ஸ்ரீ ராமஜயம்!

 அசோகவனத்து சீதையை தன் தோளில் தூக்கிச் சென்று ராமனிடம் ஒப்படைக்க எண்ணினார் ஆஞ்சநேயர்.ஆனால், ராவணனுடன் நேருக்கு நேர் மோதி வெற்றி பெற்றால் தான், ராமனின் வில்லுக்கே பெருமை என நினைத்த சீதை அவருடன் வர மறுத்து விட்டாள்.அதன்படி இலங்கையில் ராம, ராவண யுத்தம் நடந்தது. ராமனுக்கு வெற்றி கிடைத்தது. இதை சீதையிடம் தெரிவிக்க எண்ணத்துடன் ஆஞ்சநேயர், வேகமாக அசோகவனத்திற்கு ஓடி வந்தார். தேவியின் முன் மூச்சிறைக்க நின்றார்.அவரால் பேச முடியவில்லை. ஆனால், ஆர்வமுடன் காத்திருந்த சீதையின் முன் மணலில் “ஸ்ரீராமஜயம்’ என்ற மந்திரத்தை விரலால் எழுதிக் காட்டினார்.

அதைக் கண்டதும் சீதையின் முகம் சந்தோஷத்தில் மலர்ந்தது.இதன் அடிப்படையில் தான் , “ஸ்ரீராமஜயம்’ மந்திரத்தை எழுதும் வழக்கம் உண்டானது.நினைத்தது நிறைவேற பக்தர்கள் இந்த மந்திரத்தை தினமும் 108 முறை சொல்லவோ, எழுதவோ செய்யலாம்.

 பாடல்

அன்பர்கள் இடரை அகற்றிடவேண்டி அயோத்தியில் வந்தது ஸ்ரீ ராமஜயம்!

அசுரரை அழித்து அறந்தழைத்தோங்க அமைதி அளித்தது ஸ்ரீ ராமஜயம்!

ஆதவன் மரபில் அழகிய உருக்கொண்டு அவதரித்தது ஸ்ரீ ராமஜயம்!

ஆரணம் கமழும் வேதமாமுனிவன் அருளைப் பெற்றது ஸ்ரீ ராமஜயம்!

இருள் வடிவான அலகையைக்கொன்று மருள் ஒழித்தது ஸ்ரீ ராமஜயம்!

இருடியின் மகத்தை இலக்குவனோடு இமைபோல் காத்தது ஸ்ரீ ராமஜயம்!

ஈசனை ஒத்தகௌதமன் இல்லாள் இடரை ஒழித்தது ஸ்ரீ ராமஜயம்!

ஈசனோடு இந்திரன் இமையவர் எவரும் ஏத்தநின்றது ஸ்ரீ ராமஜயம்!🌹🌺

உண்மையின் வடிவாய் பீஜாக்ஷரத்தை ஓர்வாய் என்றது ஸ்ரீ ராமஜயம்!

உறுதியை கொடுத்து மறதியை கெடுத்து உலகத்தை காப்பது ஸ்ரீ ராமஜயம்!

ஊனமில் உடலும் உயரிய பொருளும் உடனே தருவது ஸ்ரீ ராமஜயம்!

ஊமைபோன்ற உயிர்களும் பேசும் உயர்வை அளிப்பது ஸ்ரீ ராமஜயம்!🌹🌺

என்றும் நமக்கு இன்பம் அளித்து இங்கே இருப்பது ஸ்ரீ ராமஜயம்!

எமக்கு இது சாது பிறர்க்கு இது தீது என்பது அற்றது ஸ்ரீ ராமஜயம்!

ஏதுமற்று ஏங்கி நிற்போர் தமக்கு ஏற்றம் தருவது ஸ்ரீ ராமஜயம்!

ஏன உருகொண்ட வனியை ஏந்தி இருக்கையில் வைத்தது ஸ்ரீ ராமஜயம்!

ஆறு மனமே ஆறு

அரசர் ஒருவர் கோபக்காரராக இருந்தார்  தான் செய்வது தவறு என்பதை தெரிந்தும் அவரால் அதை மாற்றிக் கொள்ள முடியவில்லை. ஒரு நாள் அவரை சந்திக்க வந்திருந்த அறிஞரிடம் தனது குறையை கூறினார்.  என்னிடம் பொன்னால் செய்த அதிசயமான குவளை ஒன்று உள்ளது. அதில் தண்ணீரை நிரப்பி குடித்து வந்தால் உங்களது கோபம் இல்லாமல் போய்விடும் என்றார் அறிஞர்.  குவளையில் தண்ணீர் குடித்தால் கோபம் போய்விடுமா………..என்றார் அரசர்.

கோபம் வரும்போது இதில் மூன்று முறை தண்ணீர் நிரப்பி குடியுங்கல் என்று குவளையை கொடுத்து விட்டு சென்றார்.  அன்றிலிருந்து அவரும்அதை பின்பற்றினார். கோபமும் அவரை விட்டு விலகியது  சில வருடங்கள் சென்றது. அறிஞர்  மீண்டும் வந்தார்.  அறிஞரே ………….என் குறை நீங்கிவிட்டது.  என்ன வேண்டுமோ கேளுங்கள் என்று மகிழ்ச்சியில் குதித்தார் அரசர்.  அரசே உங்களை இனியும் ஏமாற்ற நான் விரும்பவில்லை.  அது சாதாரணமான குவளைதான்   பொதுவாக கோபம் வரும்போது சில நொடிகள் அமைதியாக இருந்தாலே போதும்  கோபம் பறந்தோடிவிடும்  தண்ணீரை மூன்ரு முறை ஊற்றும்போது உங்களது மனம் அமைதி பெறுகிறது.  நான் செய்த தவறுக்கு மன்னிப்பு கேட்டுக்கொள்கிறேன் என்றார்.  ஆஹா…………..உங்கள் புத்திசாலித்தனத்திற்கு தலை வணங்குகிறேன்  என்றார் அரசர்.  எந்த சூழ் நிலையிலும் அமைதியாக இருங்கள்  பிரச்னைகள் உங்களை நெருங்க முடியாது.

