மூன்று ரொட்டிகளை கொடுதவர் அந்த காசுகளை சமமாகப்பிரித்து ஆளுக்கு      நான்காய் எடுத்துக்கொள்ளலாம் என்றார்     . மற்றொருவர் இதற்கு சம்மதிக்கவில்லை.   மூன்று ரொட்டிகள் டிகள் கொடுத்த உனக்கு மூன்று காசுகள்.  ஐந்து ரொட்டிகள் கொடுத்த எனக்கு ஐந்து காசுகள் என்று வாதிட்டார்.(    மூன்று ரொட்டிகள் கொடுத்தவர் ஒப்புக் கொள்ளவில்லை. என்னிடம் மூன்றே ரொட்டிகள் இருந்தபோதும் நான் பங்கிட சம்மதித்தேன்.
நிறைய இருப்பவன் கொடுப்பது ஒன்றும் பெரிய செயல் ஆகாது.அதனால் என் செய்கையே பாராட்ட தக்கது! என்றாலும் பரவாயில்லை.சமமாகவே பங்கிடுவோம் என்றார்.

சுமுகமான முடிவு எட்டாத்தால் விஷயம் அரசனின் சபைக்கு சென்றது. அரசனுக்கு யார் சொல்வது சரி என்று புரிபடவில்லை. நாளை தீர்ப்பு சொல்லதாய் அறிவித்து அரண்மனைக்கு சென்றான். இரவு முழுவதும் இதே சிந்தனை. வெகு நேரம் கழித்தே தூங்க முடிந்தது. கனவில் கடவுள் காட்சி அளித்து சொன்ன தீர்பும் அதற்கு அவர் அளித்த விளக்கமும் மன்னரை ஆச்சரியத்தில் ஆழ்த்தியது.

அடுத்த நாள் சபை கூடியது. மன்னன் இருவரையும் அழைத்தான்.
மூன்று ரொட்டிகளை கொடுத்தவனுக்கு ஒரு காசும் ஐந்து ரொட்டி கொடுத்தவருக்கு ஏழு காசுகளும் கொடுத்தார்.  ஒரு காசு வழங்கப்பட்டவர்
மன்னா! இது அனியாயம். அவரே எனக்கு மூன்று கொடுத்தார்.

அரசர் சொன்னார். நீ கொடுத்தது ஒன்பது துண்டுகள். அதிலும் எட்டு துண்டுகள் உன்னிடமே வந்து விட்டது. அவன் தந்தது பதினைந்து துண்டுகள். அவனுக்கும் எட்டுத்துண்டுகள்தான் கிடைத்தது.ஆக நீ  தருமம் செய்தது ஒரு துண்டு ரொட்டி. அதற்கு இதுவே அதிகம் என்றார்.

ஆம் கடவுளின் கணக்கு இவ்வளவு துல்லியமாக இருக்கும்.

இழந்ததை எல்லாம் தருவது அல்ல அவன் கணக்கு. எது உனக்கு புண்ணியம் சேர்க்குமோ அதுதான் உனக்கு என்பது அவன் கணக்கு

ஏனென்றால் அவனது கணக்கு ஏட்டு கணக்கு அல்ல. தரும கணக்கு.

நினைத்தாலே போதும்

காஞ்சி பெரியவர் ஒரு சமயம் கிராமத்தில் முகாமிட்டிருந்தார். அவரைப் பார்க்க விவசாய பெண்மணி கால்கடுக்க நின்றாள்.  பெரியவரின் தரிசனமும் கிடைத்தது. அவரை நோக்கி கை கூப்பினாள்.  நெஞ்சு படபடவென்று அடித்துக்கொண்டிருந்த்த.

என்ன வேலை பண்றே? என்றார் பெரியவர்.  வயல் வேலைக்குப் போறேன் சாமி  ஆறு பசங்க…………….. மாமியாரும் என் பொறுப்பிலே தான் இருக்கு.  காலையில் சோறாக்கி வச்சிட்டு போயிடுவேன்  இருட்டினப்புறம்தான் வீட்டுக்கு வருவேன்.  கோவிலுக்கெல்லாம் போக நேரமிருக்காது. அது மட்டுமல்ல………….உடம்பும் களைச்சு போகுது. என்று பயபக்தியுடன் கூறினாள்.

பெரியவரின் திருகண்கள் கருணையால் நிரம்பியிருந்தன.  சாமி கும்பிடணும்னு நினைக்கிறாயே அதுவே சாமி கும்பிட்ட மாதிரிதான்………….. காலையிலே சூரிய உதயம் ஆனவுடன் கிழக்கே சூரியனைப் பார்த்து ஒரு கும்பிடு போடு.  சாயங்காலம் விளக்கு வெச்சவுடனே மேற்கு திக்கு நோக்கி ஒரு கும்பிடு போடு. கடமையைத் தொடர்ந்து செய்வதால் நீ கர்மயோகி. ஒரு வினாடி நேரம் தெய்வத்தி நினைச்சாலே போதும்  சூரியனைக் கும்பிடு சகல புண்ணியமும் கிடைச்சுடும் என்றார்.

