குலதெய்வமே என் குறை தீர்க்க வா

.

காஞ்சி மகாசுவாமிகளை தரிசிக்க வந்த பக்தர் கண்ணீருடன் சுவாமி ……………… எத்தனையோ கோயில்களுக்குப் போயும் என் கஷ்டம் தீர்ந்தபாடில்லை என்றார்.  அருள் பொங்கும் கண்களால் பார்த்தபடி சுவாமிகள் உன் குலதெய்வத்தை வழிபட்டாயா? எனக் கேட்டார்.  குலதெய்வமா…………………. எதுவென்றே தெரியாதே என்றார்.  வயதான உறவினர்களை சந்தித்து பேசு. அவர்களுக்கு குலதெய்வம் எதுவென்று தெரிந்திருக்கும். அங்கு போனால் கஷடம் சூரியனைக் கண்ட பனியாக மறையும் என்றார் சுவாமிகள்.

விடைபெற்ற பக்தர் சொந்த ஊரிலுள்ள பெரிய பாட்டனாரை சந்தித்து குலதெய்வம் பேச்சியம்மன் என அறிந்தார்.  அம்மன் கோயிலில் பொங்கலிட்டு அம்மா உன்னை தஞ்சமடைந்து விட்டேன்  என் குறைகளைப் போக்கியருள்வாய் என வேண்டினார்.  ஒரு மாதம் கழிந்தபின் காஞ்சிபுர வந்த அவர் நெகிழ்ச்சியுடன் சுவாமி குலதெய்வ அருளால் என் கஷ்டங்கள் விலகுவதை உணர்கிறேன் என்றார்.

அடிபாகம் இல்லாவிட்டால் பாத்திரத்தில் தண்ணீர் நிற்குமா?  எத்தனை தெய்வத்தை வழிபட்டாலும் குலதெய்வத்தை வழிபடாவிட்டால் பலனில்லை.  தந்தைவழி முன்னோர்கள் வழிபட்ட தெய்வமே குலதெய்வம் எங்கும் கிடைக்காத  நன்மை குலதெய்வத்தால் வந்தடையும். ஏன் தெரியுமா?  குழந்தை பிராயத்தில் முடியிறக்கவும் உணவூட்டவும் குலதெய்வ கோயிலுக்கு பெற்றோர் அழைத்துச் சென்றிருப்பார்கள். அந்த நினைவு ஆழமாக மனதில் பதிந்திருக்கும்.

அங்கு நிற்கும் போது நம் பரம்பரையின் வரிசையில் நிற்பதாக அர்த்தம். சங்கிலியின் கண்ணியாக வரும் இந்த தொடர்பு வேறெங்கும் உண்டாகாது.  கடவுளின் அருட்சக்தியும் முன்னோர்களின் ஆசியும் குலதெய்வத்தின் வடிவில் நம் குடும்பத்துக்கு கிடைக்கவேண்டும் என வழி செய்யப்பட்டிருக்கிறது என்பதால் குலதெய்வத்தை மறக்காதே என சொல்லி பிரசாதம் கொடுத்தார் காஞ்சி பெரியவர்.

Advertisements

இருப்பதில் திருப்தி கொள்

கடவுளே   எனக்காக ஒரே ஒரு தடவை காட்சி கொடுக்க மாட்டியா?  என்று உருகினான் ஒரு பக்தன்   கடவுள் தோன்றினார்.  கடவுளே………..கடவுளே………….. என்று காலில் விழுந்தான்.  என்ன வேண்டும்? எதற்கு என்னை அழைத்தாய்?  எனக்கு பொன்னும் பொருளும் வசதியும் வேண்டும்.  மூன்று தேங்காயை அவனிடம் கொடுத்து நீ என்ன வேண்டி உடைத்தாலும் அது உடனே கிடைக்கும் என்று சொல்லி மறைந்தார் கடவுள்.

எனக்கு கோடி கோடியாய் செல்வம் வேண்டும் என நினைத்து முதல் தேங்காயை ஓங்கினான்.  ஏங்க எவ்வளவு நேரம் கூப்பிடறேன் அப்படி என்ன தான் பண்ணறீங்க என்படி அடுப்படியில் இருந்து மனைவி வந்தாள்.  ஒரு நல்ல விஷயம் நடக்கும்போது ஏன் குறுக்கே பேசற………. உன் தலையில் இடி விழ என்று சொல்லவும் தேங்காய் உடையவும் சரியாக இருந்தது.  இடி விழுந்து அவன்  மனைவி கருகிப் போனாள்.