மாறியது மனம்

திருச்சி முனிசிபல் சேர்மனாக இருந்தவர்  நடேச ஐயர்.  அவருக்குத் தெரிந்த இளைஞர் ஒருவர் மாற்று மதத்தில் சேர முடிவு செய்திருப்பதாகத் தெரிவித்தார். அவனை எப்படி திருத்துவது என வருந்திய அவர் காஞ்சி மகாபெரியவரை தரிசிக்க செல்வோம் அதன் பின் உன் விருப்பம் போல செய் எனத் தெரிவித்தார். இருவரும்  காஞ்சி மடத்திற்குச் சென்றனர்.  இளைஞரின் மனச்சலனத்தை உணர்ந்து என்ன பிரச்னை எனக் கேட்டார் மகா பெரியவர்.

மாற்று மதத்தில் சேர இருப்பதாக தெரிவித்தார் இளைஞர். ஏன் இந்த முடிவுக்கு வந்தாய்  மாற்று மதம் பற்றி தான் அறிந்ததை சொல்லத் தொடங்கினார்.  சிரித்தபடியே மகாபெரியவர் நீ சொன்ன அத்தனையும் நம் மதத்திலும் இருக்கிறது என்பதை ஆதாரங்களுடன் விளக்கி நாளை வா உன்னிடம் இன்னும் பேச வேண்டும் என அனுப்பி வைத்தார்.  மகாபெரியவரின் தவ ஆற்றலும் கனிவான வார்த்தைகளாலும் ஈர்க்கப்பட்ட இளைஞர் மூன்று நாட்கள் தொடர்ந்து மடத்திற்கு வந்தார்.  எந்த வழிபாட்டு முறைக்கும் நம் மதத்தில் வழியிருக்கிறது. அவரவர் விருப்பப்படி எப்படி வேண்டுமானாலும் கடவுலை நாம் வழிபடலாம் என்பதை விவரித்தார்.

கடவுளை அடையவே உலகிலுள்ள எல்லா மதங்களும் வழிகாட்டுகின்றன.  ஒருவர் எந்த மதத்தை சார்ந்திருக்கிறாரோ அதிலேயே தொடர்ந்து இருப்பது தான் சரியானது  மதமாற்றம் என்பது முந்தைய மதத்தைத் தாழ்வானது எனக் கருதுவதால்தான் நிகழ்கிறது. அப்படி ஒரு மதத்தைத் தாழ்வாக நினைப்பது தவறு. தம்மிடம் வரும் மாற்று மதத்தினரிடம் அவரவர் மத நெறிப்படி வாழும்படி தாம் அறிவுரை கூறுவதையும் தெரிவித்தார்  ஹிந்துவாக பிறந்திருப்பதே பெருமையான விஷயம்  என்ற உண்மையை உணர்ந்தார் இளைஞர்   மதம் மாறும் எண்ணத்தைக் கைவிட்டார்.

அம்பாளின் சாகம்பரி அலங்காரம்

அம்பாளிடம் விருப்பத்தைச் சொல்லிட்டேன். அவள் பாத்துக்குவா,”* – பெரியவா. 
பெரியவா பிக்ஷை கொள்ளும் உணவு வகைகளிலேயே முதலில் பாதி பாகம் பசுவுக்கு என்று எடுத்து வைத்து, அதற்கு அளிக்கப்பட்ட பிறகுதான் அவர் அவற்றை அமுது செய்வார். (பசுவிலிருந்தே கிடைக்கும் பால், தயிர், வெண்ணை மட்டும் இதற்கு விதிவிலக்கு. தனக்கில்லாமல் கன்றுக்கும் பிறருக்குமேதான் கோமாதா சகலமும் ஈவது என்பதால்!) 

*அம்பாளின் சாகம்பரி அலங்காரம் !*
ஒரு போகி பண்டிகையன்று காமாட்சியம்மன் கோவிலுக்கு காஞ்சிப் பெரியவர் வந்தார்.
அங்கிருந்த சாஸ்திரியிடம், “பொங்கலன்று அம்பாளை சாகம்பரியாக அலங்காரம் (காய்கறிகளால் அலங்கரித்தல்) செய்யுங்கள். இந்த வடிவில் அம்பாளை தரிசித்தால் பாவம் தீரும். புத்திர பாக்கியம், ஆரோக்கியம் உண்டாகும். அம்பாளை மட்டுமின்றி கோவிலின் எல்லா இடங்களிலும் காய்கறி, பழங்களால் தோரணம் கட்டுங்கள்” என்றார்.
“இதற்கு இரண்டு மூன்று லோடு காய்கறியை தருவிக்க வேண்டுமே! ஒரே நாளில் அது சாத்தியமில்லையே!” என்று நினைத்த சாஸ்திரி, அதை அடுத்த ஆண்டு நடத்தலாமே!” என்றார் பணிவுடன்.
பெரியவா அவரிடம், “அம்பாளிடம் விருப்பத்தைச் சொல்லிட்டேன். அவள் பாத்துக்குவா,” என்று சொல்லி விட்டார்.
அன்று மாலை சென்னை கொத்தவால் சாவடியில் இருந்து மூன்று லாரிகள் கோவில் முன் வந்து நின்றது. பணியாளர்கள் விபரம் கேட்ட போது, சென்னையைச் சேர்ந்த தம்பதி ஒருவரின் ஏற்பாட்டின் மூலம் கோவில் முழுவதும் காய்கறி அலங்காரம் செய்ய சரக்கு வந்திருப்பதாகத் தெரிவித்தனர். உடனே பெரியவாளுக்கும் தகவல் அனுப்பப்பட்டது.
பொங்கலன்று கோவிலுக்கு வந்த பெரியவா எங்கும் காய்கறி, பழத் தோரணம் இருப்பது கண்டு மகிழ்ந்தார். அம்பிகையையும் சாகம்பரியாக தரிசித்த பெரியவா பக்தர்களிடம், “பொங்கலன்று சூரியனை வழிபட்டால் ஆரோக்கியம் உண்டாகும். இன்று தர்ப்பணம் செய்வது அவசியம். அம்பாளை சாகம்பரியாக தரிசித்தால் நினைத்தது நிறைவேறும். நாளை கோபூஜை செய்யுங்கள். நாளை மறுநாள் உடன்பிறந்தவர் நலனுக்காக பிரார்த்தனை செய்யுங்கள்,” என்று சொல்லி ஆசியளித்தார்.
நடமாடும் தெய்வமான பெரியவா சொன்ன வழியில் அம்பாளை சாகம்பரியாக தியானித்து வழிபடுவோம். வாழ்வில் வளம் பெறுவோம்.