அந்த பெண்மணி ஆனந்தத்தில் கண்களைத் துடைத்துக்கொண்டாள். அவளுக்கு பழங்களைக் கொடுக்கச் சொன்னார் பெரியவர்.

குரங்கின் விளையாட்டு

பிரேமை பக்திக்கு எடுத்துக்காட்டாகத் திகழ்ந்த ராதா தேவி சுவாமி விவேகானந்தரின் வாழ்க்கையில் நிகழ்த்திய அற்புத சம்பவம்……………

ராதாகுண்டம் என்ற பகுதி ராதா தேவி வாழ்ந்து அன்பைப் பரப்பிய புண்ணிய ஸ்தலம். சுவாமி விவேகானந்தர் இங்கே வந்து தங்கியிருந்தபோது அவரிடம் ஒரே ஒரு துணிதான் இருந்தது. அதை ஒரு நாள் அவர் கசக்கி உலர்த்தி வைத்திருந்தபோது ஒரு குரங்கு வந்து தூக்கிக்கொண்டு போய் மரத்தின் உச்சாணிக் கிளையில் உட்கார்ந்துகொண்டது. சுவாமிஜிக்கு கோபம் வந்து விட்டது.  குரங்கின் மீது அல்ல  அந்தப் புண்ணிய தலத்தில் பாதம் பதித்து வலம் வந்த ராதா தேவியிடம்  எல்லோரும் உன்னைக் கருணையின் வடிவமாகப் போற்றுகிறார்கள். ஆனால் உன்னை தரிசிக்க வந்த இந்த ஏழையின் துணியைப் பறித்துக்கொண்டு விட்டாயே?  பக்கத்தில் உள்ள வனத்துக்குச் சென்று பட்டினி கிடந்து உயிரை விடுகிறேன் அந்த பழி உன்னையே சேரட்டும் என்று கூறியவராய் சுவாமிஜி காட்டை நோக்கி ஓடலானார்.

எல்லாவற்றையும் எங்கிருந்தோ கவனித்துக்கொண்டிருந்த ஒருவன் காவி உடையும் சிறிது உணவும் எடுத்துக்கொண்டு காட்டுக்கு சென்றான். அங்கே சுவாமிஜியைச் சந்தித்து அவற்றைக் கொடுத்து சென்றான். சுவாமிஜியின் கண்களை நீர் திரையிட்டது. வேட்டியை அணிந்து உணவையும் உட்கொண்ட பின் வனத்திலிருந்து வெளியே வந்தார். துணியும் உணவும் கொடுத்த அந்த வாலிபனை எவ்வளவு தேடியு அவரால் கண்டுபிடிக்க முடியவில்லை. மேலும் அவர் எங்கே துணியை முன்பு உலர்த்தி இருந்தாரோ அங்கேயே அது காய்ந்து கொண்டிருந்த்து. சுவாமிஜி ராதா தேவியின் திருவருளை வியந்து சிலிர்த்தார்.

எது நடந்தாலும் ஏற்றுக் கொள்ளுங்கள்

பணக்காரர் ஒருவருக்கு தொழிலில் நஷ்டம் ஏற்பட்டது. அவருக்கு திருமண வயதில் ஒரு மகள் இருந்தாள். கல்யாணம் முடிக்க பணம் தேவைப்பட்டது.  என்ன செய்வதென்று தெரியாமல் குழம்பினார்.  பெரியவர் ஒருவரை சந்தித்து ஆலோசனைக் கேட்டார்.

அவர் தம்பி  மனம் வருந்தாதே  உனக்கு தெரிந்த நண்பர் உறவினர்களின் வீட்டுக்குச் செல்  அவர்களிடம் நிலமையைச் சொல்லி உதவி கேள்.  நிச்சயம் மகளின் திருமணத்திற்கு நல்வழி பிறக்கும் என்றார்.

ஐயா………… தன்மானம் என்னைத் தடுக்கிறது.  இருந்தாலும் என்ன செய்வது/  என் மகளுக்காக பிறரிடம் கை  நீட்டத்தான் வேண்டியிருக்கிறது  உறவினர்கள் உதவி செய்ய மறுத்தாலோ அல்லது அவமானப்படுத்தினாலோ என் மனம் படாதபாடு படும்……………என்ன செய்வதென்றே தெரியவில்லை. என்றார் அந்த முன்னாள் பணக்காரர்.

அதற்கு பெரியவர் நீ யார் வீட்டுக்குச் சென்றாலும் எதிர்பார்ப்பு இல்லாமல் செல்.  அங்கு உண்டாகும் சூழ்னிலை ஏற்கனவே கடவுளால் தீர்மானிக்கப்பட்ட ஒன்று என்பதை புரிந்து கொள். உதவி கிடைத்தாலும்  கிடைக்காவிட்டாலும் நன்றி சொல்லி விட்டுப் புறப்படு. இந்த எண்ணம் இருந்தால் எல்லாம் நல்லதாக நடக்கும் என்றார் பெரியவரின் ஆலோசனையை ஏற்ற அவரும் மனத் தெளிவுடன் புறப்பட்டார்.