என் மனைவி உயிர் பிழைக்க வேண்டும் என இரண்டாவது தேங்காயை உடைத்தான். உயிர் பிழைத்தாள். ஆனால் முகம் அசிங்கமாக இருக்கிறதே என்று சொல்லி புலம்பினாள்.  என் மனைவிக்கு பழைய முகம் திரும்ப வேண்டும் என்று மூன்றாவது காயை உடைத்தான், கேட்டது கிடைத்தது.  ஆனாலும் பணக்காரன் ஆகவில்லையே என்று வருந்தினான்.  இருப்பதில் திருப்தி கொள்.  எதை எப்போது உனக்கு தர் வேண்டும் என்பதை நான் அறிவேன்  கடவுளின் குரல் மட்டும் ஒலித்தது. அதன் பின் மன நிறைவுடன் வாழத் தொடங்கினான்.

 

வாக்தேவி ஏன் வெட்கப்பட்டாள்?

வீணையில் ஒரு ரகம் உண்டு.  அதாவது தெய்விக வீணை. அதற்கு கச்சபீ என்று பெயர். ஸ்ரீ சரஸ்வதி தேவியின் கையில் இருப்பது அந்த வீணைதான்.  கச்சபீ வீணையில் பொதுவாக ஸ்வரம் மட்டும் தான் கேட்கும். சாகித்யம் கேட்காது.  ஆனால் ஸ்ரீ கலைமகள் கையில் இருக்கும் வீணையில் மட்டும் தான் ஒரு குழந்தையின் மழலைச் சொற்கள் போல சாகித்யமும் இனிமையாகக் கேட்குமாம்.

ஒரு முறை வாக்தேவியானவள் ஸ்ரீ மஹாதேவரின் பொருமைகளை தன்னை மறந்து கச்சபீ வீணையில் வாசித்துக்கொண்டிருந்தாள்.  அவளது வாசிப்பின் ஒலித்த சாகித்யமானது மிகவும் ரம்மியமாக இருந்ததைக் கேட்ட ஸ்ரீ பார்வதி தேவி ஸ்ரீ சரஸ்வதி தேவியின் நாதத்திற்கு இடையூறு செய்யாமல் அந்த இன்ப ரசத்தில் மூழ்கி இருந்தாள்.   வாசிப்பின் லயம் கூடக் கூட  சாகித்யத்தில் மழலை சொற்களும் இழைந்தோடின.  மிகவும் ரசித்த நிலையினில் ஜகதம்பா தன்னை மறந்து ஸாது என்று கூறி விட்டார்.  அதாவது பேஷ் என்று பொருள்.

ஸ்ரீ பார்வதி தேவியின் குரலின் இனிமையைக் கேட்ட வாக்தேவி தன்னுடைய கச்சபீயை  உரையில் போட்டு மூடினாள்.  என்ன காரணம் தெரியுமா?  அதுவரை ஸ்ரீ சரஸ்வதி வாசிக்கும் கச்சபீ வீணையின் ஒலிதான் மிகவும் இனிமை வாய்ந்த்தாகக் கருதப்பட்டது.   ஆனால் அன்னையின் குரல் இனிமையைக் கேட்ட பிறகு தன்னுடைய வீணா கானத்தில் இனிமை இல்லை என்று வெட்கினாளாம். அதனால்தான் கச்சபீயை உறையிலிட்டு மூடினாளாம்

நவராத்திரியில் லலிதா சகஸ்ர நாமம் படித்தல் மிகவும் சிரேஷ்ட்த்தினைக் கொடுக்கும்  அதில் நிஜ சல்லாப மாதுர்ய விதிர் பர்த்சித கச்சபீ என்னும் வரிகள் இருப்பதையும் அறிவீர்கள் அல்லவா?

 

 

 

எது பக்தி?

புலி ஒன்று உறுமும் சத்தம் கேட்டதும் அந்த மூன்று  இளைஞர்களும் திடுக்கிட்டு சுற்றும் முற்றும் பார்த்தனர். உறுமும் சத்தம் இன்னும் அதிகமானது.  செத்தோம் என்றான் முதலாமவன்.  சாக மாட்டோம் கடவுள் இருக்கிறார் அவரை வேண்டுவோம் என்றான் இரண்டாமவன்.  கடவுளை ஏன் கஷ்டப்படுத்த வேண்டும்? இதோ இந்த மரத்தில் ஏறி ஒளிந்து கொள்ளலாம் என்றான் மூன்றாமவன்,