உத்தமதானபுரம்

வேங்கடசுப்பையரின் மகனான சாமிநாதையரவர்கள் தமிழ்த் தாத்தா என போற்றப்படுபவர்.ஆற்றொழுக்கு போன்ற அழகிய தமிழ் நடையில் சுவையான

பாரம்பரியச் செய்திகளைத் தருவதில் அவர் வல்லவர். அவரது என் சரித்திரத்தில் (1941 ஆம் வருடம் எழுதியது) முதல் அத்தியாயமாக மிளிர்வது உத்தமதானபுரம் எப்படித் தோன்றியது என்பது பற்றித் தான்.

சற்றேறக்குறைய இருநூறு வருஷங்களுக்கு முன்பு தஞ்சாவூர்ஸமஸ்தானத்தை ஆண்டு வந்த காலகேயன் எனும் அரசர் ஒருவர் தம்முடைய பரிவாரங்களுடன் நாடு முழுவதையும் சுற்றிப் பார்க்கும் பொருட்டு ஒருமுறை தஞ்சாவூரிலிருந்து புறப்பட்டார். அங்கங்கே உள்ள இயற்கைக் காட்சிகளை யெல்லாம் கண்டுகளித்தும், ஸ்தலங்களைத் தரிசித்துக் கொண்டும் சென்றார்.

இடையில், தஞ்சைக்குக் கிழக்கே பதினைந்து மைல் தூரத்திலுள்ள பாபநாசத்திற்கு அருகில் ஓரிடத்தில் தங்கினார். வழக்கம்போல் அங்கே போஜனம் முடித்துக்கொண்ட பிறகு தாம்பூலம் போட்டுக் கொண்டு சிறிது நேரம் சிரம பரிகாரம்செய்திருந்தார்;    தம்முடன் வந்தவர்களோடு பேசிக்கொண்டு

பொழுது போக்குகையில் பேச்சுக்கிடையே அன்று ஏகாதசி யென்று தெரிய வந்தது.அரசர் காலகேயன் ஏகாதசியன்று ஒரு வேளை மாத்திரம் உணவு கொள்ளும் விரதமுடையவர்; விரத தினத்தன்று தாம்பூலம் தரித்துக்கொள்வதும் வழக்கமில்லை.அப்படியிருக்க, அவர் ஏகாதசி யென்று தெரியாமல் அன்று தாம்பூலம் தரித்துக் கொண்டார். தஞ்சாவூராக இருந்தால் அரண்மனை  ஜோதிஷர் ஒவ்வொரு நாளும்    காலையில் வந்து அன்றன்று திதி வார நக்ஷத்திர யோககரண விசேக்ஷங்கள் இன்னவையென்று பஞ்சாங்கத்திலிருந்துவாசித்துச் சொல்வார். அதற்காகவே அவருக்கு மான்யங்களும் இருந்தன.

அரசருடைய பிரயாணத்தில் ஜோதிடர் உடன் வரவில்லை. அதனால் ஏகாதசியை அரசர் தெரிந்துகொள்ள முடியவில்லை. எதிர்பாராதபடி விரதத்திற்கு ஒரு பங்கம் நேர்ந்ததைப் பற்றி வருந்திய அரசர் அதற்கு என்னபரிகாரம் செய்யலாமென்று சில பெரியோர்களைக் கேட்கத் தொடங்கினர்.   அவர் வைதிக ஒழுக்கமும் தானசீலமும் உடையவரென்பதை யாவரும் அறிந்திருந்தனர்; ஆதலின் அப்பெரியோர்கள், “ஓர் அக்கிரகாரப் பிரதிஷ்டை செய்து வீடுகள் கட்டி வேத  வித்துக்களாகிய அந்தணர்களுக்கு அவ் வீடுகளோடு பூமியையும் தானம் செய்தால் இந்தத் தோஷம் நீங்கும்” என்றார்கள்.

“இது தானா பிரமாதம்? அப்படியே செய்து விடுவோம்; இதே இடத்தில் பிரதிஷ்டை செய்வோம்” என்று அரசர் மனமுவந்து கூறி, உடனே அங்கே ஓர் அக்கிரகாரத்தை அமைக்க ஏற்பாடு செய்தார். அதில் 48 வீடுகளைக் கட்டி,  இரண்டு வீடுகளுக்கு ஒரு கிணறாக 24 கிணறுகளையும் அமைக்கச் செய்தார்.