மனதுக்குள் மலை தீபம்

திருவண்ணாமலையிலுள்ள பாணிபாத்திர தேவர் மடத்தின் பக்தரான சாமியண்ணா காங்கேய நல்லூரில் வசித்தார். இவர் திருவண்ணாமலை தீபத்தைக் காண ஊர் மக்களுடன் புறப்பட்டார். கட்டு சாதம் எடுத்துக்கொண்ட அவர்கல் நடந்தே திருவண்ணாமலை சென்றனர். அப்போது காங்கேய நல்லூரில் காலரா நோய் பரவியிருந்த  நேரம்.

திருவண்ணாமலையை அவர்கள் அடைந்ததும் ஊர் எல்லையில் சாவடி ஒன்றிருந்தது.  அங்கிருந்த சுகாதார அதிகாரி இதில் காங்கேய நல்லூர் வாசிகள் யாராவது உள்ளனரா அந்த ஊரில் காலரா பரவியுள்ளதால் அங்கிருந்து வருபவர்கள் மூலம் திருவண்ணாமலையிலும் பரவலாம்.  எனவே தடுப்பூசி போட்ட பின்னரே ஊருக்குள் அனுமதிக்க முடியும் என தெரிவித்தார்.

அதைக் கண்டு பயந்த சிலர் தங்களை அனுமதிக்கமாட்டார்களோ என பயந்து தங்களுக்கு அரக்கோணம்  குடியாத்தம் சித்தூர் என்று ஆளுக்கொரு ஊரை சேர்ந்தவர்கள் என்று  மாற்றிச் சொல்லை ஊருக்குள் நுழைந்தனர்.  சாமியண்ணாவுக்கு பொய் சொல்ல மனமில்லை.  அதிகாரியிடம் ஐயா நான் காங்கேய நல்லூரைச் சேர்ந்தவன் என்றார்.  அதற்கு அதிகாரி அங்கு காலரா இருக்கிறதா? என்று கேட்க ஆம் இருக்கிறது என பதிலளித்தார்.

அப்படியானால் நீங்கள் திருவண்ணாமலைக்கு செல்ல அனுமதிக்க முடியாது என மறுத்தார் அதிகாரி. திருவிழாவை தரிசிக்க முடியாவிட்டாலும் மனதிற்குள் அண்ணாமலையாரை வணங்கிவிட்டு ஊர் திரும்பினார் சாமியண்ணா. அவரிடம் இவ்வளவு தூரம் நடந்து சென்ற நீங்கள் கடவுளுக்காக பொய் சொல்லக்கூடாதா? என்று அனைவரும் கேட்டனர். அதற்கு சாமியண்ணா பொய் சொல்லி அண்ணாமலையாரை தரிசிக்க வேண்டிய அவசியமில்லை. என் மனதிற்குள்ளேயே அண்ணாமலை தீபத்தை தரிசித்து மகிழ்ந்தேன். என்று தெரிவித்தார்.  இந்த சாமியண்ணா யார் தெரியுமா?……………………வாரியார் சுவாமிகளின் தாத்தா.

உள்ளத்தில் நல்ல உள்ளம்

ஒரு நாட்டின் ராணி மிகச்சிறந்த ராமபக்தை. ஆனால் ராஜாவோ தேச விஷயங்களில் தான் கவனம் செலுத்துவார்.  ஒரு நாள் ராணி ராஜாவிடம் ஒரு  நாளாவது என்னுடன் ராமர் கோயிலுக்கு வருவீர்களா? என்று கேட்டாள். ராஜா மறுத்து விட்டார். ராணி வருத்தத்துடன் கோவிலுக்கு போய் விட்டாள். அன்று இரவில் ராஜா உறக்கத்தில் ராமா……………ராமா……………..ராமா என்று சொல்லிக்கொண்டிருந்தார். விழித்துக்கொண்ட ராணி  ராஜா இப்படி ராம நாமம் சொல்வதைக் கேட்டு மகிழ்ந்தாள். மறு நாள் ஊரெங்கும் விழாக்கொண்டாட உத்திரவு போட்டு விட்டாள்.

காலையில் விழித்த ராஜா இதுபற்றி மந்திரியிடம் விசாரித்தார். மந்திரி ராணியின் உத்திரவை சொல்ல ராணியை அழைத்தார். ராஜா  மேலும் தேம்பித் தேம்பி அழ ஆரம்பித்துவிட்டார்.

ஒன்றும் புரியாத ராணி அவரிடம் காரணம் கேட்க இத்தனை நாளும் என் நெஞ்சுக்குள் அந்த ராமனைப் பூட்டி வைத்திருந்தேனே அவனது பெயரை சொன்னதன் மூலம் அவன் என் வாய் வழியாக வெளியேறிவிட்டானே இனி அவனை எப்படி என் நெஞ்சுக்குள் மீண்டும் கொண்டு வைப்பேன் என்றார்.  கோவிலுக்கு போவது நல்ல பக்தி.  அதை விட உயர்ந்தது உள்ளத்துக்குள் எந்த நேரமும் கடவுளை இருத்தி வைப்பது.