முதலாமவன் மூடன் ஏனெனில் கடவுள் இருக்கிறார் என்ற நினைப்பே அவனுக்கு இல்லை.  இரண்டாமவன் அறிவாளி உயிர்களைப் படைத்து காத்து அழிப்பவர் கடவுள் ஒருவரே என்ற நினைப்பு இருந்தது.  ஆனால் மூன்றாமவனுக்கு மட்டுமே கடவுள் மீது உண்மை பக்தியும் தான் நேசிப்பவருக்கு துன்பம் தரக்கூடாது என்ற நல்லெண்ணமும் இருந்தது. அவர் நம்மைக் காப்பாற்றுவார் என்ற தெளிவும் இருந்தது. இந்த தெளிவு நம் எல்லோருக்கும் தேவை. கோயிலுக்கு சென்று கடவுளைத் தரிசித்து பக்தி செலுத்த பலருக்குத் தெரியவில்லை.  இது வேண்டும்  அது வேண்டும் என்று மனதில் எழும் ஆசைகளை மட்டும் வெளிப்படுத்துகிறார்களே  தவிர அன்பை அவரிடம் வெளிப்படுத்துவதில்லை.

பழம் சொன்ன பாடம்

நபிகள் நாயகத்தை பார்க்க ஒரு பெண் பழங்கள் கொண்டு வருவாள்.  அதில் ஒன்றிரண்டை எடுத்துவிட்டு மற்றதை சீடர்களிடம் கொடுப்பார்.  அன்புடன் தருவதை சாப்பிடாமல் சீடர்களுக்கு கொடுக்கிறாரே……………… என்ற வருத்தம் ஏற்பட்டது.  தான் வருவதை விரும்பவில்லையா அல்லது பழங்களின் சுவை இல்லையா என சிந்தித்தாள்.

ஒரு நாள் திராட்சை பழங்களுடன் வந்தாள்.  ஆசி பெற்றாள். அதில் இரண்டை எடுத்து சுவைத்தார் நாயகம்.  மீதியை சீடர்களிடம் கொடுப்பார் என நினைத்தாள்.  ஆனால் அவரே தொடர்ந்து சாப்பிட்டார்.  இதைக் கண்ட அவள்  மகிழ்ந்தாள்.

நான் கொடுப்பதை விருப்பமுடன் ஏற்றுத்தான் வந்திருக்கிறார். உண்மையை உணராமல் நான் தான் தவறாக கருதிவிட்டேன் என நினைத்தாள்.  அவளுடன் பேசிக்கொண்டே பழங்கள் முழுவதையும் சாப்பிட்டார். மகிழ்ச்சி தாங்கவில்லை அவளுக்கு  மீண்டும் ஆசி பெற்று விடை பெற்றாள்.  ஐயா……………………. பேருக்கு ஒன்று இரண்டை எடுத்துவிட்டு மீதியை எங்களுக்குக் கொடுப்பீர்களே………….. ஆனால் இன்று மட்டும் முழுவதையும் சாப்பிட்டு விட்டீர்களே ………………. என சீடர்கள் கேட்க நாயகம் சிரித்தார்.

வழக்கமாக உங்களின் வயிற்றுப்பசியை ஆற்ற விரும்புவேன். இன்று அவளின் மனப்பசியை ஆற்றினேன்  என்றார் நாயகம்.  சீடர்களுக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை.  சரி உங்களுக்கு புரியும்படி சொல்கிறேன். அவள் கொடுத்த பழங்கள் மிகப் புளிப்பானவை. அதை வாயில் வைத்ததும் துப்பிவிடுவீர்கல். அதைக் கண்டால் அவள் வருந்துவால். இவ்வளவு நாள் கொடுத்ததற்கும் அர்த்தம் இல்லாமல் போகும். நான் சாப்பிடவில்லையே எனக் கருதும் அவளின் சந்தேகமும் தீர்ந்தது. என்றார்.

நாயகத்தின் பெருந்தன்மை கண்டு சீடர்கள் வியந்தனர். தற்செயலாக அவள் வாசலில் மறைந்து நின்று கேட்க நேர்ந்தது. அவளையும் அறியாமல் கன்னத்தில் கண்ணீர் வழிந்தது.

 

மனம் குளிர்வாள் மஹாலட்சுமி

நவராத்திரி பூஜை நெருங்கும் நேரத்தில் சங்கர மடத்திற்கு வந்தார் பக்தர் ஒருவர்.  சுவாமி………………. பணக்கஷ்டத்தில் சிக்கித் தவிக்கிறேன்  வரும் நவராத்திரியின் போது எந்த சுலோகத்தை நான் பாராயணம் செய்யலாம்? எனக்கேட்டார்

நமக்கு கல்வி செல்வம் ஆரோக்கியம் எல்லாம் தேவைப்படுகிறது.  பணம் இருந்தால் தான் கல்வி பெற முடியும்.  உடல் நலம் பெற மருத்துவச் செலவுக்கும் பணம் தேவைப்படுகிறது. பொருள் இல்லார்க்கு இவ்வுலகம் இல்லை என்கிறாரே  திருவள்ளுவர்?   அதற்காக அதர்ம வழியில் யாரும் பணம் சம்பாதிக்கக்கூடாது.  தர்ம வழிகளில் தான் சம்பாதிக்க வேண்டும் என்றார் சுவாமிகள்.