அரசருடைய விரதபங்கம் நாற்பத்தெட்டுக் குடும்பங்களுக்குப் பாக்கியத்தை உண்டாக்கிற்று. அந்தக் குடும்பத்தினர் அனைவரும் உத்தமதானபுரத்தில் வைதிக ஒழுக்கம் பிறழாமல் வாழ்ந்து வருகிறார்கள். இந்த உத்தமதானபுரம் இன்னும் தன் பெயரை இழந்து விடாமல் தஞ்சாவூர் ஜில்லாவில் பாபநாசம் தாலூகாவில் ஒரு கிராமமாக இருந்து வருகின்றது.

ஒரு தமிழ் அறிஞரின் ஊராக அமைந்து தமிழைத் தழைக்கச் செய்தது ஒரு புறமிருக்க ஏகாதசிக்கும் தமிழ் வளர்ச்சிக்கும் ஒரு பாலமாக இருந்ததும் ஒரு சுவையான செய்தி தான்!ஏகாதசி விரதம் இருப்போம்; ஆயுளை நீட்டித்து ஸ்ரீமந் நாராயணன்  வழிபாட்டில் ஈடுபடுவோம்!

திருக்கண்ணீசுவரர்

மதுரையைத் தலைநகராகக் கொண்ட பாண்டிய மன்னன் வைகை பாண்டியன்  தனது ஊழ்வினைகளால் இரண்டு கண்களின் பார்வையை இழந்தான்.தனக்கு கண் பார்வை வேண்டி பல கோயில்களுக்குச் சென்றான். ஒரு நாள் அவனது கனவில் தோன்றிய சிவபெருமான் வீரபாண்டியில் தவமிருக்கும் கௌமாரியம்மனை வணங்கி அதன்பிறகு கண்ணீசுவரமுடையார் கோயிலுக்குச் சென்று வழிபட்டால் கண் பார்வை கிடைக்கும் என்று சொன்னார்.அதன்படி அந்த மன்னனும் இந்தப் பகுதிக்கு வந்து கௌமாரியை வணங்கி ஒரு கண்ணின் பார்வையும், கண்ணீசுவரமுடையாரை வணங்கி மற்றொரு கண்ணின் பார்வையையும் பெற்றான்.

அதன் பின்பு கண்ணீசுவரமுடையாருக்கு கற்கோயிலும், கௌமாரியம்மனுக்கு சிறிய கோயில் ஒன்றையும் அமைத்து வழிபாடு செய்தான்.தேனி மாவட்டத்திலுள்ள வீரபாண்டி எனும் ஊரில் இந்த  கௌமாரியம்மன் கோயில் அமைந்திருக்கிறது. வைகை நதியின் கரையின் அடர்ந்த காட்டுப் பகுதியில் அசுரன் ஒருவனை வெல்வதற்காக சக்திதேவியின் அம்சமான கௌமாரி ஒரு சிவலிங்கம் செய்து அதன்முன் தவமியற்றி வந்தார். இதைப் பார்த்த தேவர்கள் வானிலிருந்து மலர்களைத் தூவினர். அவள் பூஜித்து வந்த சிவலிங்கத்திற்கு “திருக்கண்ணீசுவரர்” எனப் பெயரிட்டாள்.

அரிஷ்டாசுரன்

அரிஷ்டாசுரன் என்ற அரக்கன் பெருத்த உடலும் கொம்புகளுமுடைய மிகப் பெரிய எருதின் வடிவில் விருந்தாவன கிராமத்தினுள் நுழைந்து, குளம்புகளால் பூமியைக் கிளறியபடிக் குழப்பம் விளைவிக்கலானான்.பெரும் பூகம்பம் ஏற்பட்டதுபோல் நிலம் அதிர்ந்தது. அவன் பயங்கரமாக உறுமிக் கொண்டு நதிக்கரையில் பூமியைக் கிளறியபின் கிராமத்தினுள் நுழைந்தான்.அவனின் உறுமல் மிகவும் பயங்கரமாகவிருந்ததால் அதைக் கேட்ட கர்ப்பிணிப் பெண்கள் சிலருக்கும், சினையுற்றிருந்த சில பசுக்களுக்கும் கர்ப்பச் சேதம் ஏற்பட்டது. எருதின் உடல் மிகப் பெரியதாகவும், பலமுள்ளதாகவுமிருந்ததால், மலையின் முகட்டில் மேகங்கள் சூழ்திருப்பதுபோல் அவனின் உடல் மேலும் ஒரு மேகம் சுற்றி வந்தது. அரிஷ்டாசுரனின் பயங்கர உருவத்தைக் கண்டு ஆண், பெண் யாவரும் பெரும் அச்சம் கொண்டனர். பசுக்களும் மற்ற மிருகங்களும் கிராமத்தை விட்டு ஓடின.

நிலைமை மிகவும் பயங்கரமாயிற்று. விருந்தாவன வாசிகளெல்லோரும், “கிருஷ்ணா, எங்களைக் காப்பாற்றும்” என்று ஓலமிட்டனர். பசுக்களும் ஓடுவதைக் கண்ட கிருஷ்ணர் “பயப்படாதீர்கள்” என்று எல்லோருக்கும் அபயமளித்தார்.அரிஷ்டாசுரனைக் கிருஷ்ணர் விளித்துக் கூறினார்,, ஹே…மிருகமே கோகுலவாசிகளை ஏன் பயமுறுத்துகிறாய்? இதனால் உனக்கு ஏற்படும் நன்மையென்ன? என் அதிகாரத்திற்கு நீ சவால் விட எண்ணியிருந்தால் நான் உன்னோடு யுத்தம் செய்யத் தயார்.” இவ்வாறு கிருஷ்ணர் அசுரனுக்குச் சவால் விட்டார்.கிருஷ்ணரின் சொற்களைக் கேட்ட அசுரன் மிகவும் கோபமுற்றான். கிருஷ்ணர் ஒரு நண்பனின் தோளில் கைவைத்தபடி எருதின் முன் வந்து நின்றார். எருது மிகுந்த கோபத்துடன் கிருஷ்ணரை நோக்கி முன்னேறியது. நிலத்தைத் தன் குளம்புகளால் கிளறியபடி அரிஷ்டாசுரன் வாலை உயரத்தினான்.

வாலின் நுனியின் மேல் மேகம் ஒன்று சுற்றிவருவதுபோல் தோன்றியது. அவனின் கண்கள் சிவந்து கோபத்தால் சுழன்றன. கிருஷ்ணரை நோக்கிக் கொம்புகளை குறிவைத்தபடி இந்திரனின் வஜ்ராயுதம் போல் அசுரன் அவரைத் தாக்கினான். ஆனால் கிருஷ்ணர் உடனே அசுரனின் கொம்புகளைப் பிடித்து, பெரிய யானை ஒன்று சிறிய எதிரி யானையைத் தாக்குவதுபோல், அசுரனைத் தூக்கியெறிந்தார். அசுரன் மிகவும் களைப்படைந்தான்.அவனுக்கு வியர்த்தாலும், தைரியத்தை வரவழைத்துக் கொண்டு நிலத்திலிருந்து எழுந்து, மிகுந்த கோபத்துடனும் பலத்துடனும் மீண்டும் கிருஷ்ணரைத் தாக்கினான்.

கிருஷ்ணரைத் தாக்க விரைந்தபோது அவனுக்குக் கடுமையாக மூச்சு வாங்கியது. மீண்டும் கிருஷ்ணர் அவனின் கொம்புகளைப் பிடித்து அவனைத் தரையில் எறிந்தபோது, கொம்புகள் உடைந்தன.ஈரத்துணியைத் தரையில் துவைப்பதுபோல் கிருஷ்ணர் அசுரனைக் காலால் உதைத்தார்; உதைப்பட்ட அரிஷ்டாசுரன் ரத்தமும் மல மூத்திரமும் சிந்தி, விழிகள் பிதுங்கி மரணமடைந்தான்.கிருஷ்ணரின் வியத்தகு சாதனையைப் பாராட்டி தேவர்கள் மலர் மாரி பொழிந்தார்கள். ஏற்கனவே விருந்தாவன மக்களின் உயிராகவும் ஆத்மாவாகவும் விளங்கிய கிருஷ்ணர் எருது வடிவில் வந்த அசுரனைக் கொன்ற பிறகு எல்லோருக்கும் கண்ணின் மணியானார்.பலராமருடன் அவர் வெற்றிகரமாக விருந்தாவனத்துக்குள் பிரவேசித்தார். மக்கள் மிகுந்த ஆராவாரத்துடன் கிருஷ்ணரையும் பலராமரையும் போற்றிப் புகழ்ந்தார்கள்

மார்ஜால சாபம்

பூனை தோஷம் இருக்கும்னு தெரிஞ்சுண்டு, அந்த விதியை மாத்தி, விதி மீறல் பண்ணாம, அவாளோட பாவம் தீர்றதுக்கான வழியை மட்டும் ஏற்படுத்திக் கொடுத்த மகா பெரியவா.
குழந்தை மேல பால் வாசனை இருந்தா, பூனை வந்து நக்கும், சாபம் விலகும்னு முன்கூட்டியே தீர்மானிச்சு, புஷ்பத்தால குழந்தையோட தேகம் முழுக்க பாலைத் தடவினாரே
பெரியவாளின் தீர்க்க தரிசனம்.