சற்று மவுனம் காத்த சுவாமிகள் மீண்டும் பேசத் தொடங்கினார்.  பவதி பிட்சாந்தேஹி என்று பிட்சைக்காக வாசலில் சங்கரர் நிற்பதைக் கண்ட ஏழைப்பெண் மனம் உருகிப் போனாள். கொடுக்க உணவு இல்லாத நிலையில் தயக்கத்துடன் வாடிய நெல்லிக்கனியை ஒன்றை எடுத்து வந்தாள்.  சங்கரரின் பிட்சா பாத்திரத்தில் வைத்துவிட்டு கண்ணீர் மல்க நின்றாள்.  வீட்டில் இருக்கும் ஒரே ஒரு நெல்லிக்கனியையுன் தானம் அளீத்த அவளது கருணை சங்கரரின் மனதை அசைத்து விட்டது. அவள் நலம் பெற லட்சுமி தேவி மீது கனகதாரா ஸ்தோத்திரம் பாடினார். முன்வினைப் பயனால் அவள் ஏழ்மையில் வாடுகிறாள். பாவம் தொலையும் காலம் வரும் வரை இந்த நிலை மாறாது என வானில் அசரீரி ஒலித்தது.

இவளுக்கு என்னிடம் ஏற்பட்ட இரக்கம் லட்சுமிதேவியான உனக்கு இவளிடம் ஏற்பட கூடாதா?  கருணை எனும் காற்றால் அவளது முன்வினையை ஊதித் தள்ள விட்டு செல்வ மழையைப் பொழியச் செய்வாய் அம்மா என சங்கரர் மஹாலட்சுமிடம் வேண்டினார்.

அந்த வீட்டில் தங்க நெல்லிக்கனி மழையாகப் பொழிந்தது. சங்கரர் பாடிய கனதார ஸ்தோத்திரத்திற்கு மகிமை அதிகம். ஏனெனில் இதுவே ஆச்சார்யாள் ஆதிசங்கரர் அருளிய முதல் பாடல். கனகதாரா என்றால் பொன்மழை. இதிய நவராத்திரி பூஜையில் பாடினால் மஹாலட்சுமி மனம் குளிர்ந்து செல்வம் அருள்வாள். என்றார்.

குந்தியும் கிருஷ்ணனும்

ஒரு சமயம் குந்தி தேவி ஸ்ரீகிருஷ்ணனை காண சென்றார். அப்போது ஸ்ரீகிருஷ்ணன் பூஜை அறையில் பூஜை செய்துவிட்டு தியானத்தில் இருப்பதாக  ஸ்ரீருக்மிணி கூறினார்.  சிலநேரம் கழித்து ஸ்ரீகிருஷ்ணர் வெளியே வந்தார்.  அவரிடம் குந்திதேவி அண்டசராசரமும் உன்னை பூஜிக்கையில் நீ யாரை பூஜிக்கிறாய் ?  தியானிக்கிறாய் ? என்று கேட்டார்.     அதற்கு ஸ்ரீகிருஷ்ணர் கூறியது.

*ஸ்ரீகிருஷ்ணர் வணங்கும் ஆறு பேர்.*

நித்யான்ன தாதா

தருணாக்னிஹோத்ரி

வேதாந்தவித்

சந்திர சஹஸ்ர தர்சீ

மாஸோபாவாசீச

பதிவ்ரதா ச

ஷட் வந்தனீயா

மம ஜீவ லோகே:

*பொருள்:*     இந்த மனிதர்கள் வாழும் பூமியில் நான் ஆறு வகையான மக்களை வணங்குகிறேன்: அவர்கள்

*தினமும் அன்னதானம் செய்வோர்,*

*தினமும் அக்னிஹோத்ரம் செய்வோர்,*

*வேதம் அறிந்தவர்கள்,*

*சஹஸ்ர சந்திர தரிசனம் செய்து*    *சதாபிஷேகம் செய்துகொண்டோர்*

 

*மாதா மாதம் உபவாசம் இருப்போர்,*

 

*பதிவ்ரதையான பெண்கள் ஆகியோர.*

 

@@@@@@

 

*சர்வம் ஸ்ரீகிருஷ்ணார்ப்பனமஸ்து!!*