ஒருசமயம் ஸ்ரீமடத்துல மகாபெரியவா பக்தர்களுக்கு தரிசனம் குடுத்துண்டு இருந்தார். அப்போ அவரை தரிசிக்க, கையில சின்னக் குழந்தையோட வந்திருந்தா ஒரு தம்பதி.
அவா வந்து வரிசையில நின்னதுல இருந்து பலரும் அந்தக் குழந்தையைத்தான் பார்த்துண்டு இருந்தா. ரொம்பவே அழகா மூக்கும் முழியுமா இருந்த அந்தக் குழந்தைகிட்டே இருந்து சின்ன சிணுங்கலோ ,அழுகையோ அசைவோ ஒண்ணுமே ஏற்படலை. ஒருவேளை தூங்கிண்டு இருக்கலாம்னு நினைச்சவாளுக்கு குழந்தையோட கண்கள் திறந்த நிலையில இருக்கறதைப் பார்த்ததும் ஒண்ணும் புரியலை.
ஆனா,குழந்தை சம்பந்தமான ஏதோ சங்கடத்தோடதான் அவா வந்திருக்காங்கறது மட்டும் எல்லாருக்கும் புரிஞ்சுது.
குழந்தையோட பரமாசார்யா முன்னால வந்து நின்ன அந்தத் தம்பதி தங்களோட குழந்தையை அவர் திருவடிக்கு முன்னால அப்படியே தரையில விட்டா.
குழந்தை அழாமலும் சிணுங்காமலும் கிடக்க, பெத்தவா ரெண்டு பேரும் கதறி அழ ஆரம்பிச்சா.
“பெரியவா..குழந்தை பொறந்ததுலேர்ந்து எந்த அசைவுமே இல்லை. இதுக்கு பார்வை தெரியுமா, காது கேட்குமாங்கறதெல்லாம் கூட எங்களுக்குத் தெரியலை. எந்த உணர்ச்சியுமே இல்லாம ஜடம் மாதிரி இருக்கு.நீங்கதான்…!” முழுசா முடிக்க முடியாம கேவிக்கேவி அழத்தொடங்கிட்டா ரெண்டு பேரும்.
பதில் ஏதும் சொல்லாம கொஞ்ச நேரம் அந்தக் குழந்தையையே பார்த்துண்டு இருந்த மகாபெரியவா, “சுவாமிக்கு பூஜை பண்ணின புஷ்பத்தில் இருந்து ஒரு நந்தியாவட்டையும், கொஞ்சம் பசும்பாலும் எடுத்துண்டு வா!” தன் பக்கத்துல நின்னுண்டிருந்த சீடன்கிட்டே சொன்னார்.
என்ன, எதுக்குன்னெல்லாம் கேட்காம போய் எடுத்துண்டு வந்தார் அந்த சீடன்.
கிண்ணத்துல எடுத்துண்டு வந்த பாலை, நந்தியாவட்டை புஷ்பத்தால தொட்டுத் தொட்டு அந்தக் குழந்தையோட உடம்பு முழுக்க தடவினார் மகாபெரியவா.
இதோ இப்ப ஏதோ அதிசயம் நடக்கப்போறதுன்னு எல்லாரும் காத்துண்டு இருக்க, “கொழந்தையை அப்படியே தூக்கிண்டு போய் மாயவரத்துல இருக்கிற கோயில்ல தக்ஷிணாமூர்த்தி சன்னதியில படுக்கப் போடுங்கோ. உடனே பொறப்படுங்கோ!” மகபெரியவா சொல்ல, கொஞ்சமும் தாமதிக்காம உடனே புறப்பட்டா அந்தத் தம்பதிகள்.
மகாபெரியவா சொன்னபடியே மாயூரநாதர் கோயிலுக்குப் போய் எல்லா சுவாமியையும் தரிசனம் பண்ணிட்டு, அப்படியே பிரகாரத்துல வந்து தக்ஷிணாமூர்த்தி முன்னால ஒரு துண்டை விரிச்சு, அந்தக் குழந்தையைக் கிடத்தினா.
இதுக்குள்ளே மகபெரியவா சொன்னதாலதான் அவா அங்கே வந்து அப்படி ஒரு சங்கல்பத்தை செஞ்சுண்டு இருக்கா, அப்படின்னு தெரிஞ்சு நிறைய பக்தர்கள் அங்கே கூடிட்டா.
ஆசார்யாளே சொல்லி அனுப்பியிருக்கார்னா ஏதாவது ஒரு அதிசயம் நடக்கும்கற எதிர்பார்ப்பு எல்லார் முகத்துலயும் இருந்தது. அதைவிட முக்கியமா அந்தக் குழந்தையோட பெற்றோரிடம், தங்களோட குழந்தைகிட்டே கண்டிப்பா மாற்றம் ஏற்படும்கற நம்பிக்கை இருந்தது
நேரம் கொஞ்சம் கொஞ்சமா நகர்ந்துண்டு இருந்தது. மத்தியானம் நடை சாத்தற நேரம் நெருங்கிண்டு இருந்தது.நடை சாத்தறதுன்னா கோயிலை விட்டு வெளியே வந்துடணும். குழந்தையைப் பெத்தவா மனசுல படபடப்பு அதிகரிச்சுண்டே போச்சு.
அந்த சமயத்துல திடீர்னு ஒரு பூனை எங்கே இருந்தோ வந்தது.சன்னதியில கிடந்த குழந்தைகிட்டே நெருங்கித்து குழந்தையை பூனை பிராண்டிடுமோன்னு பயந்து விரட்ட நினைச்சவா கூட ஏதோ மந்திரத்தால கட்டுப்பட்டவா மாதிரி பூனைக்கு எந்தத் தொந்தரவும் செய்யாம வேடிக்கை மட்டும் பார்த்துண்டு இருந்தா.
யாரும் எதிர்பாராத நேரத்துல பூனை சட்டுன்னு குழந்தையை நெருங்கி, அதோட தேகத்தை நாக்கால நக்கிட்டு, ஒரே ஓட்டமா வெளியில தாண்டி ஓடித்து.
அந்த நிமிஷம் அங்கே அதிசயம் நடந்தது. பொறந்ததுல இருந்து அசைவே இல்லாம ஜடம் மாதிரி இருந்த குழந்தை மெதுவா கையைக் காலை உதைச்சுண்டு புரண்டு படுக்க முயற்சி பண்ணித்து.
தன்னையே நம்ப முடியாத பரவசத்தோட குழந்தையை நெருங்கினா, அதோட அம்மா. தாயாரைப் பார்த்து பொக்கை வாயைத் திறந்து சிரிச்சுது. ம்…ழேன்னெல்லாம் மழலையில் கொஞ்சித்து. சரியா அதே நேரத்துல உச்சிகால பூஜைக்கான மணி ஓசை எழுந்து கோயில் முழுக்க எதிரொலிச்சுது
“ஏதோ காரணத்தால, முற்பிறவியில பூனையைக் கொன்னிருந்தாலோ,இல்லை குடும்பத்துல யாராவது அதைச் செஞ்சிருந்தாலோ அவாளோட வம்சம் இப்படித்தான் முடங்கிப் போகும்.’மார்ஜால சாபம்’.னு இதைச் சொல்லுவா. (மார்ஜாலம்னா பூனைன்னு அர்த்தம்) அப்படி ஒரு சாபம் இவாளுக்கு இருந்திருக்குபோல இருக்கு.அதை நிவர்த்தி ஆகறதுக்குதான் மகாபெரியவா இவாளை இங்கே அனுப்பியிருக்கார்!” கூட்டத்துல யாரோ சொல்லிண்டு இருந்தா.
அவாளுக்கு பூனை தோஷம் இருக்கும்னு தெரிஞ்சுண்டு அந்த விதியை மாத்தி, விதி மீறல் பண்ணாம, அவாளோட பாவம் தீர்றதுக்கான வழியை மட்டும் ஏற்படுத்திக் குடுத்து மாயவரத்துக்கு மகாபெரியவா ஒரு ஆச்சரியம்னா, குழந்தை மேல பால் வாசனை இருந்தா, பூனை வந்து நக்கும்.,சாபம் விலகும்னு முன்கூட்டியே தீர்மானிச்சு, புஷ்பத்தால குழந்தையோட தேகம் முழுக்க பாலைத் தடவினாரே,அது எவ்வளவு பெரிய தீர்க்க தரிசனம்!

கட்டுரையாளர்-பி.ராமகிருஷ்ணன்

புதிய தட்டச்சு-வரகூரான் நாராயணன்

.நன்றி- குமுதம் பக்தி(சுருக்கமான ஒரு பகுதி)

மனதை வென்ற மனம்

 மகத நாட்டின் தலை நகர் ராஜகிருஹத்தில் வாழ்ந்து வந்தார் புத்தர்   ஒரு நாள் அவர் மனதில் ஏழைகளுக்கு உதவி செய்ய வேண்டும் என்ற எண்ணம் எழுந்தது.  அதனால் அங்கு ஆட்சி செய்து வந்த பிம்பிசாரன் மன்னரிடம் தெரிவித்தார்.  மன்னரும் உடனே நன்கொடை அளிக்க முன்வந்தார். மன்னரின் மகனான் அஜாதசத்ருவும் தன்பங்கிற்கு உதவி செய்ய முன்வந்தார்.  இப்படி நன்கொடை அளித்து புத்தரின் ஆசியைப் பெற்றனர். அந்த நாட்டு செல்வந்தர்களும் வாரி வழங்கிக் கொண்டிருந்தனர்.  புத்தர் அவற்றை ஒரு கை மட்டும் நீட்டி பெற்றுக்கொண்டார்.

அப்போது ஒரு ஏழை மூதாட்டி தயக்கத்துடன் வந்தாள். அவள் கையில் மாதுளம்பழங்கல் இருந்தன. அவள் புத்தரிடம் சுவாமி ஏழையான என்னிடம் பணம் இல்லை.  என் வீட்டு தோட்டத்தில் உள்ள மாதுளம் செடியில் பறித்த இந்தக் கனிகலைக் கொண்டு வந்தேன் என்றார்.  அவற்றைப் புத்தர் மறுக்காமல் இரண்டு கைகளையும் நீட்டிப் பெற்றுக்கொண்டார்.

புத்தரின் செயல்பாடு பிம்பிசாருக்கு வியப்பைத் தந்தது.  விலை உயர்ந்த ஆபரணங்களைக் கொடுத்த நம்மிடம் புத்தர் ஈடுபாடு காட்டவில்லை. ஒரு கையால் வாங்கிக்கொண்டார். ஆனால் இந்த மூதாட்டி தந்த சாதாரணப் பொருளை இரு கைகளாலும் வாங்கி பரவசப்படுகிறாரே என எண்ணினார். 

மன்னரின் உள்ளக்குறிப்பை உணர்ந்த புத்தர் பிம்பிசாரா விலை மதிப்புள்ள ஆபரணங்களை கொடுத்தாலும் உன்னுடைய மொத்த உடமையில் அது ஒன்றும் பெரிதல்ல.  இங்கு கூடியிருப்பவர்கள் அனைவரும் பெருமைக்காகவே தானம் செய்தார்கள்.  இவள் இந்த பழங்களை வெளியில் விற்றிருந்தால் அவளுக்கு பணம் கிடைத்து பசி தீர்ந்திருக்கும்.  ஆனால் தன் பசியை விட பிறர் பசி தீர்க்க முன் வந்தாளே இவளல்லவா உயர்ந்தவல்  அதனால் தான் என் இரண்டு கைகளும் நீண்டன.  உதவி செய்வதற்கு பணம் முக்கியமல்ல….. மனம் தான் முக்கியம். என்றார்.  புத்தரின் மனம் பற்றிய பேச்சு மன்னரின் மனதை வென்றது.

பழி வாங்கவேண்டும்

“நினைத்துப் பார்த்தாலே நெஞ்சு கொதிக்கிறது சாமீ. எத்தனை பேர் என்னை கேலி செய்திருக்கிறார்கள்?எத்தனை பேர் வசை பாடியிருக்கிறார்கள்?எத்தனை பேர் என் முதுகில் குத்தியிருக்கிறார்கள்? அவர்கள் ஒவ்வொருவரையும் பழி வாங்காமல் ஓயமாட்டேன்” என்று பரசுராம்  சாமியார் முன் வந்து பொருமினான் சீடன் பக்தவசலம்.“ஏதாவது மந்திரம் கிந்திரம் இருந்தா சொல்லுங்க சாமி” என்றான் பக்தவசலம்.

பரசுராம்  சாமியார் யோசித்தார்.“சரி… ஒன்று செய்யலாம்” என்று கோணிப்பையை சீடன் கையில் கொடுத்தார் சாமி. “நீ யாரையெல்லாம் பழி வாங்கவேண்டும் என நினைக்கிறாயோ, அவர்கள் பெயரை ஒரு  உருளைக்கிழங்கில் செதுக்கி இந்த கோணிப்பையில் போட்டுக்கொண்டே வா” என்றார் பரசுராம் சாமியார்.“ஆனால் இரண்டு நிபந்தனைகள்” என்று தொடர்ந்தார்…. “ஒரு உருளைக்கிழங்கில் இரண்டு  மூன்று பெயர்களை செதுக்கக்கூடாது. ஒவ்வொரு பெயரையும் தனித்தனியாய் செதுக்க  வேண்டும்”“சரி… அப்புறம்?”“நீ எங்கெல்லாம் போகிறாயோ அங்கெல்லாம் இந்த கோணியை தூக்கி கொண்டு போகவேண்டும்”..“ப்பூ, இவ்வளவுதானா? நான் என்னமோ பெரிசா ஏதோ சொல்லப்போறீங்கன்னு நினைச்சேன்” என்று சீடன் பக்தவசலம் எழுந்து போனான்.

அன்றிலிருந்து யார் மீதெல்லாம் ஆத்திரமோ யார் யாரை பழிவாங்க வேண்டும் என்று நினைப்பு வருகிறதோ, அப்போதெல்லாம் ஒரு உருளைக்கிழங்கை எடுத்து பெயரை செதுக்கி கோணிப்பையில் போட்டுக்கொண்டே வந்தான்.ஆரம்பத்தில் கோணியை தூக்கி கொண்டு திரிவது ஒன்று பெரிய சிரமமாய் தெரியவில்லை. ஆனால் நாளாக …..நாளாக, அது சுமையாக தோன்றியது. இன்னும் கொஞ்சநாள் போனதும் தூக்குவதே சிரமமாகிவிட்டது.இதனிடையே சில நாட்களுக்கு பின் அந்த உரித்த உருளைக்கிழங்குகளிலிருந்து வாசனை வர ஆரம்பித்தது. நாள் போக போக அது சகிக்க முடியாத அழுகிய நாற்றமாக வீச ஆரம்பித்தது. பக்தவசலம் மூட்டையை தூக்கி கொண்டு வந்தாலே, எல்லோரும் – நெருங்கிய நண்பர்கள், கட்டிய மனைவி, பெற்ற பிள்ளைகள் என எல்லோரும் ஓட ஆரம்பித்தார்கள்.பக்தவசலத்திடம் பேசவோ, அவன் சொல்வதை யாரும் காதுகொடுத்து கேட்கவோ கூட தயாராக இல்லை. சீடன் மறுபடியும் சாமியிடம் வந்தான்.“என்ன சாமி இப்படிப் பண்ணிட்டீங்களே..?” என்றான் பக்தவசலம்.

“என்ன புரிந்தது?” என்றார் பரசுராம்  சாமியார்.“பழி வாங்கும் குரோத உணர்வை சேகரித்துக்கொண்டே வந்தால் அது சுமையாகிவிடும். துர்நாற்றம் வீசும். யாரும் பக்கத்தில் வரமாட்டார்கள். அதை எனக்கு விலக்கத்தானே இப்படி செய்தீர்கள்?” என்றான் சீடன். “ம்… சரி. ஆனால் நீ இன்னும் முழுக்கிணற்றை தாண்டவில்லை” என்றார் பரசுராம்  சாமியார்“புரியலையே…?”“உன் பிரச்னை சுமை கூடி போச்சே என்பதும் நாற்றமடிக்கிறதே என்பதும் தான் என நீ நினைக்கிறாய், இல்லையா?”“ஆமாம்”“சரி… அந்த உருளைக்கிழங்குகளை அவ்வப்போது கொட்டி அந்த கோணியை காலி செய்து கொண்டே வந்தால் இந்த சுமைப் பிரச்னை, நாற்றப் பிரச்சனை தீர்ந்துவிடும் என்று நினைக்கிறாய் இல்லையா?”

“ஆமாம்.”“மகனே, பிரச்சனை உருளைக்கிழங்கில் இல்லை. கோணிப்பை. ?!கோணி இருப்பதால் தானே அதில் உருளைகிழங்கை சேர்க்க ஆரம்பித்தாய்?

எனவே,உனக்கு சுமையில்லாமல் இருக்க வேண்டுமானால், அந்த சுமை நாற்றமெடுக்காமல் இருக்க வேண்டுமானால் கோணியை முதலில் தூக்கி எறி.

உனக்கு துன்பம் இழைத்தவர்கள் தண்டனை பெற்றே தீருவார்கள்.. நீ உன் வேலையில் கவனம் செலுத்தி உன் கடமையை சரியாக செய்து வா.”..என்றார் பரசுராம் சாமியார்..

ஆம்,நண்பர்களே.. நாம் கைவிடவேண்டியது பழி வாங்கும் நினைப்பை மட்டுமல்ல, பழி வாங்கும் மனதையும் கூடத்தான்… எல்லாம் நம் மனதில் மறக்க ஸ்ரீ கிருஷ்ண மந்திரமே உன்னத மருந்து. அதை சொல்ல சொல்ல நம் மனம் விரிவடையும், எதிரிகள் நண்பர்கள் ஆவர், வறுமை விலகும்.இந்த உலகத்தின் இன்றைய துன்பங்களுக்கு எல்லாம் காரணம்:-“மறக்க வேண்டியவைகளை மறக்காமல் நினைத்திருப்பதும்……..மறக்க வேண்டாதவகைகளை மறந்துவிடுவதும்தான் “. நம் மனதில் என்றும்  நினைக்க வேண்டியது பரந்தமான் ஸ்ரீ கிருஷ்ண மந்திரமே